Maria Dańkowska - Ślub zaraz po maturze

 

Maria Dańkowska już się u mnie objawiła w tym roku zbiorem opowiadań Romans naszej mamy, a dzisiejsza powieść jest dokładnie w tym samym stylu: problemy młodzieży, opisane przez dziennikarkę, która w swoim życiu zawodowym miała z młodymi ludźmi prawie cały czas do czynienia i doskonale zna zarówno ich psychikę, jak i relacje z dorosłymi.

Miałam zamiar streścić tu fabułę, ale znalazłam* teraz artykuł na Esensji, w którym zostało to bardzo dobrze wykonane, więc polecam zajrzeć na zalinkowaną stronę, jeśli ktoś jest ciekawy w ogóle twórczości Dańkowskiej, bo Sebastian Chosiński potraktował rzecz całościowo (znacie ten film Mysz?). I zgadzam się z nim, że tych dygresji, wziętych z gazetowej praktyki, było sporo. Odniosłam wrażenie, że Dańkowska poupychała, podoklejała co mogła, żeby bardziej wypełnić ramy krótkiej powieści.

* gdy czytam jakiś stary rupieć, lubię czasem poszukać, czy ktoś też to robi 😁

Początek:

Koniec:

Wyd. Horyzonty, Warszawa 1976, 180 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 21 września 2024 roku

Od jakiegoś czasu zdarza mi się zawędrować podczas przebieżki (po załadowaniu książkami knihobudki na Galla) na Młynówkę w części Grottgera. Mają tam trzy budki na skwerku, więc oczywiście należy je spenetrować 😁 Wczoraj (ach, jeszcze taka piękna pogoda!) zabrałam stamtąd nagrodę za dużą ilość kroków:

Mam już nazbieranych materiałów do angielskiego całą kopę i żeby to miało sens (czytaj: żebym z nich korzystała) należałoby zgrupować je wszystkie w jednym miejscu, najlepiej koło biurka. 

Codzienna lekcja angielskiego to chyba jedyna rzecz, którą udało mi się wdrożyć na początku emerytury bez wyjątków - w sensie, że nie opuściłam ani jednego dnia - aczkolwiek jest to nauka na razie ciągle lajtowa, bo tylko przed zaśnięciem odczytuję jedną stronę z podręcznika, próbując zapamiętać całe zwroty. Ale wiem, że tak na poważnie to powinnam założyć zeszyt i robić notatki, co sobie obiecuję już po prawdziwym rozpoczęciu emerytury (za miesiąc?).

A poniżej - to też było w jednej z budek! Aż człowiek żałuje, że się kiedyś wydatkował 🤣

 

Natomiast we wtorek wybrałam się na Prądnik odebrać ze Śmieciarki zestaw 20 przewodników po angielsku. Z wózkiem na zakupy, bo przecież ciężkie to jak cholera, drukują na kredowym papierze, z wielką logiką (przewodnik w teorii zabiera się ze sobą na wyjazd i nosi, prawda?). Wózek musiałam opróżnić, bo kupiłam na promocji 10 kg cukru i nie mam go gdzie trzymać, więc cały ten nabój (jak mawia Chmielewska) w nim spoczywa 🤣 

Wyprawa była w celu rozdysponowania przewodników w biblioteczkach, ale jak na razie:

- ja sobie odłożyłam Norwegię i Berlin (i jeszcze się zastanawiam nad Pragą, ale muszę ją przejrzeć, czy tam coś znajdę dla siebie nowego)

- brat zażądał Australię, Argentynę i NY

- koleżanki z pracy wzięły Nepal, Barcelonę, Wiedeń, Niemcy i Austrię

Tak że połowy już nie ma 😁

 

Wtorek: 7.862 kroki - 4,4 km

Środa: 6.322 kroki - 3,7 km

Czwartek: 11.785 kroków - 6,2 km 

Z przebieżki 😎

 

Próba niezmniejszania rozdzielczości:

Druga próba: