Anatolij Rybakow - Krosz szuka bohatera

Powieść dla młodzieży z wojną w tle.

Trzecia część trylogii o Kroszu, jak już wspomniałam wczoraj, brak mi pierwszej z powieści - Na wozie i pod wozem.

Krosz zakończył dziesięciolatkę i zdawał egzamin na studia, ale poszedł mu on średnio (poślizgnął się na Sołtykowie-Szczedrinie, mam coś tego pisarza) i na uniwersytet Krosz się nie dostał. Wybiera się więc do dziadka w małym miasteczku Koriukow, dziadka, którego dawniej odwiedzał w każde wakacje. Od ostatniej wizyty minęło jednak pięć lat i obaj spoglądają na siebie innym wzrokiem niż kiedyś, w dzieciństwie. Krosz postanawia, za namową dziadka, który chciałby go mieć na dłużej u siebie, podjąć pracę na budowie autostrady. Oczywiście za rok będzie znów próbował dostać się na uczelnię. Krosz ma za sobą praktykę w bazie samochodowej i chciałby zostać kierowcą, ale jego prawo jazdy jest niezawodowe i przyjmują go na razie jako ślusarza. Chłopak przymierza się do romantyki wielkiej budowy i koczowniczego życia, gdy pewnego dnia na drodze budowniczych staje... stary bezimienny grób. Wiadomo tylko, że pochowany w nim został nieznany z nazwiska żołnierz. Grób zostaje przeniesiony na inne miejsce, ale Kroszowi trafia się niecodzienne zadanie: zostaje oddelegowany do poszukiwań tożsamości żołnierza. Szybko ustala, że było ich tu w 1942 roku pięciu poległych. Jeden z nich dokonał bohaterskiego czynu: obrzucił granatami i zlikwidował niemiecki sztab. Który z nich był tym bohaterem? Krosz postanowił poświęcić swój czas na wyjaśnienie zagadki.

Początek:

i koniec:



Wyd. Wydawnictwo ISKRY Warszawa 1972, wyd.I, 227 stron
Tytuł oryginalny: Nieizwiestnyj sołdat/ Неизвестный солдат
Tłumaczyła: Marta Tywonek
Seria z kogutem
Z własnej półki (kupione na allegro 16 kwietnia 2013 za 4 zł)
Przeczytałam 2 czerwca 2013

Zasiadłam jednak przed telewizorem i obejrzałam pierwszy film z cyklu o Kroszu czyli Prikluczenia Krosza z 1961 roku, w reżyserii Genricha Oganesiana.
Oto główny bohater - Krosz:

Jest w jednej ze starszych klas i ich nauczycielka przyprowadza chłopców i dziewczęta na miesięczną praktykę w bazie samochodowej:

Będzie to pierwsze spotkanie młodzieży z zakładem pracy i z dorosłym życiem. To dyrektor zakładu, mądry, wyrozumiały, ojcowski, taki jaki powinien być dobry przełożony:

Koledzy Krosza:


Poznajemy? Wadima zagrał Nikita Michałkow. Taki podobny w typie do przyszłego Koli z Ja szagaju po Moskwie.
Wśród młodzieży są i dziewczęta, a między nimi Majka, która podoba się Kroszowi:

Chłopcy i dziewczęta zostali rozdzieleni do poszczególnych działów, jeden do administracji, inny do zakładu naprawczego, dziewczęta do malarni... Pracują pod nadzorem robotników.

Chcą dla siebie wyremontować starego gruchota i ściągają potrzebne części. Wtedy następuje fatalne zdarzenie: w zakładzie ginie nowiutki amortyzator i chłopcy są podejrzani o schowanie go. Krosz podejmuje śledztwo w tej sprawie i doprowadza do uniewinnienia zarówno kolegów jak i podejrzewanego później mechanika.

Bardzo zacny film, z piękną muzyką, czarno-białymi zdjęciami i budującą się Moskwą.

Można go obejrzeć na YT: