Anita Vandyke - Zero waste. Nowa jakość życia w 30 dni

 

Maaaaatko! Tak się najadłam, że siedzę przed laptopem kompletnie bez sił i nic mi się nie chce. Ale żeby nie mieszać jedzenia z książkami (bo się zatłuszczą), o obiedzie i kuchennych dylematach będzie później.

Tymczasem o zero waste. Kurde, czekałam w kolejce chyba kilka miesięcy na toto, ale zdaje się, że nie warto było 😂 No niby z każdego, nawet najgłupszego poradnika można coś wyciągnąć dla siebie, ale... 

Spodziewałam się tu znaleźć jakieś dobre rady, jak MNIEJ MARNOWAĆ, ale same pierdoły znalazłam. Co ciekawe, to już kolejna książka traktująca o zmianie życiowej, o ekologicznym sposobie życia - gdzie autorka najpierw musi wpaść w czarną rozpacz i wielki dół (nie tylko psychiczny, ale i finansowy), musi zrezygnować z pracy i przewartościować wszystko, żeby dotrzeć czy to do minimalizmu czy wegetarianizmu czy zero waste. Dziwne. Nie da się bez tych tragedii? Nie można do tego po prostu dojrzeć? No nie wiem.

Więc ta Anita rzuca wysoko płatną robotę, bo nagle (w wieku bodaj 26 lat - ależ się długo naharowała, wcześniej przecież musiała skończyć te studia, którymi się chwali - inżynier aeronautyki) stwierdza, że przecież nie może tak spędzić całego życia. I nie, nie, że jednocześnie skłania się w kierunku ekologii, tylko zostają na jednej pensji męża, a mają kredyt, więc zaczyna się oszczędzanie.

A gdy już wpadnie na to, że na ekologii można zarabiać (patrz powyższy poradnik), co prawda dalej trzyma się pewnych oszczędnościowych zasad, ale z drugiej strony ciągle nawija o zakupach w ekologicznych sklepach (KUPUJ WYŁĄCZNIE EKOLOGICZNĄ ŻYWNOŚĆ)... tak tak, teraz sobie widać na to może pozwolić, nie? 

Ta książka to zestaw paru faktów, takich chwytliwych (jak te poniżej) oraz kilkunastu rad, co robić, a tymi w większości można sobie śmiało podetrzeć... no, kosz na śmieci wyłożyć, tylko że kartki mają małe rozmiary, więc i do tego nie posłużą.

To mnie zdecydowanie zachwyciło. Dzisiaj to może już nie, ale jutro stanowczo ruszam do działania, obejdę wszystkie mieszkania w mojej klatce i pozbieram zgody mieszkańców na założenie hodowli dżdżownic 😂 Anita może w bloku, to i ja mogę!

Patrzcie! Jesteśmy krajem rozwijającym się!

To też jest świetny pomysł. W domu należy mieć po 2 sztuki różnych rzeczy na osobę, nie więcej. Dwa ręczniki. Dwa talerze. Proponuję też dwie pary majtek.

Już, zaraz zaczynam! Zdjęcia będę trzymać w chmurze, filmy oglądać na Netflixie (którego nie mam) (o czymś takim jak Spotify to nawet nie ma co wspominać, przecież nie mam też telefonu), dokumenty będę przechowywać w sieci, co tam jeszcze zostało? Na przykład taka propozycja: kompensacja emisji dwutlenku węgla. Nie chodzi o to, żeby nie latać po świecie jak opętani, tylko żeby w zamian dokonać wpłaty mającej na celu zrównoważenie emisji. Taka to i ekologia. Podróżuj z własnym jedzeniem - jeśli masz przed sobą długi lot, napisz do linii lotniczych i poinformuj, że nie będziesz korzystać z posiłków na pokładzie. A linie lotnicze na pewno z uśmiechem powitają twoją bułkę z jajkiem na twardo w bagażu podręcznym 😂 Do sklepu idź ze słoikami i pojemnikami, niech ci tam nasypią i naleją. I tak dalej. 

