Witali Bianki - Dziupla + PRAGA czwartek

 

No tak. Był sobie dąb, przyleciał dzięcioł, wykuł dziuplę, zamieszkał w niej z rodziną, ale po dwóch latach wykurzył go stamtąd szpak. A szpaka sowa. A sowę wiewiórka. A wiewiórkę kuna. A kunę pszczoły. A do miodu pszczół przylazł niedźwiedź i dąb rozpirzył 🤣

Początek:

Koniec:

Wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1985 (wydanie VII)

Ilustracje: Hanna Krajnik

Seria Poczytaj mi mamo

Przeczytałam 16 maja 2024 roku

Praga, dzień pierwszy

Wstawanie o 4:45 jest mocno przereklamowane. Ale za to siedem osób na pokładzie autobusu jest OK. Znaczy może nie dla przewoźnika, ale dla mnie jak najbardziej, nie lubię tłoku 😁

Niestety na następnym etapie czyli w pociągu spotkała mnie przykra niespodzianka: wykupiłam sobie miejsce w jakimś wagonie RELAX, że dużo miejsca na nogi i w ogóle. Okazało się, że w wagonie RELAX nie ma za to miejsca na walizki, tego takiego przy wejściu, z półkami, więc w miejscu na nogi trzymałam walizkę (nikt mnie nie zmusi do umieszczenia jej na półeczce nad głową; kiedyś facet zaproponował, że mi ją tam wsadzi i gdy ją podniósł, stęknął i zapytał, czy wiozę kamienie; oj tam, książki z Pragi wiozłam 🤣), natomiast same nogi boczkiem. To raz. A dwa, że właśnie przy moim fotelu, pierwszym od wejścia, nie było tej spuszczanej osłonki na okno - i tylko tam, nie że urwana, tylko w ogóle z jakiegoś powodu nie przewidziana. Więc oczywiście świeciło słońce prosto w ryj. Zaraz sprawdziłam w kapowniku - dokładnie to samo miejsce wykupiłam na sierpień buuuuuu. Może by zwrócić i kupić nowy bilet?

No, ale jakoś się dojechało i zaraz poczuło lepiej 😍 Ponieważ Věra przewidziała na jutrzejszy poranek jazdę do orloja na peryferiach, postanowiłam szybko jeszcze dzisiaj kiernąć się po zamówione książki do Ulubionego Antykwariatu. Tak, bowiem wczoraj nabyłam online siedem sztuk taniochy (kryminały i jakieś dziecinne), mocno się ograniczając, bo miałam w koszyku czternaście pozycji 😂 Zapłaciłam całe 24 zł!

Věra dała mi ksero z rysunkami praskich wzorów chodnicznych, więc zaraz sfotografowałam dla Was jedne z nich - nazywa się gwiazdy i krzyże. Zakładam, że codziennie pokażę inny 😁

A tę skrzynkę na listy to oglądam w takim samym stanie od samego początku, gdy tu mieszkam czyli ładnych parę lat. Co mnie intryguje, to czy jest opróżniana (i czy w ogóle ktoś do niej wrzuca korespondencję) - no bo gdyby nie, to by chyba poczta ją usunęła?

Też bym miała nieszczególną minę w takim towarzystwie. Jak się nazywają te cholery ma rogach domów, umieszczane, żeby pojazdy ich nie obijały?

To to już w ogóle nie wiem, co myśleć.

Za pierwszym razem w Pradze nie mogłam pojąć, o co tu biega z tym czyszczeniem komunikacji 😂

Złożyliście życzenia?

I dochodzimy do książek. Zajrzałam oczywiście do tego antykwariatu, gdzie w korytarzu są pudła z książkami po 10 koron. A tu pudeł NIET!!! Został tylko jeden regalik.

Kurczę, czy mam sobie z rozpaczy kupić przodka (za 300 koron)? Nie wiem, czy byłoby się kim chwalić, bo nie znam się na umundurowaniu...

No nic, znalazłam na półce z pragensie coś o filmowych miejscach w Pradze i nie tylko i poszłam do kasy. A tam taka wyniosła dziewucha. Płacę 60 koron czyli kaček i pytam grzecznie, że tu były zawsze w korytarzu pudła. Nawet mi nie dała skończyć.

- Nie ma.

No, tyle to ja widzę. Ale dlaczego?

- Książki po 10 koron nie są naszym priorytetem.

A weźże się udław, pańciu!

W Ulubionym Antykwariacie owijają przygotowane do wydania książki w folię. Zastanawiałam się nad tym ekologicznie, ale chyba nic się nie da wymyślić lepszego. Co, sznurkiem mają obwiązywać, jak ciastka z cukierni u Prousta? A ja nie wiem, czy rozwinąć teraz tę folię i pooglądać sobie nowe nabytki czy też już zostawić dla wygody na podróż tak, jak są.

A na 18.00 pojechałam na vycházkę, która nazywała się Od Transgasu po Hlavák. W ten oto sposób zatoczyłam koło i znów znalazłam się na stacji.

Wiecie, po co takie zaokrąglone kąty na schodach?

A to jest zwycięski projekt na nowy dworzec, z duńskiego studia.

Gdy szłam już na tramwaj do domu, spotkała mnie kolejna niespodzianka. Nie ma już pomnika braterstwa broni czy jakiego tam, gdzie Szczygieł opisywał, jak to się całują z języczkiem czeski wojak z ruskim. Ajajaj!

 

A ostatnia (mam nadzieję) na dziś niespodzianka czekała na mnie w hotelu. Z gniazdkami jest tu od zawsze problem! Bardzo śmieszne... Zwróćcie uwagę, że muszę odsuwać tę konstrukcję, gdy chcę dostać się do szafy.

Jest to cela nr 7 - siódemka nie przyniosła najwyraźniej szczęścia. Ale za to są nowe firanki, ręczniki i najwyraźniej wymienione albo odrestaurowane okno. Przyoszczędzili na przedłużaczu...