Jerzy Skrobot - Krajobraz pięknych ludzi

W ramach akcji MUSZĘ WRESZCIE PRZECZYTAĆ SWOJE KSIĄŻKI sięgnęłam po tego Skrobota.

Wcześniej nic nie czytałam. A teraz mam mieszane uczucia. Trochę tam za dużo patriotyzmu, jak na moje możliwości pojmowania.

Zaczęło się niby dobrze, bo Wyspiańskim, Weselem, Rydlówką. Ja nawet dlatego to kupiłam kiedyś - jako cracovianum. Tymczasem dużo tam nie krakowskich życiorysów, co oczywiście nie może być zarzutem, bo nie o Kraków tu chodzi, tylko o tych tytułowych pięknych ludzi, niezależnie od tego, skąd pochodzą. 

Ale najpierw wstęp w wykonaniu Henryka Cyganika. Już ten wstęp był dla mnie niepokojący, bo oto czytam, że motywem, dla którego autor opisuje swoich bohaterów, jest - uwaga - aby ocalić człowieka w człowieku, Polaka w Polaku.

Uch.

Odkąd mamy rządy jakie mamy, występuje u mnie alergia na Polaka w Polaku. Pytanie, czym ten Polak się różni tak bardzo in plus od Niemca, Rumuna czy Brazylijczyka? Dalej jest tak: są to bohaterowie z tego samego gniazda, z tradycyjnego kanonu wartości, z tej samej gliny narodowej i moralnej.

Do tradycyjnego kanonu wartości to bym już chyba strzelała. 

W rezultacie czytałam ten zbiór reportaży mocno najeżona. Straszliwe niechlujstwo wydawnicze dołożyło swoje. Naprawdę dużo błędów, do tego stopnia, że w pewnym momencie pomyślałam, że przesadzam, tak nie może być i nawet poszłam poszukać w słowniku słów tomtadracja i pulares - bo tak było napisane i zaczęłam wątpić we własny rozum (okazuje się, że wersja pulares od biedy istnieje). Po drodze było wychwalanie antysemitów z Niepokalanowa i duszoszczypatielnaja historia, jak to polski weterynarz w Kanadzie spędził Wigilię u równie polskiego trapera. Nie zabrakło opisów audiencji u Naszego Papieża. Takie, wiecie, najważniejsze wydarzenie w życiu. Serial był kiedyś, muszę sobie przypomnieć. A całość zamknęła żałosna laurka na cześć banku, który wspomógł wydanie. Ech.

Początek:

Koniec:

Wyd. PROMOTOR, Kraków 2004, 317 stron 

Z własnej półki (kupione w antykwariacie za 12,66 zł) 

Przeczytałam 2 kwietnia 2021 roku 

 

Jestem w kiepskim nastroju. 

Na niedzielne śniadanie, obiad i podwieczorek mieli przyjechać brat z Ojczastym. Ale okazało się, że kuzynka (i jej mąż), która u brata zajmuje się porządkami, jest zakażona. Zanim dostali wynik testu, jeszcze była odpucować dom. Czyli mój brat też może być zakażony. Odwołałam więc ich przyjazd, zwłaszcza ze względu na córkę, która od początku pandemii żyje w wielkim strachu. 

Tymczasem brat się obraził. 

Bardzo mi się zrobiło przykro: myślałam, że nasza decyzja jest w takiej sytuacji zrozumiała, przecież tu chodzi o życie, gdy weźmiemy pod uwagę przeciążenie szpitali i niewydolność służby zdrowia! W ciężkim stanie leżą pod respiratorami coraz to młodsi ludzie! Naszym OBOWIĄZKIEM jest zachować maksymalną ostrożność i nie dokładać swojej cegiełki. 

A przy tym najbardziej absurdalne jest to, że wszyscy czworo jesteśmy niewierzący i doprawdy świętowanie Wielkanocy nas kompletnie nie dotyczy. W NORMALNYCH warunkach to tylko pretekst do spotkania się w gronie rodzinnym. Ale one normalne nie są. A teraz mam wyrzuty sumienia. 

Ja. 

Nosz 😒

 

Humoru mi nie poprawił wczorajszy prima aprilis wykonany przez naszą Władzię. Najpierw myślałam, że to naprawdę żart dziennikarzy 😀 Potem okazało się, że faktycznie spuścili rejestrację dla 20 roczników. System padł, zapowiedzieli, że odwołają terminy tym, co już zdążyli się zarejestrować... Wszyscy o tym wiecie, ale ja to tu zapisuję ku pamięci, jak sobie zajrzę za parę lat, rozumiecie. 

W domu właściwie dla hecy zalogowałam się na  Internetowe Konto Pacjenta i okazało się, że czeka tam na mnie skierowanie (wystawione z datą 31 marca), ale gdy próbowałam klikać na umów termin czy jak to tam było - oczywiście wywalało mnie. Dopiero dziś rano wpadłam na pomysł, żeby zadzwonić na infolinię - i pyk: mam szczepienie 15 kwietnia! 

Byłam taka oszołomiona, że o nic już nie pytałam, a gdy przyszedł mail z systemu, przeczytałam, że Astrą. To mnie deczko niepokoi - sami widzicie, że daj kurze grzędę... Dopiero co się modliłam, żeby w ogóle na mnie kiedyś przyszła kolej, a teraz już mi się rodzaj szczepionki nie podoba!

Planując jeszcze niedzielne śniadanie znalazłam ten przepis i postanowiłam wykonać roladę szpinakową.  

Gdy idea przyjazdu rodziny upadła, najchętniej bym z tej robótki zrezygnowała, no ale już wszystko było kupione i córka mówi no zrób, zrób. Diabli mnie podkusili! No nie wiem zresztą, na razie jestem na etapie pieczenia biszkoptu, a czy uda mi się go potem zwinąć, to jest pytanie... 

Zaczęłam oglądać najnowszy czeski serial Kukačky, 2021. To historia dwóch rodzin, których losy splotły się na porodówce: zamieniono ich dzieci. Historia jakby rodem z brazylijskiej telenoweli, a dla uwspółcześnienia dodano wątek autyzmu u jednego z chłopców. Ale póki co, podoba mi się.

Bo mnie się wszystko czeskie podoba 😎

 

Zapomniałażem, że memy tym razem trzeba dołączyć - oczywiście rządzi Sekcja Gimnastyczna😂