Kompletne nieporozumienie. A tak się dobrze zapowiadało! Autor z Krakowa:
i akcja w Krakowie!
Czegóż trzeba mi więcej! Dałam się podejść i zanabyłam toto w Taniej Jatce swego czasu. Stało na półce, czekając swojej chwili... i oby nigdy nie doczekało - przynajmniej mogłabym się łudzić, że jakiś fajny kryminał na mnie czeka. A tymczasem Sardegna ogłosiła kolejną Trójkę e-pik, z kategorią
kryminał polskiego autora (mężczyzny) i pomyślałam, ze to idealna okazja, by zdjąć Buczka z półki.
O matko i córko! Takich bzdur to dawno nie czytałam i Bóg mi świadkiem, że nawet Kraków nie pomógł. Międliłam toto i międliłam, aż doszłam nawet do wniosku, że może chodzi o pastisz kryminału? Bo wszystko to śmiechu warte: i sylwetki dwóch dzielnych policjantów, z wieloletnim doświadczeniem, prawych i uczciwych, odpowiednio zalkoholizowanych (uwaga: Kaszana udaje się nad staw celem relaksu, wyciąga zza pazuchy pół litra ADWOKATA!!! i obciąga z gwinta, po czym pływa sobie godzinami. Adwokata. Mężczyzna. A nawet: twardy mężczyzna. Chryste Panie!), z odpowiednimi problemami z kobietami i ze zwierzchnikami - ci stoją po złej stronie mocy; i sylwetki zbrodniarzy, nieludzkich i obezwładniających samym spojrzeniem; i kobitki pojawiające się w akcji - albo dziwki ze złotym sercem albo porządne kobiety w średnim wieku, z dużym pociągiem do seksu; i sam rozwój akcji, zakończony Wielką Kumulacją w jednym z krakowskich fortów. No pożal się Boże.
Stanowczo zbyt często przyszło mi wzywać imienia boskiego dzisiaj (i nadaremno), ale dawno już nie miałam do czynienia z takich giewnem, jak mawia moja córka. Ostrzegam! Nie brać dzieła pana Buczka do ręki!
Zaczyna się sylwetką jakiegoś cyborga, co już wystarczy, by rzucić książką o podłogę:
a kończy sielankowym obrazem inspektora Kaszany, któremu co prawda źli ludzie zrobili miazgę z zębów przy pomocy bormaszyny (czyżby autor myślał, że nikt już nie pamięta
Maratończyka?), ale urok złotej polskiej jesieni potrafi sprawić, że dzielny gliniarz zapomniał o wszystkim:
Jest jednak jeden plus tego zakupu:
Serial
Kapitan Sowa na tropie był mianowicie naprawdę zabawny.
Wyd. Wydawnictwo Skrzat Kraków 2007, 259 stron
Z własnej półki
Przeczytałam 29 maja 2013
Książkę przeczytałam w ramach wyzwania Trójka e-pik:
kryminał polskiego autora (mężczyzny)
Miesięcznik KRAKÓW
W majowym numerze...
artykuł o kanale ulgi zaprojektowanym jeszcze przez Austriaków
o studenckiej wizji zagospodarowania fortu Borek:
o działaniach Konstantego Wegrzyna, krakowskiego antykwariusza tropiącego polskie zabytki sztuki:
wywiad ze znanym rysownikiem Andrzejem Mleczko:
wywiad z autorką książki
Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772-1918:
pierwsza część materiałów o Plantach Jana Rogóża:
dalszy ciąg śladami krakowskich drukarzy:
o wystawie związanej z rocznicą powstania styczniowego w Muzeum Historycznym m.Krakowa:
sylwetka zmarłego niedawno aktora Jerzego Nowaka:
NOWE KSIĄŻKI, nr 5/2013
Długi wywiad z Eustachym Rylskim, autorem
Stankiewicza:
O jego nowej książce
Obok Julii:
O powieści historycznej
W cieniu styczniowych nocy Marianny Zawadzkiej:
O
Second Hand Joanny Fabickiej:
O dzienniku Bułhakowów:
O
Dramatach zebranych Odona von Horvatha:
O nowej powieści ukraińskiego pisarza Serhija Żadana:
Nowy Nadżib Mahfuz:
i kolejny Sandor Marai -
Sąd w Canudos:
Walka kotów Eduardo Mendozy:
Bracia Sisters Patricka deWitta:
I nieraz już na blogach omawiana
Wymowność rzeczy Zdzisława Skroka:
I jeszcze film.
