Alina i Czesław Centkiewiczowie - Zaczarowana zagroda

Słuchajcie, słuchajcie! 

Pożyczyłam tych Centkiewiczów razem z Kasią, bo oni też wywaleni z listy lektur. A tu Monika pod poprzednim postem napisała tak:

Gorsza tylko wydaje mi się (też niedawno odświeżona) Zaczarowana zagroda.

To szybciutko wyciągnęłam i machnęłam.

I teraz nie wiem. 

Nie wiem, czy taka okropna? Owszem, dla mnie tematyka mało interesująca: jakaś Antarktyda, jakieś pingwinki, jakiś profesor ze stacji badawczej. Ale myślałam, że dzieci lubią książki o zwierzętach... A tu jest o tym, jak to profesor postanowił pingwini zaobrączkować i zagonili je do zagrody, a rano pingwinków nie było. Sytuacja powtórzyła się następnego dnia. Tajemnicę zniknięcia zwierzaków wyjaśnił dopiero pilot śmigłowca, który przyleciał do stacji. Chodziło o to, że pingwinki były bardzo zmyślne i wdrapywały się jeden po plecach drugiego, żeby dać dyla.

Jest to króciutka książeczka, może już dla pierwszej klasy, a może dla drugiej. Wyjaśnia dzieciom, po co to całe obrączkowanie. 

Moniko, więc czemu jeszcze gorsza? Jako osoba mająca zawodowo do czynienia i z małymi i z dużymi czytelnikami wyjaśnij mi 😁 Może staromodna jakaś? Że to już dzieci nie interesuje?

Ale wiesz, pytam serio, jak by co 😏 

Centkiewiczów się czytało w dzieciństwie Odarpi, syn Egigwy i aczkolwiek tytuł wrył się w pamięć, samej akcji nie pamiętam. A być może to mam? 

 Początek:

Koniec:

Wyd. Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1982, 19 stron

Z biblioteki

Przeczytałam 5 września 2021 roku

Dziś ubogo na blogasku, bowiem chcę opowiedzieć o swoim czeskim, ale ponieważ właśnie kończę książkę po czesku, to dam to tematycznie przy poście o niej. Podzielę się więc tylko refleksją z dzisiejszego dnia pracy. Otóż muszę sobie zapamiętać, że jak mam jakieś swoje prywaty do zrobienia/załatwienia, to nie powinnam odkładać tego na koniec dnia roboczego. Bowiem Derechcja ni z tego ni z owego potrafi powiedzieć o trzeciej, że już możemy iść. Tak jak dzisiaj. I wtedy co? Zostaję z ręką w nocniku.

Ale dziś akurat nie robiłam nic pilnego, ściągałam sobie tylko filmiki z YT, coby pooglądać w domowym zaciszu w wolnej chwili. Bowiem moja ulubienica z Korei właśnie się przeprowadzała.

Kto chce zobaczyć, jak wygląda przeprowadzka z jednego osiedla na drugie (większość wynajmujących takie przeprowadzki uskutecznia co dwa lata), voilà.

  

Ach, no bo wiecie - wczoraj skończyłam oglądanie tego koreańskiego serialu NAVILLERA, o emerycie pragnącym nauczyć się baletu, więc klimaty azjatyckie są mi bardzo bliskie. Przy czym koreańskiej rzeczywistości jest o wiele więcej w youtubowych filmikach, to chyba jasne 😁 Serial jednak, mimo poważnych tematów, był po trosze bajką. Nawiasem mówiąc, internety mówią coś o K-dramach, a ja, wstyd się przyznać, nie wiem, co to jest, więc idę szybciutko poszukać, a potem - MARSZ.  

To okropne, jak wcześnie robi się ciemno, prawda?