Martin Widmark, Pelle Forshed - Zwyczajna wieś z rodziną Janssonów

To jedna z tych cienkich książeczek, które wyfasowałam z odległej filii bibliotecznej, coby sobie nimi umilić ciężki czas harówy po 10 godzin dziennie. Ale czy ja wiem, czy umiliłam? Było to bardzo dziwne.

Nie do końca rozumiem, czy autor puszcza tu oko do dorosłych, czy raczej to nowy trend pisania dla dzieci. W ogóle teraz zaglądam do internetu (szukałam szwedzkiego tytułu do skopiowania - Szwedzi mają nieuaktualnioną Wikipedię i tego tytułu jeszcze tam nie ma, a idźta) i dowiaduję się, że ten Widmark to gość dobrze notowany na rynku literatury dla dzieci. Na polskiej Wiki piszą wręcz, że cieszy się niesłabnącą popularnością i nie schodzi z list bestsellerów w wielu krajach - ale ma hasła wikipediowskie tylko w sześciu językach, więc nie wiem, czy to nie ściema. U nas w każdym razie wyszło tych jego książek multum, w różnych seriach. 

Jeśli chodzi o rodzinę Janssonów (i ich sąsiadów imigrantów) to generalna zasada jest taka, że dorośli są jak dzieci (i to we mgle), a dzieci jak starzy dorośli. Tata Jansson doi krowę ciągnąc ją za ogon, za to jego pociechy wiedzą nawet, jak zrobić masło.

Nie wiem, mnie to jakoś nie ubawiło. Nie żebym była taka sztywniaczka, która się obraża na przedstawianie dorosłych jako kompletnych idiotów, ale nie zrozumiałam chyba idei. Raczej się zatrzymam przy Dzieciach z Bullerbyn i Pippi.

Po tych pierwszych stronach myślałam, że to będzie jakaś satyra na modę na powroty do korzeni, rzucanie miasta i osiedlanie się na wsi, ale zaraz się okazało, że nie w tym rzecz, tylko w chwilowym zaopiekowaniu się gospodarstwem rolnym wujka.

Początek:

Koniec:

Wyd. Mamania, Warszawa 2022, 126 stron

Tytuł oryginalny: På en helt vanlig bondgard med familjen Jansson

Przełożyła: Marta Dybula

Z biblioteki

Przeczytałam 13 lutego 2023 roku

A teraz, co się wydarzyło w niedzielę wieczorem.

Ha ha. Wydarzyło.

/Ostrzegam - wraca temat Nowej Kuchni/

Nic się nie wydarzyło, ale skończyłam czytać te stareńkie numery Czterech Kątów, co to je wyrzucam i otóż odkryłam coś dla siebie. Antyk. Tylko skąd go wziąć? Ale po kolei.

Mianowicie jestem na kupnie nowego czajnika. Aaa, bo Wam nie powiedziałam, że zostało mi 500 zł z lutowych pieniędzy! Całe 500 zł! To pewnie dlatego, że nie mam czasu ich wydać przez tę głupią robotę... A plany wydatkowe na ten rok przecież mam! Czajnik, szlafrok... yyy zapomniałam co jeszcze 🤣 (Dywan, ale to oczywiście nie z budżetu, tylko ze skarpety) W każdym razie poświęciłam ponad godzinę na szukanie w internecie czajnika na gaz - białego z drewnianymi elementami. No nie ma. To znaczy są, gdzieś tak trzy rodzaje, wszędzie te same, ale poczytałam trochę komentarzy i gdy się dowiedziałam, że "po 3 miesiącach biała emalia zżółkła" albo "się pomarszczyła", to mi się odechciało. A chciałam na gaz, żeby oszczędzać na prundzie, prawda. W międzyczasie Inżynier napisał w komentarzu pod starszą notką takie oto słowa:

Polecam kupno nowego czajnika, elektrycznego ale małego (o małej mocy - 850W zamiast 2500W). Dlaczego? Dawno temu, kiedy liczniki prądu miały wirującą tarczę płaciło się za rzeczywiste zużycie prądu. Niestety teraz wprowadzono takie elektroniczne a te najzwyczajniej w świecie oszukują na korzyść elektrowni. Otóż, jak każde urządzenie cyfrowe, całkują one zużycie czyli dzielą czas na przedziały (odcinki) i liczą za najwyższe zużycie z każdym z nich. Zatem jeśli czajnik ma 2500W i zagotuje wodę w 3 minuty to i tak zapłacimy za 15minut zużycia 2500W czyli za 0,62kWh. Jeśli będziemy mieć pecha i wstrzelimy się w granicę pomiędzy przedziałami to zapłacimy za 30minut - 1,25kWh ! Gotując w małym czajniku tę samą ilość wody (cudów nie ma - potrwa to 3x dłużej - zatem ok. 9 minut) Zużyjemy tyle samo prądu ale zapłacimy za mniej bo za 15minut licznik "nabije" tylko 0,21kWh chyba ze będziemy mieć pecha (3x większe prawdopodobieństwo) i zapłacimy za 30minut - 0,42kWh - to i tak wyjdzie taniej...
Ot takie uroki cyfrowego świata...

Zgłupiałam normalnie. To dopiero chamstwo i drobnomieszczaństwo! No. A tymczasem w gazecie z 1995 roku widzę takie zdjęcie:

I teraz chcę oddać życie za ten czajnik! IKEA! Tyle że sprzed prawie 30 lat...

A jeszcze sobie wyobraźcie, że ten obok, mniejszy, do zaparzania herbaty - akurat mam, nawet z podgrzewaczem. Kiedyś używałam. A teraz po remoncie wyszorowałam go i znów planuję używać, ale kurka wodna - najpierw trzeba zagotować wodę, a tu nie ma w czym 🤔

A drugie niedzielne "wydarzenie" było takie, że oglądałam jakiś japoński vlog z You Tube, a tam co? A tam moja lampka z biurka nowa, ta ze sznurem od żelazka 😁 Taka tam globalizacja...