Anna Tomiak - Jurata. Cały ten szpas

 No to była bardzo przyjemna lektura. Połączona z zastanawianiem się, czy myśmy w Juracie byli. Przez myśmy rozumiem rodziców, brata i siebie, bo ja ostatni raz nad morzem byłam w dzieciństwie, oczywiście na wczasach FWP. I nie wiem. Wiem na pewno, że byliśmy w Łebie, ale innych miejscowości nie pamiętam i na przykład Jastrzębia Góra być może była miejscem naszej, ha ha, wiledżiatury, a może nie, tylko znam dobrze nazwę, bo tam co roku jeździł mój szef z Collegium Maius 😁 Tak samo pobliska Juracie Jastarnia - kojarzy się, ale nie do końca. No bo co dziecku nazwa - ważne było morze, plaża, dopóki jeszcze w domu plątały się przywożone z wczasów pamiątki, to coś tam się wiedziało: zbierało się przecież proporczyki, odznaki takie metalowe na szpilce z herbami miast. To wszystko wpinane w słomianą matę wiszącą na ścianie przy łóżku. Hm, gdzie się podziały te suweniry? 

Pytam więc Ojczastego, gdzieśmy jeździli na wczasy. A ten co? Nie wie, nie pamięta. Mama by od razu wyrecytowała całą listę...

O wczasach FWP autorka książki nie wyraża się najcieplej i trudno się dziwić - była to po pierwsze degradacja Juraty, luksusowej przedwojennej miejscowości wypoczynkowej, a po drugie oczywiście FWP powstało na ludzkiej krzywdzie, to nie ulega wątpliwości - bezpardonowo zabierano dawnym właścicielom hotele, pensjonaty i przekształcano je w domy wczasowe. Ale oczywiście ci, którzy z tych wczasów korzystali, mieli na to inny pogląd, w końcu miliony ludzi po wojnie wreszcie dostąpiło awansu, społecznego i finansowego. 

Strasznie mi się zatęskniło za tamtymi czasami, za beztroską wakacyjną, za morzem, nad które już raczej nigdy nie pojadę...

Początek:

Koniec:

Wyd. Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019, 270 stron

Z biblioteki

Przeczytałam 19 listopada 2022 roku

W ramach ciągłych porządków (nie, że tak zasuwam jak motorek, tylko że każdego dnia jakiś drobiazg wpadnie w rękę albo w oczy) wyciągnęłam wczoraj dwa zakurzone odtwarzacze DVD, które stały na równie zakurzonym magnetowidzie. Te odtwarzacze od dawna już nie były podłączone do tv, bo córka wszystko ogląda z pędraka, a ja mam swój nad głową, podłączony do projektora. I że zepsute, ale stały. No to wystawię je na Śmieciarce, myślę, na części (czasem widzę, że ludzie takie rzeczy biorą). Pomyślałam, zrobiłam.

A potem mówię do córki - a one na pewno zepsute oba? Nie wiadomo. Spróbujmy podłączyć ten mniejszy. Oczywiście kable w okolicznościach remontowych nie do odnalezienia, ale jest wejście na HDMI. 

I co? I chodzi jak ta lala!

Więc pędem z powrotem na Śmieciarkę, a tam już pod postem ktoś pisze, że chętnie weźmie całość 😂 No co było robić - wyjaśniłam, że na jeden już jest rezerwacja 😁 Ale słuchajcie, już chodziłam po domu i mamrotałam, że trzeba będzie kupić nowy, do tego nowego tv, i że kolejny wydatek 🤣 

I tak się rozpędziłam, że dziś po pracy pojechałam w świat i przytargałam do domu siatę filmów (też oczywiście wyfasowanych na Śmieciarce) 😎

I nie pytajcie, gdzie je dam!

Przecież zabudowa ściany się robi!

Znaczy - cholera go tam wie, Pana Stolarza, czy już działa, ale koszt podał i zaakceptowałam, więc zakładam, że MYŚLI O TYM 😂

Tam nad wnęką na tv będzie 5 półek metrowych na filmy, więc co nieco się zmieści. Gorzej, że nie wiem, czy mi się zmieszczą książki z regałów do likwidacji...

PS. Jeśli chodzi o kuchnię to cisza. Wysłałam wczoraj esemesa, że moje milczenie /niedzwonienie nie oznacza, że nie czekam. Brak odpowiedzi 😟 Powiem Wam, że całe szczęście, że zamówiłam te regały dodatkowe, bo przecież sobie facet takiego prostego zarobku nie odpuści i w końcu jednak się objawi, kończąc i kuchnię... Może nawet przed świętami?