Tytuł jego
ULICA POŁNA NIEOŻIDANNOSTIEJ (czyli
Ulica pełna niespodzianek), pochodzi z 1957 roku, został wyreżyserowany przez Siergieja Sidielowa i dzieje się w powojennych latach w Leningradzie. Miasto zostało pięknie pokazane (ach, mój Boże, ani jednej reklamy na zabytkowych pałacach i ulicach!), bo też i taki cel filmu: pokazać, że wojna już minęła, że ludzie pięknie i dobrze żyją (mieszkanie kasjera - bynajmniej nie komunałka) i że milicjanci też ludzie i dbają o nas i nasze bezpieczeństwo, w związku z czym nie należy nimi straszyć dzieci :)
Głównym bohaterem jest posterunkowy Wasia, studiujący również prawo na uniwersytecie, ale tam nikt nie wie, że pracuje w milicji.
Pewnego wieczoru, gdy Wasia pełni służbę na jednej z głównych ulic miasta, w restauracji odbywa się przyjęcie z okazji jubileuszu 35-lecia pracy kasjera Wodniewa:
Goście rozchodzą się do domów, a kasjer wraz z przyjacielem Smirnowem jeszcze trochę wałęsają się po mieście podchmieleni. Tak trafiają do budki milicjanta na skrzyżowaniu i Smirnow trochę namieszał przy dyrygowaniu ruchem.
Wszystko skończyło się nieporozumieniem: Smirnow został wśród zgromadzonego tłumu, a Wasia zabrał niewinnego kasjera na komisariat, gdzie oskarżono go o chuligański wybryk. Kasjer nie przyznawał się do winy, ale nie chciał też wydać przyjaciela.
Następnego dnia Wasia spotyka się z jedną ze studentek, w której się podkochuje - to Katia, dość poważna (
sieriozna) dziewczyna i świetna studentka - udziela mu korepetycji:
Przypominam, że na uniwersytet Wasia chodzi zawsze w cywilu, trochę wstydząc się przyznać do swej profesji, bo wie, że ludzie milicjantów się boją:
Tymczasem, jak to w owych czasach w Związku Sowieckim bywało, do pracy kasjera przychodzi powiastka z milicji: tak i tak, narozrabiał jak chuligan. Wodniew jest oburzony na milicję, bo przecież mówił im, że jest niewinny, a tu taki wstyd:
Okazuje się, że Katia jest właśnie córką kasjera, zatrzymanego wcześniej przez Wasię - na szczęście Wodniew nie poznał go bez munduru. Teraz już Wasia na pewno nie przyzna się do swego zawodu - opowiada, że pracuje w fabryce.
Jednocześnie kasjer Wodniew poznaje w sklepie zoologicznym przystojnego i miłego na pierwszy rzut oka młodego człowieka, który wkupia się w jego łaski, ofiarowując mu kanarka "z Wysp Kanaryjskich" - a kasjer jest wielkim miłośnikiem śpiewających ptaków i ma ich w domu całą kolekcję. Przystojniak staje się codziennym gościem w domu kasjera:
Którejś niedzieli Wasia, przystojniak i cała rodzina spacerują w parku, gdzie koło fontanny dochodzi do chuligańskich wybryków (dwóch podpitych mężczyzn nieco rozrabia). Wasia interweniuje, podczas gdy przystojniak woli się nie wtrącać i szkicuje w tym czasie karykaturę Wasi.
Jednak Katia zorientowała się, kim jest Wasia i gdy nadchodzi jej dzień urodzin usiłuje powstrzymać zbliżającą się katastrofę: jej przyjaciółka spotkała Wasię w mundurze i właśnie zamierza ogłosić wszystkim tę niespodziewaną nowinę:
Tymczasem Wasia dostał od swego przełożonego rozkaz przekazania pisma z milicji z oficjalnymi przeprosinami i "rehabilitacją" dla kasjera - to jego przyjaciel zgłosił się na komisariat i wszystko wyznał:
Jak skończy się ta historia dla zakochanej pary, kim okaże się przystojny młodzian-rysownik i czy uda się odzyskać zaufanie taty-kasjera - proszę bardzo, można zobaczyć tutaj:
