George Meredith - Jaśnie pani i generał

George Meredith, pisarz z epoki wiktoriańskiej. Wygląda na to, że nic innego w Polsce nie przetłumaczono, poza tym uroczym drobiażdżkiem. Na Wikipedii podpierają się Historią literatury angielskiej Mroczkowskiego i nawet pomyślałam, że zajrzę - ale krótka piłka: przecież wyniosłam to do budki 😂 A Jaśnie panią przyniosłam z budki i tamże odniosę, zważywszy na ilość nowych nabytków (patrz niżej) nie ma co zostawiać. Właśnie tak sobie podliczałam: jeśli przeczytam każdego roku sto książek (nie pożyczając z bibliotek) to za dziesięć lat obskoczę tysiąc - ale jak to się ma do całości? Nijak 😂 Wiadomo, że dużo mam już przeczytanych, ale przecież lubię też wracać do niektórych... Bez kozery powiem - NIE ZDĄŻĘ!

O czym Jaśnie pani traktuje, już wiecie z okładki powyżej. Ach, ta męska naiwność 😉 Działa zresztą i w drugą stronę przecież (casus Kalibabka).

Generał w stanie spoczynku znajduje odpowiednią dla siebie "dżentelmeńską rezydencję" i żyłby tam sobie spokojnie, ale oto w sąsiednim domu pojawia się jakaś ekscentryczna arystokratka, a to już wystarczyło, by generał nabrał ochoty, żywiąc szczery podziw dla bogactwa 😉 Lady Camper zdaje się go lekceważyć z góry na dół, co tylko wzmaga uczucia naiwniaka. Jest tak zaabsorbowany swoimi amorami, że nie dostrzega nawet charakteru przypadkowych spotkań swej córki z siostrzeńcem jaśnie pani...

Początek:

Koniec:

Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1977, 94 strony

Seria z kolibrem 

Tytuł oryginalny: The Case of General Ople and Lady Camper

Przełożyła: Ariadna Demkowska-Bohdziewicz 

Z knihobudki

Przeczytałam 9 czerwca 2025 roku

Najnowsze nabytki

Córka się pochorowała i nie wychodzi z domu, tylko mnie gania -  tu jedź książkę oddaj, tam idź odbierz zamówioną. I tym to sposobem zaszłam do Jordanówki, a tam właśnie całe stosy książek do wzięcia - wycofanych z biblioteki.

I co? I oczywiście wyrwane kartki tytułowe! W wielu przypadkach oznacza to, że nawet się nie dowiem, przez kogo i kiedy książka była wydana (chyba, że będę grzebać w internetach). Słów brak...

Niektóre do przeczytania i wyniesienia (Raczek, Kutz, Krystyna Sienkiewicz; te ruskie nie wiem), Henry James do sprawdzenia, czy nie mam, Karol córki, a takoż ten stos młodzieżówek z boku. Nowolipie - dopiero co Agata z Jackiem o tym rozmawiali i bęc 😂 Z paroma pozycjami ubiegła mnie starsza pani, która tam koczowała, odłożyła sobie kilka stosów, nie wiem, jak to zabrała do domu 😂

 

A tu z kolei z budki. Weiser Dawidek na podmiankę, ale najbardziej się ucieszyłam z Agaty Christie, bo tyle się czyta o Pułapce na myszy, że grają ją w londyńskim teatrze nieprzerwanie od ponad 70 lat 😁 

Willa z marzeń

Ponieważ córka pognała mnie również nieco dalej, wracając do domu tramwajem spojrzałam odruchowo na sławetną willę, co to ją chciałam kupić (po wygraniu w totolotka). A tam brama otwarta i stosy klamotów na trawniku przed nią!

Wysiadłam więc na następnym przystanku, poczekałam na tramwaj w odwrotną stronę i hulu babulu. Na podwórku było czterech spoconych panów od mokrej ciężkiej roboty. Opróżniali dom - ktoś go kupił. Oczywiście nie powiedzieli mi, kto oraz jeden z nich rzucił frazą niech pani nie wierzy we wszystko, co ludzie mówią na moją historię, że ponoć staruszka została zamordowana. Co do ceny, śmiali się, że chyba bym musiała trafić w totolotku na kumulację. Ale przyznali, że w środku ruina, a staruszka gromadziła fanty. W każdym razie teoria o tym, że była to własność miasta, upadła - bo by tak szybko ta sprzedaż nie poszła. W ogóle zresztą jakoś bystro przejęte... zastanawia to odgrodzone podwórko jeszcze za życia staruszki... czyżby za opiekę a' la Nawrocki? 😉

Teraz jestem ciekawa, jak będzie przebiegać remont i czy nie daj Boże nie zniszczą zacnego wyglądu willi. Będę oczywiście monitorować!