Owszem, już w wielu supermarketach są towary sypkie luzem, ale i tak je sobie musisz nałożyć do reklamówki... Pewnie jednak w tych sklepikach ekologicznych można i do swojego słoika? Byłam w sumie ze dwa-trzy razy, ceny mnie powaliły na kolana - taka zabawa to dla bogatych, a zresztą my przecież wstajemy z kolan, więc.

Ciekawie wygląda lista priorytetów (w ramach niemarnowania pieniędzy mamy się nauczyć nimi zarządzać). Otóż należy ustalić sztywny budżet na:

1. Kredyt mieszkaniowy

2. Warzywa i owoce

3. Transport (także samochód)

4. Wydatki domowe

5. Spłatę kredytów

6. Oszczędności

7. Kieszonkowe

Pomijam już litościwie te wszystkie kredyty (ile ich jest i na co poszły). Moje pytanie: co wchodzi w zakres wydatków domowych? Bo jeśli rachunki i środki czystości, to czy jemy wyłącznie owoce i warzywa? Muszę się też zastanowić nad udzieleniem sobie kieszonkowego. I na co je będę przeznaczać. Na kino i książki to już wiemy, że nie, mamy Netflix i Kindla. Na kremy też nie, bo autorka podaje przepisy na własne wyroby. Nawet na pastę do zębów (z oleju kokosowego, sody oczyszczonej, olejki z mięty pieprzowej i stewii - jak chcecie proporcje to pytajcie szybko, bo zaraz oddam książkę). Aspiryna? Nie, jak prowadzisz takie zdrowe ekologiczne życie, to cię nic nie boli. O, wiem - na ubrania! Ale uwaga - tylko w second handach i zawsze stosując zasadę: jedno kupujemy, jedno wyrzucamy, tfu, przepraszam, wydajemy.

Dobra, już mi się nie chce pastwić nad tym dziełem. Zwłaszcza, że dzięki niemu wiem już o istnieniu fast fashion. Terminu nie znałam, ale ja mało czytam modowe blogi 😁

Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2020, 177 stron

Tytuł oryginału: A Zero Waste Life. In Thirty Days

Przełożył: Adrian Markowski

Z biblioteki

Przeczytałam 16 października 2021 roku

A wracając do obiadu. W ogóle nie był ekologiczny! Otóż HURRA HURRA otwarli Lidla! Życie wróciło do utartych kolein! No, a na promocji były spätzle - nigdy nie jadłam, chciałam spróbować - co prawda staram się nie kupować gotowców, ale od wielkiego dzwonu niech będzie 😂

No, a już moja córka, która ciągle się odgraża, że stanie mi za plecami podczas lekcji niemieckiego i uniesie rękę w wiadomym geście (nienawidzi Niemiec, Niemców i niemczyzny, oczywiście za II wojnę i nie pytajcie, skąd jej się to wzięło) - od razu powiedziała, że żadnych szwabskich klusek jeść nie będzie.

A ja miałam bitki w sosie z niedzieli (no tak, było mięso 👎) i ugotowałam te kluski do nich dzisiaj i co? I żarła jak opętana!

Ha ha, na tyle jej się zdały zasady! Dokładkę chciała!

A spätzle były na promocji, że weź dwie - i jeszcze nnie wiem, z czym te drugie będziemy jeść. Za to wiem, że pół kilo klusek opędziłyśmy za jednym zamachem, a na opakowaniu napisane, że to są cztery porcje!

Teraz jeszcze jedna sprawa plus domofon i znikam. Ta jedna sprawa jest taka, że GUPI Filmweb (beznadziejny i bez tego) ni z gruchy ni z pietruchy skasował wewnętrzną pocztę (między użytkownikami). I to tak prawie z dnia na dzień. Zajrzałam tam, żeby zobaczyć, czy czegoś nie trzeba uratować. Ocaliłam kilka wiadomości od czytelniczki 😍 Jak przyjemnie wrócić do takich miłych słów sprzed lat...

Domofon jaki ciekawy (pod jednym numerem trzy różne nazwiska na przykład) i hasta la vista. Następnym razem muszę o jednym pomyśle do Pragi, żebym tylko nie zapomniała!

O kurczę, zapomniałam o DYLEMATACH. Trudno, następną razą. Może mi do tej pory przejdą głupie pomysły?