Antoni Czechow - Szampan

 

Taka sprawa, że dzisiaj ma być mój najszczęśliwszy dzień w tym roku, ponieważ pozbędę się kozy. Właściwie drugi najszczęśliwszy, bo pierwszy, to gdy przyszła z ZUS decyzja o emeryturze 😁

Dzisiaj panowie mają skończyć i choć to oznacza, że zacznie się WIELKIE SPRZĄTANIE (a wcale mi się nie chce), to jednak - no ludzie, WRESZCIE!

Tak się chciałam z Wami podzielić moją radością, że już o świcie postanowiłam  zastosować kreatywną księgowość, bo książka, którą czytam (i mam oddać do 8 XI), jeszcze w obróbce, jestem w połowie dopiero. Więc sięgnęłam po jakieś malutkie opowiadanko 😂 Czechow był dostępny i gdy tak przeglądałam tytuły, najlepszy mi się wydał Szampan czyli pierwsze opowiadanie w tym tomie. Szampan, no bo w końcu trzeba będzie go otworzyć z tej okazji - będzie to co prawda ruskie igristoje i w dodatku dopiero jutro, bo nowa lodówka jeszcze nie podłączona, a przecież musi się schłodzić, ale za to w pięknych kryształowych kieliszkach, kupionych kiedyś przez Ojczastego na okoliczność win reńskich i mozelskich czy jakichś tam (całe dwie sztuki mam). Kieliszki stoją luzem pod ręką 😂

Opowiadanie okazało się o... w sumie o czym? O tym, jak młody jeszcze człowiek, zawiadowca kolejowy na stacyjce zagubionej gdzieś w stepie, z okazji Sylwestra podsumowujący swe nieudane życie, zmienia zdanie - oczywiście z powodu kobiety. Pytanie, czy będzie to zmiana na lepsze? Nieraz tęsknimy za czymś, co może lepiej, gdyby się nie zrealizowało.

Przy okazji pomyślałam ze smętkiem o tym, jak faktycznie ciężkie mogły być czasy, gdy nie było tego wszystkiego, co nam dziś zapełnia dni, radia, telewizji, internetu. Co miał robić człowiek w sytuacji, gdy po odbębnionej (a nielubianej oczywiście i nudnej) pracy nic innego na niego nie czekało, ani życie rodzinne ani towarzyskie. Wśród bezkresnego stepu, gdzie gościem mógł być tylko wilk... 

Początek:

Koniec:

Wyd. Czytelnik, Warszawa 1957

Przełożyła: Natalia Gałczyńska

Z własnej półki

Przeczytałam 5 listopada 2022 roku

 

Z frontu nowej kuchni

Zaczęłam wczoraj z powrotem zwozić krzesła z pracy do domu, ileż to zawsze wzbudza emocji (i komentarzy) we współpasażerach 😁

 

Z gatunku CO MOŻE PÓJŚĆ NIE TAK: okazało się, że nie ma już blatów OLCHA. Nie żebym się jakoś w tym wzorze zakochała, tylko mam takie drzwi do szafy ubraniowej w kuchni i do szafek z butami w przedpokoju, więc oczywiste jest, że na blat i na ścianę chciałam identyczny. No to zeżarło i trzeba było wybrać co innego. A ja lubię takie wybieranie na podstawie wycinka 10 na 15 cm... No ale dobra, to nie tragedia, nie robię na wystawę, jak to mawiają (ani na sesję do czasopisma wnętrzarskiego), wjechał jakisiś dąb 😏

Brat się mnie zapytowywuje CZEMU NIE KAZAŁAŚ WYCYKLINOWAĆ PODŁOGI. Matko i córko, gdzie, co, jak. Nie ma w ogóle takiej opcji. Ta podłoga dożyje swych dni razem ze mną.

Panowie pracują od godziny i obiecują, że dziś na siecher skończą. 

