Wioleta Błazucka - Pierogi z kimchi. Koreańskie smaki dla każdego

Nie pożyczam z bibliotek, nie pożyczam, ale przyszło wezwanie do odbioru zamówionej chyba rok temu pozycji i cóż było robić. Stałam w kolejce, ale ktoś masakrycznie długo przetrzymał (widać wypróbowywał wszystkie przepisy po kolei 😁) i dlatego się to tak przedłużyło. Teraz ja będę próbować.

Nie, no niby żartuję, ale wypisałam sobie ponad 20 przepisów do sfotografowania przed oddaniem książki i teraz się zastanawiam, czy to ma sens, czy raczej jednak kupić sobie własny egzemplarz...

Ale to by oznaczało złamanie danej sobie obietnicy (że nic poza czeskimi już nie kupuję), a więc precedens... wiadomo, jak to potem łatwo idzie z kolejnymi nabytkami... 

Zastanawiam się, czy to nie jest pierwsza książka stricte kucharska, którą tu opisuję - w sensie, że ją przeczytałam od deski do deski. Bo tak - przeczytałam każdziusieńki przepis, nawet jeśli od razu wiedziałam, że go nie będę robić 😂 Ale też trzeba wziąć pod uwagę, że szukałam tu również wtrętów kulturowych... 

Wychodzi mi, że do tej pory wypróbowałam dwa przepisy od Wioli (jeszcze z You Tube'a), a to omurice i ziemniaki w sosie sojowym. Omurice nawet będzie znów dzisiaj, bo córka się od dawna domaga, a skoro mam wolny dzień (tak, siedzę dzisiaj w domu, hura!), to mogę się poświęcić 😏 A właśnie, trzeba by iść ryż nastawić...

Ale ale. Od dłuższego czasu chodzi za mną pomysł, żeby nabyć drogą kupna taką specjalną prostokątną patelenkę do smażenia teriyaki. Coś w tym stylu:

Wtedy bym mogła doskonalić się w tej sztuce 😂 Smażenie tego rodzaju zwijanego omletu widuję ciągle na azjatyckich vlogach i nabrałam chęci. Ale wiecie co - oglądałam już egzemplarze na allegro czy w azjatyckim sklepie, kiedy kolega z pracy mnie wprost przeciwnie - zniechęcił. Że on sobie kupił kiedyś tam, użył parę razy i od tej pory patelnia leży zapomniana. Hm. Może faktycznie byłoby tak samo ze mną? Bo ten omlet, prawdę powiedziawszy, stosuje się bardziej do lunchboxów albo do zabrania na piknik, niż w codziennej domowej kuchni. Więc tak, na razie zrezygnowałam z zakupu, podobnie zresztą jak z tego bambusowego parowaru, do którego też się przymierzałam. I też kolega mówi, że mu leży gdzieś na pawlaczu, bo w sumie nie używa.

Ale przepis na zwijany omlet w książce Wioli jest i ona twierdzi, że na zwykłej patelni też niby można. 

Wyd. Znak Horyzont, Kraków 2021, 342 strony

Z biblioteki

Przeczytałam 16 kwietnia 2023 roku

 

Tymczasem będąc w Dżendżejowie przeczytałam, a' propos posiadania dużej ilości książek, taką oto wiadomość:

 Rozwiązanie problemu pomieszczenia książek ustawiając je ściśle jedna przy drugiej wydaje mi się innowacyjne 😅😅😅 Zaraz się za to zabieram u siebie (bo do tej pory robiłam między jedną książką a drugą tak co najmniej pół metra przerwy) i zyskam mnóstwo miejsca!

Tośmy się ubawili, ale potem ucieszyli (mówię za siebie) odebrawszy wyniki badania histopatologicznego mojej Skrobanki Głowowej.

Przynajmniej to z głowy (również w sensie dosłownym).

Wracając do wolnego dnia dzisiaj. Planowałam sobie skok po nowy szlafrok, oczywiście z majowych pieniędzy, bo - jak to już mam w zwyczaju, odkąd zaliczam się między emeryty - w ostatnim tygodniu miesiąca jadę na oparach. Ale pada, więc się w sumie ucieszyłam, że nigdzie nie muszę - i nie umyłam głowy (znowu ta głowa). A teraz złośliwie się przejaśnia. A tam, pies drapał szlafrok, 2 czerwca też będę miała wolne 😁 Na dziś i bez tego mam długą listę rzeczy do zrobienia. Między innymi chciałam posiać łąkę kwietną w doniczkach na parapecie zewnętrznym i nawet wczoraj przydźwigałam opakowanie ziemi 20 litrów - bo po co by sprzedawać mniejsze o połowę, prawda? -  ale niby zapowiadają wielkie ochłodzenie i przymrozki i nie wiem, co robić, może to zostawię na długi weekend? Tyle że mi ta ziemia w przedpokoju przeszkadza...

