Alena Munková, Jiří Munk - Psi żywot. Szczudlik i Bagietka

Kurczę, tak mi jakoś znajome były te postacie z okładki, więc sobie zamówiłam w bibliotece szukając czegoś cienkiego, ale z hasztagiem literatura czeska. Na trudne dni 😁

Czytając doszłam do wniosku, że znajome, bo pewnie oglądaliśmy na lekcjach czeskiego. Ale gdy zerknęłam na You Tube (=>film na dole notki), zaczęłam w to wątpić, bo tam nie ma dialogów, więc po co byśmy tracili na to czas? Na pewno oglądaliśmy inny animowany, o jednym, za to dużym psie i jego ludzkiej rodzince (za cholerę nie mogę sobie przypomnieć jego tytułu, matko, co za skleroza). 

Gdyby zaś przypuścić, że znam z tiwisza, to też nie wiem: serial był emitowany w połowie lat 70-tych - nie byłabym już na to za stara w drugiej połowie podstawówki? Hm. Niewyjaśniona zagadka.

No nic, jak było, tak było, teraz przeczytałam książeczkę, doczytałam też, że autorka w nastoletnim wieku była więźniarką getta w Terezinie i przeżyła holokaust.

Państwo Munkowie mieszkali z córeczką w małym mieszkanku w bloku, gdzie nie było miejsca dla psa, o którym dziecko marzyło, więc niejako w zastępstwie napisali pierwsze przygody dwóch piesków, Szczudlika i Bagietki*. Pierwotny tytuł to był właśnie Psi żywot, ale w ówczesnej atmosferze społeczno-politycznej (rok 1968!) przyniósł autorom sporo kłopotów, więc w końcu musieli go zmienić.

Niemniej skłaniam się ku zdaniu, że dziecięce książki należy czytać raczej wtedy, gdy są to powroty do dawnych lektur, a nie po raz pierwszy jako stara baba 😂 A Wy jak myślicie?

Początek:

Koniec:

Wyd. GRAFAG, Warszawa 2001, 61 stron

Tytuł oryginalny: Štaflík a Špagetka

Przełożyła: Hanna Kostyrko

Z biblioteki

Przeczytałam 16 lutego 2023 roku

 

Odnalazłam ten drugi serial, nazywał się Maxipes Fík. 

Przy okazji zostawiam sobie tu linka do rozmowy z jego autorem Jiřím Šalamounem. 

 

* link do nekrologu