René Goscinny, Jean-Jacques Sempé - Rekreacje Mikołajka

Co się będę usprawiedliwiać (i dlaczego w sumie miałabym)? Życzyłam sobie po praskiej cegle czegoś łatwego i przyjemnego, więc padło na Mikołajka. Pytam córki jako wielkiej wielbicielki, którego zdjąć z półki, a ona że Rekreacje, bo tam jest jej ulubione opowiadanie Różowy wazon z salonu. OK, niech będą Rekreacje.

Nawiasem mówiąc, ona sobie zażyczyła pod choinkę Mikołajka w oryginale, po czym powiedziała, że po francusku nie jest taki śmieszny. Jakoś nie przypuszczam, żeby to w polskim wydaniu geniusz tłumaczek spowodował, że Mikołajek stał się jednym z ulubieńców czytelników... raczej chyba chodzi o to, że francuski mojej córki jednak nie stoi na najwyższym poziomie - choć dziewczyna się kształci. Wyobraźcie sobie, że gdy miała go w szkole, nie nauczyła się niczego (można powiedzieć, że szewc bez butów chodzi, w pewnym sensie), a gdy zaczęła się udzielać na instagramie w czasie pandemii - nagle go opanowała. I ostatnio często widzę, że ogląda jakieś filmy, seriale całe... z francuskimi napisami. Wierzyć mi się nie chce 😊 Nawet jej kiedyś powiedziałam, że jak tak dalej pójdzie, to i rosyjski opanuje - ale tu oczywiście żywo zaprotestowała 😁

W każdym razie mamy jednego Mikołajka w oryginale i muszę pamiętać, żeby go wziąć do czytania zamiast zwyczajowego Maigreta, gdy znów mi się zachce francuszczyzny. Zobaczę, czy takie nie śmieszne.

A tymczasem przeczytałam po polsku, uśmiałam się, nie tylko przy okazji różowego wazonu, podumałam, jak często już w dzieciństwie widać cały przyszły charakter człowieka jak na dłoni (a czasem nie) i tyle.

 Początek:

Koniec:

 

Wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 2000, 122 strony

Tytuł oryginalny: Les Récrés du petit Nicolas

Przełożyły: Tola Markuszewicz, Elżbieta Staniszkis

Z własnej półki

Przeczytałam 7 kwietnia 2022 roku

 

Do Pragi zostało mi 37 dni, to już nie jest tak dużo, więc przyspieszyłam prace nad moim kapownikiem. Zazwyczaj na maj szykowałam cieńszy zeszyt, ale tym razem - co się będę ograniczać - przygotowuję taki 40-kartkowy (są takie, Pigna, w dodatku nawet nieopisane, trzeba sobie te kartki policzyć). Wśród wklejonych wydruków są i takie:

😂😂😂

No co, strzeżonego zeszyt strzeże! Przypadkiem odkryłam takie spisy na stronie praskiego MPK i stwierdziłam, że TO SIĘ MOŻE PRZYDAĆ (choć nie daj Boże). Jak by co, jak bym w trakcie podróży metrem akurat poczuła zew, to będę wiedziała, gdzie najbliżej wysiąść (po nerwowym przekartkowaniu) 😁 

Nadganiam też zaległości na DAFilms, bowiem 12 maja kończy mi się roczny abonament i postanowiłam go nie przedłużać (na razie skupię się na Netflixie chyba). No to chcę przedtem obejrzeć to i owo, zrobiłam listę 26 filmów (ha ha ha) i wczoraj obejrzałam pierwszy:

 

Co za fascynująca postać, ta Olga Havlová! 

W tekście pod trailerem co prawda piszą, że film jest do obejrzenia legalnie i tu link, ale pod warunkiem, że zapłacisz 65 koron (ostatnio robi się łatwiejsze przeliczanie z koron na złotówki - prawie razy dwa, niestety). Od razu się zainteresowałam, co to za strona, można tam kupić oprócz pojedynczego filmu również abonament miesięczny albo roczny. Już liczę, ile by to wypadło (30 zł miesięcznie)... ale na szczęście dla mojej kieszeni oraz 24-godzinnej doby doczytałam, że z zagranicy nie można. To znaczy można za pomocą tego VPN, co to piszą, że w Rosji jak ktoś chce mieć obecnie dostęp do FB i innych takich, to musi się nim posługiwać. Nie wiem, co to jest i nie chcę wiedzieć 😀 Nie jestem stryjek, nie będę zamieniać swojej siekierki!

A jeszcze jest taka sprawa, że na Fabryce kupiliśmy w grudniu 91 filmów - też by było fajnie obejrzeć. No jak żyć?