František Kožík - Klucz do Pragi

 

Puszkin w nieprzystojnych podskokach odsadza się w siną dal... Najpierw odłożyłam go na bok dla książki mniejszego formatu, że poręczniej w tramwaju (zaliczona). Potem dostałam do przeczytania na cito inną (w trakcie). A jeszcze potem znajoma z Fabryki, która obnażyła mnie przed kolegami, że mam urodziny, bo jej fejsbuk doniósł (a kryłam się z tym bynajmniej nie wzbudzającym radości faktem w robocie), oznajmiła, że ma dla mnie już od jakiegoś czasu prezencik, tylko ciągle zapomina go zabrać z domu. Ale w końcu przyniosła.

Czym zrobiła mi naprawdę wielką radość. Podwójną, bo i ze względu na sam fakt, że pomyślała o mnie i o mojej Pradze 😍😍😍... Zawsze mnie to wzrusza!

- Skąd to wytrzasnęłaś?

Była w antykwariacie w Bytomiu i zobaczyła na półce jakieś miniaturki. No Klucz do Pragi??? Będzie akurat dla tej wariatki praskiej 😂 I jeszcze mapę dodała, tym cenniejszą, że z 1979 roku. Jedną już mam z czasów komuny, ta jest następna 😍

Książeczka ma płócienną okładkę, a na niej Terezka. Terezka mieszka sobie całkiem blisko miejsca, gdzie zatrzymuję się podczas sierpniowych praskich pobytów (tu było o Terezce).

Nie wiem, ale przypuszczam, że praskie wydawnictwo ORBIS wydało cały szereg takich Kluczy do Pragi w różnych językach, obliczonych na zagranicznych turystów. I pewnie z każdej z tych wersji były wspominki na gości z danego kraju, tak jak tutaj na Gałczyńskiego (który, jak się dowiedziałam, przyjechał odszukać grób matki na Olszańskim cmentarzu), Tuwima, Sienkiewicza, Przybyszewskiego, Mickiewicza, Chopina.

Dotychczas nie szukałam polskich śladów w Pradze, a mam książkę Mazana na ten temat i to całkiem grubą. Może kiedyś?

W każdym razie Klucz do Pragi to uroczy drobiazg wiodący nas w błyskawicznym tempie przez tysiącletnie dzieje Pragi. Nie obyło się oczywiście bez Lenina na tajnej konferencji, wiadomo 😂

Dostałam też dobrą radę: architekturę zwróconą na północ trzeba fotografować jedynie o czwartej rano i to w czasie letniego przesilenia. Fajnie, coś akurat dla mnie, na pewno wstanę i polecę 😁

Wyd. ORBIS Praga 1068, 105 stron

Przełożyli na polski: Krzysztof Jaxa-Rożen i Viktor Juřina

Z własnej półki

Przeczytałam 2 lipca 2021 roku

No, a skoro już jesteśmy przy Pradze, to zeszycik 😁 Na każdy wyjazd szykuję sobie takowy (jedynie dwa pierwsze nie miały, myślę, czyby tego nie nadrobić i w jednym 16-kartkowym zeszyciku nie zebrać tamtych pobytów, tym bardziej, że były krótkie, kilkudniowe). A więc zakładam właśnie 32-kartkowy zeszyt na Pragę sierpień 2021 i mam nadzieję, że nie na próżno, jak ten, który miałam naszykowany na maj 2020...

W zeszycie zapisuję wszystko: co zaplanowałam zabrać ze sobą (przy pakowaniu tylko sprawdzam według listy), komunikację z miejsca, gdzie będę mieszkać, restauracje z przystępnymi cenami w pobliżu miejsc, do których się wybieram, wklejam zdjęcia posiadanych już map, żeby nie kupić takiej samej, alfabetyczne listy tak samo posiadanych książek i przywiezionych wcześniej filmów (bardzo przydatne w antykwariatach, wystarczy tylko wyciągnąć zeszyt z torebki i szybko skontrolować), wpisuję miejsca, które chcę odwiedzić, wklejam też mapki małe, takie, które wystarczą w danym przypadku; zapisuję oczywiście wydatki, potem sobie każdy wyjazd podsumowuję. A na końcu zostawiam po dwie strony na każdy dzień i tam opiszę, gdzie byłam - już po powrocie, skanując foldery ze zdjęciami 😊

Poniżej fragmenty zeszytu z sierpnia 2019. W tle mapka komunikacji miejskiej w formacie A3, która jest nieodłączną częścią zeszytu. Mam już nową wydrukowaną, na ten rok 😎

A tu półka z zeszytami, oczywiście nie wszystkie są z Pragi - chciałabym, żeby były, ale okrutny los czyli światowa pandemiczna zawierucha zabrał mi trzy wyjazdy, złodziej jeden! Te grubsze to zeszyty z kursu 😀

Wczoraj oglądam czeski dziennik, a tu mówią, że wychodzą z obiegu banknoty 100-koronowe, wydane w latach 90-tych. Ja szybko do kasetki, gdzie trzymam mój czeski majątek - a tam 6 takich banknotów! Będą ważne do czerwca przyszłego roku. No, myślę sobie, jak się nie uda pojechać, to dupa zbita. 

A po pracy szłam do kantoru. Tu dygresja. Niestety umarł przez pandemię mój zaprzyjaźniony kantor, gdzie mi zawsze korony odkładali. No, ale jest obok inny, który przetrwał. NIE CIERPIĘ TEJ BABY! Rozmowa z nią to droga przez mękę. Tyle, że jest koło pracy, a na Sławkowską nie chce mi się drałować, choć tam jest kantorowe zagłębie. 

W czwartek zajrzałam do niej i pytam, czy ma korony.

- A ile pani potrzebuje? 

Nie wiem, ile, muszę się zastanowić, zobaczyć, ile mam luźnej gotówki, chcę wiedzieć, na ile mogę liczyć, Jezu, no!

- No coś tam mam. 

W piątek przychodzę z decyzją nabycia 2 tysięcy koron i odliczonymi pieniędzmi. Ta mi wtedy, że ma 1600. I właśnie setkami. Ja, żeby mi pokazała te setki, bo chcę wydane w 2008, nie stare, bo zaraz będą nieważne.

- A skąd ma pani takie wiadomości?

A z dupy! Ja jej mówię, że nie chcę starych, a ona mi, że zawsze będę mogła w banku wymienić. 

Nosz dzięki za radę, nie przyszłoby mi do głowy, doprawdy. Właśnie nie mam co w Pradze robić, tylko do banków chodzić i stać w kolejkach, co za babsztyl!

Kupiłam w rezultacie tylko 900, te nowsze. 

Chyba jednak będę chodzić na Sławkowską. Ceny i tak mniej więcej jednakowe - niestety, poszły w górę. Ale co nie idzie w górę? Może lokomotywy?