Jan Jungmann - Holešovice - Bubny v objetí Vltavy

 

Pana Jungmanna znam od dawna - nie żeby osobiście, ale on często się wypowiada na historyczno-praskie tematy w reportażach czeskiej tv - ma bardzo charakterystyczny sposób mówienia (może wadę wymowy? patrz poniżej na filmiku), więc nie trudno go było zapamiętać. Więc ten pan Jungmann Jan jest historykiem i pracuje w Muzeum Miasta Pragi, a musicie wiedzieć, że gdy byłam w Pradze po raz pierwszy, to zaraz drugiego dnia, ze względu na migrenowe okoliczności i konieczność rezygnacji z uprzedniego planu, udałam się do tego muzeum i obejrzałam wystawę. Wystawie towarzyszyło takie właśnie wydawnictwo - to nie była wystawa akurat o Holešovicach (ta była wcześniej), tylko o innej dzielnicy, ale któraś z kolei, a przy każdej z nich muzeum wydawało taki piękny album. Mam ich osiem - jak widać na zdjęciu - i chyba nawet żadnego mi nie brakuje. Aczkolwiek zdobywanie ich było proste i nie było. Już wtedy w 2016 roku oglądałam je w muzealnym sklepie, ale ani mi się śniło przecież, że będę do Pragi wracać i gromadzić związane z nią wydawnictwa, prawda?

Potem co roku do muzeum wracałam, bo zawsze była jakaś ciekawa wystawa, ale nie było mowy o kupowaniu albumów, bo ciężkie to i wielkie. Jak cholera 😁 Więc rozwiązałam ten problem inaczej czyli zakupami online z wysyłką. A jeden nawet przeczytałam, ten o Żiżkowie. W 2017 roku, więc jeśli będę kontynuować w takim tempie, to już do 2052 roku będę miała serię obcykaną (ale ludzie tak długo nie żyją)...

Więc przeczytałam, stare archiwalne zdjęcia wyoglądałam i okazało się, że jeszcze dużo mam do obejrzenia w realu. A przynajmniej z tego, co zostało z dawnych czasów, bo stare Holešovice prawie już nie istnieją. Przy czytaniu notatek nie robiłam - ja się chyba już nigdy tego nie nauczę - nie pozostaje mi nic innego, jak usiąść przy biurku i znów strona po stronie przejrzeć wszystko i wynotować.

O ile tak na co dzień, gdy wyjazd jest jeszcze odległy, staram się nie tęsknić za Pragą i za dużo o niej nie myśleć, o tyle oglądanie zdjęć nie są najlepszą metodą na zapomnienie 😁 więc mnie trochę w niedzielę rozmarzyło. Ale nie ma się co smucić, jeszcze tylko 115 dni.

To są tak porządne wydawnictwa, nie tylko kredowy papier (stąd i waga), nie tylko sztywne grube okładki i jeszcze obwoluta, ale również dodatki w postaci reprodukcji starych map plus wkładka po angielsku.

Wyd. Muzeum hlavního města Prahy 2014, 213 stron

Z własnej półki (kupione 2 grudnia 2019 roku za 405 koron; na dzisiejsze to będzie około 76 zł)

Przeczytałam 23 stycznia 2022 roku

Znalazłam na You Tube kawałek mojego ulubionego programu Z metropole, opowiadający o małym fragmencie Holešovic, o takiej części dzielnicy, która zniknęła bezpowrotnie. Zaraz na początku możecie zobaczyć pana Jungmanna i usłyszeć, jak mówi.

 

Trafiłam też na wykład o rozwoju urbanistycznym Holešovic (znajdę półtorej godziny, żeby to obejrzeć... albo nie znajdę).

 

Słuchajcie, słuchajcie!

Napisał do mnie Ali Omar:

Pokój z tobą

Nazywam się Ali Omar, jestem kierownikiem banku w Dubaju. Skontaktowałem się z Tobą w sprawie konta należącego do obywatela Twojego kraju. Ten człowiek zmarł 13 lat temu i nie wspomniał o nikim, kto odziedziczy fundusz. Bank kazał mi szukać krewnych zmarłego klienta. Ale nikogo nie znalazłem. Jeśli nikt nie narzeka, konto zostanie zablokowane i przesłane do pliku administracyjnego. Więc postanowiłem cię przedstawić. Napisz na mój osobisty adres e-mail, abym mógł przesłać informacje i wyjaśnić, w jaki sposób potrzebuję twojej pomocy (aliommrr@gmail.com).

 

Muszę zaraz, szybciutko odpisać - martwię się trochę, czy aby na pewno nikt nie narzeka!

 

Słuchajcie, słuchajcie po raz wtóry!

Serial rosyjski obejrzałam. Mało, że serial, to wręcz SAGĘ! W sensie dzieje rodziny, a nawet dwóch, na przestrzeni kilkudziesięciu lat - zaczyna się to wszystko w latach 60-tych. Melodramat z 2010 roku, 16 odcinków - a ja to wszystko zdzierżyłam. Sama sobie się dziwię. Mało tego - teraz szukam kolejnych tego typu - w sensie, żeby właśnie jakaś rodzinna saga była. Chyba mię coś porąbało 😂 

Serial nazywał się Piąta grupa krwi (Пятая группа крови) i charakteryzował się następującą żeńską przypadłością - co która się przespała z jakimś parniem, to zaraz była w ciąży. W dodatku parień obowiązkowo był żonaty, stąd wszelkie problemy. Ale dobra, wciągnęło mnie i już.

 

DOMOFON praski a' la pewien rodzaj krzyżówek, których nie cierpię, z tym ukośnym podziałem pól 😣 To jest strasznie mylące!

A u nas w klatce (dla królików) też mieszka pani Sobestowa, na ostatnim piętrze. Nie wiem, jakim cudem udało mi się zapamiętać jej nazwisko z przedhistorycznych czasów, gdy jeszcze były listy lokatorów. 

Skoro już o klatkach mowa to ciekawostka - Havel miał kiedyś wyrazić się o blokach/osiedlach per králíkárny i to mu popularności w społeczeństwie nie przydało, że takie z niego bogate książątko było, a prostym ludem gardził...