Harper Lee - Zabić drozda

Wcale nie miałam tego na liście obejmującej najbliższe plany czytelnicze, ale gdzieś na jakimś blogu BBM wspomniała o tej książce, wyciągnęłam ją z półki i - przepadłam. To był powrót po wielu wielu latach. Kupiłam ją w 1984 roku i pewnie wtedy też przeczytałam. I całkiem nie pamiętałam, że to taka fantastyczna rzecz! Być może dlatego, że wtedy ani mi się śniło być matką i odbierałam to całkiem inaczej.

Uważam, że Zabić drozda powinno być swego rodzaju encyklopedią dla wszystkich rodziców - jak wychowywać dzieci i czego je uczyć. A także jakim być samemu. Dziś patrzę na tę powieść właśnie z perspektywy matki i zastanawiam się nad błędami, jakie popełniłam (kto ich nie popełnił?). Myślę, że najważniejsze w całym procesie wychowania, to nie uczyć hipokryzji. Tego się trzymał Atticus: być zawsze takim samym, czy to w domu czy poza domem, wśród ludzi. Nie mieć podwójnej moralności i podwójnych standardów.

Sprawdziłam, że książka jest ciągle wydawana i dostępna. Pytanie, czy czytana? Chyba tak. Na Lubimy czytać ma ponad 13 tys. ocen. Nie wiem co prawda, jak to się ma do innych powieści, na próbę wrzuciłam Przeminęło z wiatrem (żeby też była literatura amerykańska) - tylko 8 tys. ocen. Kraina chichów - 6 tys. No, to chyba nie jest źle.

Z amerykańskiego rozpędu chciałam wziąć teraz do czytania kolejnego Macdonalda, ale się rozmyśliłam - nie będę mieszać dwóch różnych Ameryk, z dwóch różnych dekad 😄 Za to na wieczór szykuję sobie projekcyjkę Zabić drozda z Gregorym Peckiem. Też będzie to powrót po latach.

Początek:

Koniec:

Książka niestety stoi w drugim rzędzie i gdyby nie przypomnienie jej przez BBM, to diabli wiedzą, kiedy bym się do niej dokopała. Nawiasem mówiąc, strasznie obszarpane są niektóre obwoluty. I niekoniecznie należy to przypisywać tzw. zębowi czasu 😂 choć one wszystkie są stare. Raczej była to działalność mojej córki w czasach, gdy objeżdżała mieszkanie w chodziku. Puszczona samopas - a w końcu po to się dziecku kupuje chodzik, żeby mieć chwilę czasu dla siebie - studiowała zawzięcie grzbiety książek tak do wysokości metra. No a w owych czasach jeszcze nie miałam drugich rzędów 😏

No to teraz zliczamy znajome tytuły!

Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1971, 389 stron

Tytuł oryginalny: To Kill a Mockingbird

Przełożyła: Zofia Kierszys

Z własnej półki (kupione w antykwariacie w sierpniu 1984 roku)

Przeczytałam 7 maja 2021 roku 

Poprzednim razem odgrażałam się, że zrobię te - nie wiem, jak je nazwać - ciastka warzywne? warzywne muffiny?

  

No i zrobiłam. Moja blacha okazała się mieć 12 dołków, a nie 6, jak ta z filmiku. Może chodzi o mniejsze dołki? Ale materiału wyjściowego wystarczyło tylko na 9 sztuk. Wszystko poszło dobrze i szybko, nie jest to jakiś pracowity obiad (a robiłam w tygodniu, po powrocie z pracy), tylko bym miała jedno 'ale' - te ciastka są za delikatne, już na filmiku widać, że prawie się rozlatują przy wyjmowaniu, ja też musiałam sobie łyżką pomagać (choć potrzymałam w piekarniku 5 minut dłużej). Nie wiem, co by można dodać, żeby one były takie bardziej zwięzłe, przypieczone albo co.

Z nowości robiłam też risotto z mrożonymi warzywami, ale nawet nie zalinkuję przepisu, bo nie polecam. Smak rosołu i tyle.

 

Zapowiadali, że 6 maja zacznie się rejestracja na szczepienie rocznika mojej córki. Ponieważ, z niewyjaśnionych do dziś powodów, w nocy z 5 na 6 nie udało mi się w ogóle zasnąć, około 3 nad ranem przypomniałam sobie o tej rejestracji i wykręciłam 989. Wstukałam Pesel, wstukałam kod pocztowy i dostałam propozycję zaszczepienia się w dniu 28 czerwca, w hali EXPO czyli na końcu świata. Nie przyjęłam. Druga propozycja opiewała na 29 czerwca, tamże. Nie przyjęłam. Trzecia na 30 czerwca, dalej w EXPO. Czwartej już nie było, automat poinformował mnie za to, że od 6 rano będą konsultanci.

No to zadzwoniłam rano. Miła pani najpierw mi dała adres na Lema, ale gdy spytałam o WKS Wawel (który jest o rzut beretem od nas), uruchomiony dwa dni wcześniej punkt powszechnych szczepień czy jak to się tam nazywa, wyznaczyła mi termin - na pojutrze czyli na 8 maja czyli dziś. 

Córka co prawda powiedziała, że ona żadną Astrą nie idzie się szczepić, ale oczywiście idzie. Idziemy, bo prosiła mnie o towarzyszenie, ta moja niepełnosprytna 😎

I teraz moje pytanie - po co podaje się kod pocztowy, skoro automat wyznacza ci miejsce na drugim końcu miasta za 2 miesiące, w momencie gdy są do dyspozycji terminy blisko ciebie za 2 dni? 

A tej nieprzespanej nocy do dziś nie odespałam i się nie zregenerowałam. To już nie na moje lata 😕 

PS. Luuuudzie! Zapomniałam z tego wszystkiego, że skoro już tak leżałam bezczynnie w łóżku przez całą noc, to się przy okazji nadmiaru czasu spisałam. Ale teraz nie rozumiem - skoro podawałam rozmaite dane dotyczące mojej współlokatorki (czyli córki) - to czy ona ma się spisać osobno, czy już właściwie jest odbębnione?