Ota Hofman - Červená kůlna

 Červená kůlna znaczy czerwona szopa, a chodzi tu o garaż, choćby był właśnie rozpadającą się szopą gdzieś na peryferiach miasta. Tata Miszy wreszcie po latach oczekiwania  dostał przydział na samochód i teraz największym problemem jest niszczenie nowiutkiego auta stojącego pod chmurką. Daje więc ogłoszenie i tym sposobem dowiaduje się o dziadku, który jest posiadaczem szopy, więc może sprzeda? Albo chociaż wynajmie? Ale dziadek, który mieszka właściwie w piwnicy, jest samotny i żyje jedynie wspomnieniami na dzieciństwo, zbiera na porządny pogrzeb w każdy możliwy sposób, począwszy od sprzedawania na ulicy gazet, a skończywszy na wyprzedawaniu własnych rupieci - jednak nie chce pozbyć się jedynego majątku. Zaczynają się podchody całej rodziny, żeby dziadka namówić na transakcję. Tak narodzi się przyjaźń 9-latka i starca nad grobem.

To niby książka dla dzieci, ale czy na pewno? Świat niesłychanie smutny, świat, w którym samotny jest zarówno stary człowiek, jak i mały chłopiec - i to zrozumieją jedynie ci, co oba te światy znają. Świat, w którym wszystko trzeba sobie wywalczyć, w którym niczego nie można załatwić normalnie, jak w reszcie cywilizowanych państw...

Początek:

Koniec:

A na końcu takie posłowie. Zastanawiam się, czy napisanie go przez Hofmana nie było warunkiem wydania książki? Że no tak, gdy ją pisałem, to sytuacja nie była najlepsza, ale teraz jest już super, samochody czekają w sklepie na chętnych i ludzie mają więcej czasu na marzenia o gwiazdach... Książka wyszła w 1973 roku czyli w okresie tzw. normalizacji, po sowieckiej inwazji, więc bardzo możliwe.

Odkryłam właśnie, że nie tylko powstał film (już się ciągnie, więc pewnie dziś obejrzę), ale nawet polskie tłumaczenie książki. Też już zamówiłam w bibliotece, bo może uda się przeczytać jeszcze przed wyjazdem. Dla porównania i stwierdzenia, czy rzeczywiście  jest tak pesymistyczna, jak ją odebrałam. To mój czwarty Ota Hofman, mam jeszcze jednego (w obu wersjach językowych) oraz chętkę na dwie powieści o przygodach Lucki: Lucie, postrach ulice oraz Lucie a zázraky - będę polować w Pradze.

Półka

Wyd. Albatros, Praha 1988, 138 stron

Z własnej półki (kupione w Ulubionym Antykwariacie online 27 lutego 2020 roku za 19 koron)

Przeczytałam 3 maja 2022 roku

Czy powinnam już definitywnie skończyć z tagiem Wielkie Koronawirusowe Czytanie, skoro oficjalnie ogłoszono koniec pandemii?

 

Tragedia szewska i krawiecka

Czwartek to nie był dobry dzień. Rano zmierzam do tramwaju i (na szczęście!) dosłownie trzy kroki przed nim czuję coś pod prawym butem. Patrzę w dół, a tu podeszwa jakby się odkleja i przesunęła w bok. Lecę pędzę do domu z powrotem zmienić obuw (a akuratnie chciałam być wcześniej w pracy...), przed blokiem podeszwa ulega kompletnej dezintegracji, a przed drzwiami do mieszkania to samo dzieje się z drugą 😂 Matko, jakie miałam szczęście, że nie wsiadłam do tramwaju i nie pojechałam tak do pracy!!!

A wracając z Fabryki zachodzę do krawcowej, u której zostawiłam do skrócenia bluzkę nabytą w Pepco. Chodziło o to, że bluzka miała krótszy przód i dłuższy tył, jak to często bywa - powodu dla takiego wzoru nie pojmuję ni w ząb. Więc żeby mi wyrównała. Krawcowa wręcza mi siatkę, zaznacza, że włożyła do niej obcięte resztki, płacę i pędzę do domu, bo ma przyjść kominiarz. Godzinę później zaglądam do siatki - a tam bluzka obcięta z obu stron!!! Rzecz w tym, że ona była taka długa, zasłaniająca tyłek - i o to mi właśnie chodziło, żebym mogła ją nosić do leginsów. A baba obcięła z przodu dokładnie 19 cm (zmierzyłam obcięty kawałek) i do tego dorównała tył! Teraz nie nadaje się do niczego! 

Mało się nie popłakałam, bo miałam plan zabrać tę bluzkę do Pragi - wystarczy ją przeprać i powiesić do wyschnięcia, nie trzeba prasować. No i do adidasów akurat strój: leginsy i długa bluzka. Córka co prawda twierdzi, że tak się nosi (odsłaniając siedzenie), ale na litość, nie mam już w końcu szesnastu lat...

Na drugi dzień poszłam do kobity, żeby zapytać JAK TO SIĘ STAŁO? Skąd wzięła pomysł, że ma obciąć całość - przecież wtedy zawsze dopytuje, ile centymetrów, każe mierzyć, zaznacza szpilkami od razu. A ta mi wmawia, że to ja byłam nieprecyzyjna (bo nie znam terminologii krawieckiej). Stanęło na tym, że:

- Niech pani przyniesie, doszyję to, co ucięte.

No tak, jasne, interesujący pomysł 😏

Wczoraj udałam się na małe zakupy i nabyłam dwie bluzki niewymagające poprawek i zasłaniające dupę, więc. Plus sukienczynę, bo tak się jakoś porobiło, że co roku pewne ubrania robią się na mnie za ciasne... Podążając w tym kierunku zabraknie mi niedługo rozmiarówki.

Impresje ze spaceru. Jak się nazywa to drzewo? Ostatnio je wszędzie widzę. Jest przecudne!

 

Tajny znak? Córka mówi, że w tym miejscu po prostu jest duże napromieniowanie 😁

 

Powiem szczerze, że jeśli ktoś nie ma cierpliwości donieść przesyłki do domu, tylko musi wyrzucić opakowanie do kosza na ulicy, to sam się prosi o opublikowanie jego danych... tylko co nadawca winien?