Witold Rybczyński - Dom. Krótka historia idei

 

Zgarnęłam to z półki w bibliotece - nie z nowościami, tylko z ostatnio oddanymi. To jest w ogóle dobry pomysł z taką półką, bo można trafić na książki, których własnym sumptem, że tak powiem, by się nie odkryło.

 

Nie wiem, co się tu odjaniepawla z formatowaniem, więc schodzę poniżej, może będzie normalnie 😁

Chyba jednak czytałam nieuważnie, bo autor skupiał się na różnicy między pojęciami komfortu i wygody, a ja na końcu ciągle jej dobrze nie pojmuję 😏 Nie o to jednak chodzi, tylko bardziej o zaskoczenie, gdy w pierwszym rozdziale Rybczyński opowiada o jakimsiś dyktatorze mody i nagle zaczynam się zastanawiać, kiedy ta książka została napisana. Halo, w 1986 roku! A wydana u nas w 2015. Dziwne, bo jest jakby nieaktualna - no po 30 latach? To znaczy oczywiście rozważania na temat historii prywatności i domowości na przestrzeni wieków - OK, ale jednak brak mi tu refleksji nad ostatnim przełomem wieków, w momencie, gdy tyle miejsca poświęca się modom w wyposażeniu domów w latach 70-tych czy 80-tych.

No nic, książka jest w każdym razie czytable, najbardziej interesujące były rozdziały o XVII-wiecznej Holandii, a wcześniej o średniowieczu,  gdzie mówi się o tym na przykład, że tak naprawdę dzieci w ubogich rodzinach (a takich było 99%) nie znały właściwie pojęcia domu czy rodziny, szły szybko na służbę albo do terminu i bardzo wcześnie rozstawały się z rodzicami (zresztą potomkowie klas wyższych też w wieku 7 lat byli wysyłani na dwory, gdzie służyli jako paziowie - to załatwiało sprawę edukacji). Czy o tym, że człowiek średniowieczny nie wiedział, co to intymność. Na przykład jakiś rzemieślnik, posiadający własny warsztat, a więc i pracowników, terminatorów, służbę domową - a dom i warsztat stanowiły jedność - plus żonę i dzieci, co w sumie czasem dawało ponad dwadzieścia osób, więc: oni wszyscy żyli (i spali) w jednej izbie. Najwyżej dwóch.

Ludność uboga żyła w okropnych warunkach. Brakowało jej wody i urządzeń sanitarnych; prawie nie posiadała mebli i bardzo mało osobistych rzeczy. I teraz clou:

Ta sytuacja, w każdym razie w Europie, trwała aż do początków XX wieku. 

Przypadkiem tak się złożyło, że jednocześnie pożyczyłam Życie w średniowiecznym mieście, więc pewnie dowiem się wielu ciekawostek.

 

Wyd. Karakter, Kraków 2015, 347 stron

Tytuł oryginalny: Home. A Short History of an Idea

Przełożyła: Krystyna Husarska

Z biblioteki

Przeczytałam 15 lipca 2022 roku

 

W skrzynce na listy znalazłam niespodziankę od Moniki 😍 Dziękuję Ci bardzo, kochana!!!

Cóż, na razie rozkoszuję się bardziej widokiem za oknem niż jakimkolwiek innym, bo przez tę maść na pysku nie mogę wychodzić na słońce - ale dziś już ostatni dzień!

Cieszenie się życiem nie jest takie łatwe, jak by się wydawało, powiem Wam. To znaczy najtrudniejsze jest to zawieszenie teraz, że do końca nie wiem, czy faktycznie jestem już wolna od wszystkiego czy jednak nie. Jest teraz trzeci tydzień, odkąd nie pracuję i jeszcze do mnie nie dociera powaga sytuacji 😂 Czy rzeczywiście niczego już nie muszę? Czy można tak żyć? Że niby z dnia na dzień? Bez planu? Czy też raczej zrobić PLAN? 

Na przykład widzę, że odkąd przestałam chodzić na kurs czeskiego - a obiecywałam sobie, że codziennie coś nowego zrobię, choćby jedno słówko czy wyrażenie - postępów nie widać. No owszem, oglądam codziennie rano wiadomości, jakieś tam filmiki na YT czy prawdziwe filmy od czasu do czasu, czytam książki, ale systematyczności w tym żadnej. A czy jej potrzebuję? Czy spocząć na laurach czy jednak ambicjonalnie piąć się do przodu? Nie żeby Uniwersytet Trzeciego Wieku, o Boże, co to to nie 😄 ale coś tam dłubać jednak?

Myślę, że gdybym zamknęła w pierony działalność, to mogłabym zacząć inaczej myśleć o przyszłości, a na razie to takie ni to ni sio ni owo.

Tymczasem.

Sięgnęłam do samej głębi szafki kuchennej - i obym tego nie robiła była! Znów znalazłam przeterminowane puszki! A wydawało mi się, że całkiem niedawno tam porządki robiłam... Cztery zupy, kupione zapewne na jakimś azjatyckim tygodniu w Lidlu, z ciekawości i dla spróbowania. No to spróbowałam 😒 Do 2019 roku były, a ta z łosia nawet do 2018... Niby jest tam napisane najlepiej spożyć przed, a nie spożyć do, ale chyba już nie za bardzo jednak?

A tak by się akuratnie przydały dla uzupełnienia diety... Na razie kupiłam jedynie mleko, więc zostało mi 40, 87 zł, prąpaństwa. Kibicujecie?

Dalej. Przypomniało mi się dziś  rano, że może trzeba by na nowo odkurzyć książki. Więc jedną półkę wysztrychowałam. Pajączek przemknął z tyłu do sąsiedniej półki... A potem sobie uświadomiłam, że przecież kuchnię mam robić i nakurzy się przy tym cholernie, więc bez sensu pomysł, trzeba go zostawić na potem.

Na kiedy? No, jeszcze nie wiadomo. Odezwał się gość, który był kiedyś wymierzać wszystko i przedstawił kosztorys - 15,5 tys. Moim zdaniem dość akceptowalny. Ale co z tego, skoro on tylko zrobi meble i je zamontuje - a kto mi wszystko wcześniej przygotuje? I to tak, żeby zgrać w czasie? 

Skontaktowałam się więc z panią, która mi ogarniała remont łazienek przed laty. Z pytaniem, czy nie ma czasem ekipy do kuchni. Takiej, która zrobi wszystko od a do zet, jak wtedy.

I MA 😍

Tyle, że na razie ma u siebie remont. Obiecała, że jeszcze w lipcu podskoczy, żeby wszystko obejrzeć, a potem wyjeżdża na urlop (no, ja też), więc w sierpniu będziemy dogrywać sprawy. Znaczy ustalać, co, kiedy i za ile. Ha ha, wcale mi się nie spieszy, jak pomyślę o tym bajzlu, no ale łazienki też mi się nie chciało robić, a jak potem byłam zadowolona!