Tom Phillips - Prawda. Krótka historia wciskania kitu

Ta książka mnie rozczarowała. A ile peanów na jej temat! No, ale to wiadomo, co na okładce napisać należy...

 

Dla kogo genialna i niebywale zabawna... dla mnie nieszczególnie. No ale Jeremy Clarkson nigdy nie był dla mnie autorytetem. Ci dwaj - JC i autor - mają zdaje się podobne poczucie humoru - albo styl pisania. Mnie to nie leży.

Ale proszę bardzo, czegoś się dowiedziałam. I uświadomiłam sobie, że właściwie nic nie wiem o historii dziennikarstwa. Nowiniarze 😎

No, ale to co mi tak bardzo nie leżało to język, styl. Młodzieżowy taki, wicie rozumicie. Co z tego, że Phillips pisze o ciekawych sprawach, historiach najrozmaitszych kłamstw w dawnych i nowszych dziejach, skoro w tak denerwujący sposób 😡 Byłoby to dobre akurat na krótki artykuł w gazecie.

Często też, niestety, spotykałam się ze słownictwem, którego nic a nic nie rozumiem. Stara już jestem i wykluczona, okazuje się. Wszystko to idzie z angielskiego, ale nawet gdybym była absolwentką anglicystyki sprzed 40 lat, też bym pewnie nie kumała. Trzeba siedzieć w tym na co dzień.

Początek:

Koniec:

Wyd. Albatros, Warszawa 2020, 316 stron 

Tytuł oryginalny: Truth. A Brief History of Total Bullsh*t 

Przełożyła: Maria Gębicka-Frąc 

Z biblioteki 

Przeczytałam 24 października 2020 roku 

W piątek w osiedlowej bibliotece pytałam, czy coś wisi w powietrzu. Że jak by co, napożyczę więcej 😁Ponoć nic na razie. W katalogu pokazało się mnóstwo interesujących nowych pozycji, tyle że na razie jeszcze nie można ich brać. Za to przyszła moja kolej na wydaną przed dwoma laty książkę o Putinie, zaczęłam ją wczoraj i zapowiada się świetnie. Jest grubaśna, prawie 800 stron, więc trochę potrwa, zanim ją przemielę, ale wczoraj machnęłam jedną książeczkę dla dzieci, więc się jeszcze tu pojawię w przyszłym tygodniu.

Dziś jest dwunasty dzień od kontaktu z zakażonym i cisza, więc... poczekam dwa dni i otwieram szampana (którego nie mam)!

Tymczasem śledzę z zapartym tchem wieści z frontu demonstracji w/s zakazu aborcji, które się tak pięknie rozlewają po całym kraju. Kibicuję jak nigdy. Mój Boże, gdybyż to był początek końca...

Zbiegiem okoliczności wczoraj wieczorem oglądałam kolejny odcinek mojego czeskiego serialu-sagi - poświęcony demonstracji studenckiej w dniu 17 listopada 1989, brutalnie stłumionej przez milicję (ponad 500 rannych). Jak się ta historia powtarza... wówczas był to początek końca komuny w Czechosłowacji.

Ponieważ mam stale otwartą w przeglądarce czeską stronę, gdzie na bieżąco aktualizowane są informacje dotyczące covida, miewam co i rusz okazję trafić na różne cytowane inne strony internetowe, których bym sama z siebie nie szukała, typu ichni Sanepid czy Ministerstwo Zdrowia (no, akurat mają tam teraz swój skandal). I wytrzeszczam oczy, jak społeczeństwo może być o wszystkim informowane...