Marcin Wicha - Kierunek zwiedzania

 A ja nie wiedziałam, gdy to pożyczałam, o czym to. Po prostu wzięłam kolejnego Wichę. Dwa poprzednie bardzo mi się podobały. Ten troszeczkę mniej, ale to chyba wynika z faktu, że bohater mało sympatyczny 😉 Bo to się okazało niby-biografią Kazimierza Malewicza, o którym w sumie nie wiedziałam nic poza tym, że był rosyjskim artystą polskiego pochodzenia i autorem słynnego Czarnego kwadratu na białym tle.

Teraz wiem nieco więcej, ale tylko nieco, bo do końca nie jest pewne, na ile należy Wisze wierzyć 😁  (słuchajcie, tak to się odmienia? Wisze?)

Co tu jest prawdą, a co zmyśleniem, co fantazją autora, a co - jak to teraz się mawia - faktem autentycznym. W dodatku tenże autor dość chaotycznie rozporządza chronologią wydarzeń.

Ale w dalszym ciągu, moim zdaniem, warto. Warto, bo niezależnie od tego, czy to uczciwie napisana biografia czy też fantasia alla polacca, jednak to ciągle jest Wicha i jego ironiczny i charakterystyczny sposób pisania. I są te radzieckie klimaty, o których lubię czytać. A dla tych, co trochę lepiej się znają na malarstwie i grafice (nie zapominajmy, że Wicha właśnie grafikiem jest!), pewne opisy będą łatwiejsze do zrozumienia 😀

Początek:

Koniec:

Wyd. Karakter, Kraków 2021, 260 stron

Z biblioteki

Przeczytałam 9 października 2022 roku

 

Z frontu nowej kuchni

W piątek panowie będą wiedzieć, czy przyjdą w poniedziałek. W ostatni weekend na wszelki wypadek przeniosłyśmy dwie szafki z kuchni, więc zagęszcza mi się Lebensraum. Oczywiście żyję w strachu, że się podłoga zawali (i nikt mnie nie przekona, że nie ma powodu się bać).

No, ale życie toczy się dalej i pudełka z Pepco służą w dalszym ciągu. Póki jeszcze mogą, bo jak tu się zwalą wszystkie kartony z garami, makaronami, talerzami i co tam tylko w kuchni jest, to będzie bida. 

Obejrzałam wszystkie relacje z wrześniowej podróży do Turcji, Bułgarii i Rumunii niejakiej Jarki Broki (pisałam niedawno o swoim odkryciu na YT, to ten Czech, który miał żonę i dzieci, ale źle się czuł jako mężczyzna i w końcu został kobietą - z czasem przyzwyczaiłam się do mówienia ONA, choć na początku było mi dziwnie 😏). Jarka Broki pracuje jako motornicza, więc w przyszłym roku w Pradze na pewno będę uważniej patrzeć, kto kieruje nadjeżdżającym tramwajem.

Ponieważ w końcu zdecydowałam się na te lampy z IKEA, co to je oglądałam w sierpniu, pojechałam do sklepu. No i dobrze mi tak, że nie zdecydowałam się od razu brać - tej do przedpokoju nie ma. Była w ekspozycji, więc zaczęłam rozglądać się za pudełkami, a tu guzik. I na stronie piszą, że niedostępna. Kosztowała 60 zł, a teraz znajduję w internecie inną, ładniejszą, bo z drewnianymi elementami, ale, kurde, za 360 zł. Dać 360 zł za reflektorki do przedpokoju? Waham się (bo biedne dzieci w Afryce z głodu umierają). W dodatku nie chciałam takiej listwy.

Ale może by bardziej pasowała do lampy nad stołem, co ją już mam? Jak nienawidze podejmować decyzji!.. Takie problemy, gdy z Ojczastym sytuacja się naprostowała 😉
  

Apdejt - W czasie, gdy Jotka komentowała, znalazłam na allegro taką:

I to za 173 zł. Chyba na niej stanie (listwa, nie listwa) 💚

NAJNOWSZE NABYTKI

Tymczasem, jak by mało było w domu bambetli, na półce w Jordanówce znalazłam  CZESKIE książki - doprawdy nie wiem, kto tu na osiedlu miał takie rzeczy, no i się nie dowiem. Wzięłam, bo wzięłam. Ten Zeyer to postać z epoki dekadentyzmu tak jakby, więc nie mam pojęcia, czy będę miała siłę przeczytać, ale na szczęście dużo miejsca nie zajmie, więc niech czeka. A to drugie tomiszcze to encyklopedia czeskich sztuk pięknych, pozbawiona jednakże obwoluty (jeśli ją kiedykolwiek miała). Wydana w 1975, pewnie jedynie słuszna, ale nie zakładajmy z góry najgorszego.

O, sprawdziłam w internecie, obwoluta była, z jakowąś Marsylianką.