Borys Akunin - Pelagia i czerwony kogut

 

Skończyłam tę trylogię, tak że na kolejnych dziesięć albo piętnaście lat spokój 😁

Trochę mnie wkurzało już w tym trzecim tomie, że siostra Pelagia to nie wiadomo czy agent 007 czy jeszcze jakiś inny rodzaj śledczego, który z każdej sytuacji wychodzi obronną ręką, choć czasem i po łbie dostanie. Poprzednim razem pisałam, że dobrze, że więcej części nie powstało - no, okazuje się, że nie mogło, bo...

Aaa nie, nic nie mówię, jak by ktoś chciał przeczytać 😂

Patrzcie - inny tłumacz. Myślałam, że może poprzedni (Wiktor Dłuski) umarł i teraz sprawdziłam, że nie, no ale może ze względu na wiek już się nie podjął? Rocznik 1939 mianowicie. Dostał m.in. nagrodę za tłumaczenie Martwych dusz i zaraz zerknęłam do swojego egzemplarza, ale nie, ja mam stare wydanie, przełożył Broniewski. 

Im dłużej czytałam, tym bardziej miałam wrażenie, że Akunin ubrał współczesną sobie Rosję w kostium dziewiętnastowieczny. A gdy doszłam do fragmentu o prowokacji i wysadzaniu domów mieszkalnych, to już nie było wątpliwości, że to o Putinie i wojnie czeczeńskiej...
 

Początek:

Koniec:

Wyd. Noir sur Blanc, Warszawa 2008, 513 stron

Tytuł oryginalny: Пелагия и красный петух

Przełożył: Henryk Chłystowski

Z własnej półki

Przeczytałam 29 marca 2023 roku

 

Dalej bumeluję.

Pierogi z kimchi i inne azjatyckie vlogi przeplatam Jarką Broki, żeby nie tracić kontaktu z czeszczyzną.

 

Coś za mną chodziło, zaczęłam szperać w książkach kucharskich szukając przepisu na jakieś ciastka, do których nie będzie potrzebne NIC (głównie margaryna, której nie miałam w domu przecież) i w końcu znalazłam te ciasteczka babci.

Ale pomijając prostą prawdę, że z niczego będzie nic 😂😂😂, ciasto należy kłaść MALUTKĄ ŁYŻECZKĄ, bo się rozlewa potem w piekarniku na wielkie plaki 😅

Chcąc zrobić coś pożytecznego, wyczyściłam obrazki, które miał powiesić pan Robert - nie wiem zresztą, po co, skoro gość się nie odzywa. One przed remontem wisiały w kuchni, więc dość się zapaskudziły. Teraz będą stały na podłodze.

A wieczorem sąsiad, który mi pana Roberta naraił, zadzwonił do niego i dowiedział się, że - pR jest przeziębiony, a na moje dwa esemesy nie odpowiedział, bo je od razu wykasował, ponieważ - nie czyta esemesów 😁 Są ludzie, co? No, ale nie wszystko stracone jeszcze, ma ponoć dać mi znać, jak już będzie wiedział.