Mają do zrobienia: 

• montaż zlewu i kuchenki, 
• montaż słupka, 
• umocowanie na nim tiwisza, 
• montaż panelu na ścianie, 
• montaż cokołów,
  
• montaż regałów na książki (oby jak najszybciej, bo jeden z nich zastawia wejście do WC...) (o 15.30 regały stoją, półki założone, ale jeszcze czekam na montaż drzwiczek)
  
• oraz montaż karniszy
  

Ja nie wiem, jak oni się wyrobią, ale obiecali i tym żyję, albowiem tego, co widzicie poniżej - ja jutro rano, gdy otworzę swe zaropiałe oczęta, ABSOLUTNIE NIE CHCĘ JUŻ ZOBACZYĆ.

 

Jak myślicie, od czego zacząć w kwestii sprzątania? Bo ja myślałam, że od okien, ale mi dziewczyny mówią, że nie, że szafki najpierw umyć i układać manele. Z drugiej strony, skoro pada, to co będę okna myć 😀 Tu naprawdę nie wiadomo, w co ręce wsadzić. Jak tego Czechowa zdjęłam z półki, to nie chcecie wiedzieć, ile na nim było kurzu!

 

PS. Pogoda się popsowała (czyli leje) i naprawdę, Monika, współczuję Ci, bo od razu sobie wyobraziłam, jak to jestem w Pradze i pada...

 

Apdejt poranno-niedzielny

Obiecanki-cacanki - sprawdza się. Nie skończyli. Drzwiczek do regałów jeszcze nie było, słupek nie ma ciągle góry, cokołów też nie przywieźli i paru frontów do szuflad. W poniedziałek po południu max 2 godziny, rzekł Pan Stolarz. Ach, cholera mnie wzięła. A już naszykowałam dla niego piniondze 😂 Jak pojechali, to mi się nawet za nic brać nie chciało, ale po chwili jednak umyłam podłogę, położyłyśmy dywan (dywan to podstawa, ja wiem, że niektórzy nie cierpią takiej ozdoby, ale ja już tak mam - dopóki nie ma dywanu, nie jest domowo), umyłam wnętrza szafek i do 23.00 coś tam nosiłam. Ale żebym wiedziała, gdzie co dałam (NA RAZIE), to nieeeeee 😅 Wszystko trzeba otwierać, gdy czegoś szukasz. Do tej pory zlikwidowałam 13 pudeł na 24 i już mi się nie chce. Umyję tylko okna i pierniczę resztę. Pan Stolarz mówił, że książki można układać, bo jak będą montować drzwiczki, to tylko przesuną kawałek w głąb. No już, od razu...

Miałam zaplanowane na obiad spaghetti, tylko teraz nie wiem, gdzie je mam odcedzić 😁 Bo zaznaczył, żeby przy zlewie nic nie robić, bo tam jeszcze musi wyschnąć silikon. Ups. Nie, cholera jasna, już nie wydam ani grosza na obiad na mieście! Chyba położę durszlak na drugim garnku i tam przeleję 😂 A gary się pozmywa po niedzieli 😂

A, i jeszcze słuchajcie - ponieważ ja zawsze muszę sobie znaleźć powód do bania się, wieczorem dotarło do mnie, że drzwiczki szafki we wnęce są teraz szersze i BYĆ MOŻE stół będzie trzeba postawić dalej, żeby nie zawadzało. A wówczas lampa nad stołem nie będzie pośrodku!!! No kanał! Z tym strachem poszłam spać. A rano zmierzyłam wysokość stołu i wysokość tych drzwiczek i okazało się, że CAŁY STRACH NA NIC 😎 O, właśnie, jeszcze bym chciała dzisiaj stół przenieść z powrotem do kuchni, ale nie wiem, czy wymanewrujemy, bo stoi po drodze stara lodówka jeszcze.

No, to na tyle, idę myć te okna. 

I w ogóle przepraszam za te wszystkie szczegóły, ale wiecie, to taki mój pamiętniczek, a w kalendarzu nie wystarczy mi miejsca, bo na sobotę i niedzielę dają po pół strony.