A teraz przejdźmy do rzeczy czyli do Ojczastego. Otóż jak był w katastrofalnym stanie na jesieni, tak pomysł przeniesienia się do Krakowa rozważał. Teraz poczuł się trochę lepiej i kozaczy. Że nie potrzeba. Że starych drzew się nie przesadza (to mi nowina). Że on nie chce być ciężarem.

I nie rozumie, że właśnie teraz JEST ogromnym ciężarem, dla kilku osób, i że chodzi o wyprostowanie sytuacji. 

Jak usłyszałam, że wszystko jest świetnie urządzone (i że on ma luksusowo), to zrozumiałam, po kim jestem egoistką, bo na pewno nie po mamie. Cały tatuńcio. Niech cały świat tańczy koło mnie. Do gościa codziennie muszą przyjść trzy osoby i to jest świetne urządzenie.

Brat i tak twierdzi, że on go przeniesie i żadnych dyskusji nie będzie. Ja oczywiście chcę po dobroci, wypisałam mu pro, żeby się porządnie zastanowił, nie można przecież za kogoś decydować i nie chodzi mi przecież o to, żeby tu dziadek skisł w łóżku. Kuszę go spacerami (że się kupi jakiś składany wózek i będzie zażywał świeżego powietrza), że nawet do biblioteki podjedziemy i sobie sam wybierze coś z półek (tych niżej 😂), że poziom higieny jakiś będzie utrzymany, że gazetki z kiosku mu będzie córka donosić. Wiecie, od października przecież jest więźniem mieszkania (bo to drugie piętro bez windy) ani się nie kąpał (bo tam jest tylko wanna; dawniej brat go zabierał pod prysznic do siebie, ale teraz nie zejdzie po tylu schodach).

Wracałam zrozpaczona jego postawą, bo już się zdążyłam nakręcić, że jestem tam przedostatni raz, że jeszcze pojadę za 2 tygodnie, potem Praga, a na początku czerwca brat by go przywiózł, żebyśmy wszyscy, cała trójka zdołali się zaaklimatyzować przez dwa miesiące i żebym ja w sierpniu mogła spokojnie zostawić go z córką i znów pojechać do Pragi. A tymczasem NIE.

Nienawidzę tych jazd, nienawidzę pobytu w tym zapyziałym mieszkaniu z jego smrodkiem, bo wiecie, jest tam mnóstwo rzeczy, które należy po prostu wyrzucić, nienawidzę niemożności umycia się, gdy tam śpię (ot, takie opłukanie się nad wanną). Wszystko to oczywiście są moje dyskomforty, ale te też się powinny liczyć, o samych podróżach nie wspominając (ostatni weekend to normalnie szwejkowska anabaza) i o dźwiganiu torby od stacji, czego absolutnie nie powinnam robić ze względu na mój kręgosłup. A do tego dochodzi dyskomfort mojego brata, uwiązanego jak pies, dyskomfort sąsiadki, która nie wiadomo z jakiej paki musi codziennie wieczorem się zameldować, żeby mu podać kolację. I sam fakt, że i tak cały czas jest sam.

Matko, niechże ten chłop to przemyśli!...

Dobra, koniec lamentów, teraz You Tube. Miał być kolejny vlog japoński, no ale skoro jesteśmy przy koreańskich klimatach, to będzie koreański.

Cafe709 - to jest gospodyni domowa (bezdzietne małżeństwo) i wszystko się tam kręci wokół gotowania i jedzenia, ale mam sentyment do niego, bo to był chyba pierwszy profil koreański, jaki znalazłam, w dodatku rajcuje mnie widok z dużego pokoju (na balkon i niebo) oraz szafa z małymi szufladkami, jaką tam mają 😂

 

To idę gotować ten ryż i zerknąć na resztę listy na dziś. I odhaczyć punkt napisać post na książkowego 😁

 

Apdejt

Taaa. Jednym z zadań na dziś było przelać fiskusowi. I teraz powiedzcie mi, że to jest normalne. Wpłynęły mi na konto pieniądze z Fabryki - 3995 zł. Po zapłaceniu zdrowotnego i podatków zostało mi 1226,84 zł. No ja pierd...