Dorothy L.Sayers - Klub Bellona

 

Więc tak: gdy będąc na Dębnikach zaszłam do miejscowej biblioteki, odkryłam, że mają tam ogromny dział z kryminałami. No i wyszperałam sobą jakąś nową Donnę Leon oraz tę Sayers. Bo akurat niedawno coś na jej temat pisał Dariusz/Hebius.

Ale ja doskonale pamiętam, że miałam kiedyś tę książkę, w wydaniu z 1986 roku, w innym tłumaczeniu i POD INNYM TYTUŁEM! Mianowicie Nieprzyjemność w klubie Bellona.  Nawet mi ten tytuł wszedł do języka codziennego, gdy tylko używałam słowa nieprzyjemność, zawsze dodawałam w klubie Bellona. A to ci nieprzyjemność w klubie Bellona. Książkę nie wiem, czemu i kiedy wydałam, a czy wcześniej czytałam - oczywiście w ogóle nie pamiętam.

 

W ogóle też nie wiem, dlaczego wydawnictwo Petra nie odkupiło praw od wydawnictwa Iskry, tylko zamówiło nowe tłumaczenie. Porównać ich nie mogę, za to mogę śmiało powiedzieć, że korekty Petra nie zatrudnia i z taką ilością nie tylko literówek, ale BŁĘDÓW ORTOGRAFICZNYCH dawno się już nie spotkałam. Coś okropnego. 

Natomiast jeśli chodzi o sam kryminał, mam uczucia mieszane (wstrząśnięta jestem tylko tymi bykami). Nie zachwyciło, trochę nużyło, trochę dezorientowało - myliły mi się dramatis personae, co oczywiście może oznaczać jedynie brak skupienia na lekturze (od myśli o remoncie i o pracy trudno się oderwać). Zorientowałam się w każdym razie, że detektyw-amator-arystokrata lord Peter Wimsey występuje też w innych powieściach Sayers, podobnie jak jego bezbarwny służący. Natomiast, czy dam jeszcze jedną szansę autorce? Nie wiem, czas pokaże.

Początek:

Koniec:

Wyd. PETRA, Warszawa 1993, 246 stron

Tytuł oryginalny: The Unpleasantness at the Bellona Club

Przełożyła: Małgorzata Jodczyk Dudanowicz

Z biblioteki

Przeczytałam 5 września 2022 roku

Zafasowałam z biblioteki gazetki różne dla Ojczastego, po czym zaczęłam przeglądać tę Kartę i odkryłam ciekawy artykuł o Karlu Krylu, przeczytałam, pomyślałam, że muszę je dać mojej nauczycielce czeskiego, bo ona pisała o nim pracę magisterską i w końcu spojrzałam na okładkę - to pismo jest z 1996 roku 😁 A kryminałek z PRL-u wzięłam z ciekawości (że niby oczywiście kiedyś przeczytam... oczywiście... ale dużo miejsca nie zajmuje).

 

To było na Królewskiej, a z kolei na półce w Jordanówce były te filmy i ja naprawdę nie wiem (córka się popukała w głowę, że na co nam to), ale tak jakoś nie mogłam ich tam zostawić, no, że da się komuś, kto ma dzieci albo wnuki... 😂😂😂

Pan stolarz ma mi zrobić półki na ręczniki w łazience, przybędzie więc miejsca w szafie, już sobie planuję, jak to tam poukładam, więc nabyłam w Pepco dwa pojemniki, do których zmieściły się wszystkie T-shirty mojej córki, będzie to wygodniejsze, niż wyciąganie ze sterty na półce, prawda? No tak myślę przynajmniej i nawet kombinuję, czy moich swetrów też tak nie uporządkować... 

Mało tego - przyszło mi do głowy, że przecież zamiast ściągać z zewsząd te śmierdzące kartony, można by nakupić tych pojemników (a przynajmniej na te rzeczy, które ich nie zabrudzą), a po remoncie oddać 😂 Tam jest zwrot do miesiąca przecież 😂 Ludzie podobno ubrania ze sklepów tak sobie "wypożyczają" na imprezę... choć nie wiem, co robią z metkami?

Przed remontem wydaję na Śmieciarce to i owo i między innymi padło na te dwa kwiatki (nie będzie już na nie miejsca w kuchni) i właśnie z nimi miałam najwięcej użerania się - znaczy z chętnymi: pierwsza mówi dziś  rano, że jutro wieczorem odbierze. Jutro wieczorem mówi, że jednak nie, bo nie ma transportu. Kontaktuję następną w kolejce, nie odzywa się. Pojutrze piszę do trzeciej, która dawała znać, że ma dwa kroki. Żmudnie umawiamy się na termin. W rezultacie w piątek popołudniu - OSTATNI DZIEŃ MOICH KRÓTKICH EMERYCKICH WAKACJI - siedzę w domu i czekam i nic. W końcu wkur... wkurzam się totalnie i wystawiam przed blok, bo chcę wreszcie wyjść. Znikają w oka mgnieniu. Ludzie na Śmieciarce zgodnie narzekają na niesolidność odbierających. To zniechęca do wystawiania, niestety, lepiej przed śmietnik.

Z kolei jeśli coś jest atrakcyjne dla handlarzy, ci potrafią odebrać w pół godziny. Tak się zorientowałam (poniewczasie), że waga kuchenna z PRL-u chodzi na allegro po 2 stówki, nie dziwię się teraz, że gość przyjechał po nią w trymiga 😂

 

A skoro już mowa o ostatnim dniu wakacji. Ponoć w poniedziałek ma być podpisana moja umowa. W międzyczasie zmniejszyli w niej ilość godzin, co skutkuje naturalnie niższym wynagrodzeniem, ale jak dyskutować z argumentem, że ta wyższa ilość godzin to by było jak etat? 

No nic, jestem tak czy siak niepocieszona, że kończy się moje krótkie emeryctwo, że znów budzik, że lato minęło. Moja łąka w doniczkach niedługo uschnie i tyle tego było.