Adam Kay - Będzie bolało. Sekretny dziennik młodego lekarza

 Trzeci dzień z Wielkiego Weekendu. Spędzony w łóżku, wiadomo, globus. Czy z powodu wczorajszych nerwów? A diabli wiedzą. W końcu to takie nerwy nieduże były, codzienne. Z listy do zrobienia wybrałam punkt ZNALEŹĆ KARTĘ EKUZ. Bo chciałam kiedyś zamówić nową na stronie pacjent.gov.pl - a tam mi mówi, że mam jeszcze ważną do przyszłego roku. No i wsiąkła. Przegrzebując szuflady znalazłam trzy stare (pytacie, czy je wyrzuciłam? zgadnijcie). W końcu zdecydowałam się na wyciągnięcie z dna szafy walizki (teraz już będzie stała aż do wyjazdu...), ale tam karty EKUZ też nie było. Szczerze? Nigdy jeszcze jej nie potrzebowałam, ale oczywiście tak zawsze jest, że okaże się potrzebna, jak jej nie będę miała. Więc się trochę martwię.

Ale gorsza wiadomość czekała mnie wieczorem na FB. Zamykają z powodu remontu dom handlowy MAJ, gdzie robię zakupy w Tesco. Tam w Pradze oczywiście. Teraz w maju, a potrwa to co najmniej półtora roku czyli obejmie również wyjazd sierpniowy i dwa wyjazdy przyszłoroczne. Cios prosto w serce. Spędziłam resztę wieczoru na studiowaniu mapy i list sklepów, wyhaczyłam dwie opcje (jedna dwie stacje metra dalej na północ, a druga - sześć przystanków autobusem) i trudno, jakoś się przeżyje, ale idea, że z siatą mam się tłuc z miasta, jakoś mnie nie rajcuje. A małe sklepiki wietnamskie, gdzie jest drożej i zero wyboru - też nie. 
 

Więc może z powodu tych nerwów, a może z powodu, że tak miało być, dziś od rana globusisko. Zwlokłam się z łoża boleści dopiero po 17.00, jest już lepiej, ale ciągle nie mam siły iść się umyć - a CZUJĘ, że powinnam (przecież mi już węch dawno wrócił) 😁 Chyba jednak mañana. Jak dobrze, że jutro jeszcze wolne. Może pozbieram z podłogi wszystkie papierzyska - z grubsza biorąc plan na Pragę mam już opracowany, a nawet na wsiakij pożarnyj dokupiłam jeszcze jeden akumulator do aparatu. I zorientowałam się, że wydałam Ukraińcom na stacji z dwoma innymi również ten przedłużacz, co go wożę ze sobą, bo mi gniazdek nie starcza (lampka nocna, czajnik, laptop, dawniej tablet, dziś komórka oraz ładowarka do akumulatorów - o czymś zapomniałam?), ale to może znajdę w Lewiatanie - odkąd zlikwidował gość swój sklepik elektryczny na osiedlu, jest bida.

No dobrze, to już poużalałam się, a teraz przejdźmy do rzeczy. A nie, moment! Czy zwierzyłam się wcześniej z faktu, iż ważyłam na wadze kuchennej majtki??? Bo wpadłam na pomysł, że może zaoszczędzę na ciężarze walizki (tym powrotnym, z książkami) zabierając nie te majtki, które zawsze noszę, tylko takie trochę lżejsze, których nie lubię 😂 Niestety, okazało, że te codzienne ważą 29 gramów, a te drugie 26, czasem 23. No, jak mam zaoszczędzić w sumie 3 deka, to obejdzie się!

Wymyśliłam również, że mogłabym zostawić u Věry czajnik i suszarkę do włosów. Ale w ten sposób zmuszałabym ją do pilnego przestrzegania dni moich przyjazdów i wyjazdów, głupio tak, prawda? W dodatku to starsza osoba, zawsze się coś może zdarzyć. Sama mówiła, że te książki, co je niedawno kupiłam w antykwariacie i ona je odebrała - że opisała siatkę z nimi, że to moje "na wszelki wypadek" 😏 

OK, dość tych lamentów, przejdźmy do Będzie bolało.  Dawno już nie czytałam z taką przyjemnością książki z życia wziętej. Autor ma dar pisania o rzeczach nieraz trudnych z wielkim poczuciem humoru. Przy okazji podziękowałam niebiosom, że byłam w ciąży i rodziłam w czasach przedinternetowych i o rozmaitych możliwych komplikacjach nie miałam pojęcia 😂 Ot, gładko przez to wszystko przeszłam, a przecież gdybym się wcześniej głupot naczytała, mogło być różnie. 

Dwa fragmenty książki mnie jednak zatrzymały na dłużej. Pierwszy to ten, gdzie Kay opowiada o porodzie, podczas którego pacjentka zażyczyła sobie zjeść łożysko (matko, coś tak obrzydliwego, że głowa mała), a drugi - to ten, który pewnie na każdym czytelniku robi wrażenie, ten końcowy poród, gdzie nagle wszystko poszło źle i potem autor podjął decyzję o rezygnacji z zawodu. 

Nawiasem mówiąc, że w Anglii sytuacja lekarzy i szpitali wygląda niewiele lepiej niż u nas, nie wiedziałam. 

Początek:

Koniec:

Wyd. Insignis Media, Kraków 2018, 309 stron

Tytuł oryginalny: This is Going to Hurt. Secret Diaries of a Junior Doctor

Przełożyła: Katarzyna Dudzik

Z biblioteki

Przeczytałam 1 maja 2022 roku

 

NAJNOWSZE NABYTKI

Nie muszę chyba dodawać, że kompletnie mi niepotrzebne 😒 Ojczasty już jakiś czas temu dał te atlasy mojemu bratu, że jak będzie jechał do Krakowa, to ma mi zawieźć. Brat uzgodnił ze mną, że na kij mi to, ale jak przyjeżdżali teraz na Wielkanoc, Ojczasty dopilnował, żeby załadować do bagażnika... No i co zrobisz? Leżały na biurku, aż je wreszcie sprzątnęłam. Tak, znalazłam miejsce, choć to 13,5 cm. Najgorsze jest to, że przecież żadna z nas do nich nie zajrzy. Rzecz absolutnie zbędna.

 

Apdejt

Zdaje się, że nic już z dzisiejszego wieczora nie będzie, umyć mi się dalej nie chce, więc sobie tylko obejrzę najnowsze Pierogi z Kimchi (jestem od nich normalnie uzależniona) 😜 Pierogi z Kimchi dobre na wszystko! Ktoś tu kiedyś skomentował, że strasznie dużo gada - ale co tam, niech gada!

 

A w komentarzach pod filmikiem ktoś wspomniał o Dniu Placka (czyli dniu leżenia plackiem w łóżku) - bierę!