Marian Brandys - Honorowy łobuz

Wypatrzyłam ten zbiór opowiadań Brandysa na jednej z półek w Dżendżejowie. Na okładce można dostrzec nawet numer - co świadczy o tym, że od dzieciństwa miałam skłonność do porządkowania, numerowania, do ordnungu 😁

Przeczytałam tam na miejscu, ale zdecydowałam, że zabiorę ją do siebie, no bo co w końcu, musi stać obok innych z tej serii.

Wspomniane powyżej Śladami Stasia i Nel już przecież tam stało i tak sobie myślę, że i do tego wrócę w najbliższym czasie. Pamiętam, że w dzieciństwie mi się podobało, zobaczymy, jak to wypadnie teraz.

Natomiast Honorowy łobuz mi kompletnie wyleciał z pamięci, więc czytałam jak by pierwszy raz. I spodobało mi się bardzo. Pierwsze opowiadanie, z czasu wojny, to było takie mocne uderzenie, kolejne już nie były tak bardzo dramatyczne, ale też przypadły do serca.

Zajrzałam do katalogu sprawdzić, co jeszcze mam tego autora - Kozietulski i inni oraz O królach i kapuście - przyznam, że tego ostatniego nie kojarzę nawet z okładki! Etykieta: reportaże. Hm.

Początek:

Koniec:

 Półka

Wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1975, 118 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 10 kwietnia 2023 roku

Kolejny niedawno odkryty japoński kanał na YT to Life in Atami. Młoda para z... uwaga... PIĘCIOMA kotami 😁 Przenieśli się z Tokio do nadmorskiego kurortu, najpierw wynajmowali 50-letni drewniany dom, a potem zdecydowali, że to będzie ich miejsce na ziemi i kupili go. I od tej pory remontują. Fakt, ja pana domu, po obejrzeniu kilku filmików, nazwałam na własny użytek Pan Demolka 😂 Film, który tu udostępniam, pochodzi sprzed roku. Jestem zachwycona tym domem, przestrzenią wewnątrz, mnóstwem roślin, drewnianym wyposażeniem... A i dziewczyna śliczna!

 

Miałam pewne plany na niedzielę, ale obudziłam się z globusem i nic mi się nie chce. Moja wina - wczoraj miałyśmy na obiedzie gościa (dacie wiarę, że to pierwszy gość na obiedzie od czasu Nowej Kuchni?) i trąbiliśmy wino. Najwyraźniej nie powinnam... Mało tego, wieczorem jeszcze zmierzyłam ciśnienie, no bo mi przecież Pani Dochtór kazała to czynić, a tam coś takiego - 150/145.

To jest w ogóle możliwe?

Aż z tego wszystkiego zażyłam - po raz pierwszy w życiu - tabletkę na obniżenie ciśnienia, co to mi też przepisała na wsiakij pożarnyj. Uznałam, że pożar właśnie wybuchł...

Może zresztą ten globus od tabletki, pisali, że możliwy skutek uboczny (ale 1 na 10000, czyżbym była taka wyjątkowa?).

Od tabletki czy od wińska, jest i nie zamierza uciekać. Jak to dobrze, że obiadu zostało z wczoraj mnóstwo, nic nie muszę robić. Czytam więc sobie w łóżku, odkładając na kiedyś tam przygotowania do Pragi (bo właśnie ogłosili program Open House i miałam sobie wybrać obiekty i ułożyć szczegółowy plan na dwa dni; to wymaga jednak sprawnego umysłu).  Co czytam? Dziennik Anny Frank. Ale przed nim przeczytałam jeszcze dwie inne książki, więc najpierw będzie o nich.