Rex Stout - Zabójcza gra

 

Jak pisałam poprzednim razem, mam zamiar przeczytać całego dostępnego po polsku Rexa Stouta. Oczywiście podchodząc do niego naukowo, co w moim przypadku oznacza, że chronologicznie 😁 Wikipedia podaje, iż pierwszą kryminalną powieść o grubasie-detektywie nazwiskiem Nero Wolfe autor opublikował w 1934 roku i była to właśnie Zabójcza gra, szczęśliwie przetłumaczona na polski. Toteż zamówiłam sobie szybciutko egzemplarz z biblioteki, a że była to filia na Królewskiej, która od niedawna ma książkomat, postanowiłam go wypróbować. Poszło nie całkiem gładko, bo automat jakoś nie sczytywał karty, ale jest też opcja wpisania jej numeru ręcznie, więc w końcu się udało (dawno temu, gdy robiłam ten sam eksperyment w książkomacie na Rajskiej, nie było takiej opcji i do książki się nie dostałam).

Teraz tak: zrobię tu sobie listę kolejnych Rexów do przeczytania. 

• Zabójcza gra
• Zabić Cezara
• Po moim trupie
• Detektyw i storczyki (inny tytuł: Śmiercionośny rękopis)
  
• Zanim wybije północ
• Układanka
• Ostateczne rozliczenie
• Polowanie na matkę
• Śmierć na Głuszcowym Wzgórzu

Tak że tego, strasznie dużo nie będzie, napisał o wieeeeele więcej. Zabójcza gra traktuje o tym, jak pewien rektor uczelni dostaje ataku serca podczas gry w golfa, zostaje pochowany ze wszystkimi honorami, a potem Nero Wolfe odkrywa (metodą dedukcji oczywiście), powiązawszy ten zgon z pewnym morderstwem, że nie był to żaden atak serca, tylko sprytne zabójstwo z pomocą przerobionego kija do golfa, zawierającego igłę umaczaną w truciźnie. Napisałam zabójstwo, a nie morderstwo, bo...

A nie, tego nie powiem 😂 Jak kto ciekawy, niech wsadzi nos do kawy, a dokładniej do książki!

 

Początek:

Koniec:

Wyd. Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2010, 238 stron

Tytuł oryginalny: Fer-de-Lance

Przełożyła: Beata Misiek

Z biblioteki

Przeczytałam 24 listopada 2022 roku

 

NAJNOWSZE NABYTKI 

W piątek nie pracowałam, bo miałam dostawę kanapy w godzinach 8.00-20.00 😂 Fajne takie widełki! Ale panowie przyjechali już po 12.00, więc mogłam się udać po łupy ze Śmieciarki. To było do wzięcia hurtem, podczas gdy ja nie miałam tylko czterech z tych filmów, więc resztę będę redystrybuować. Ale jakoś tak w sobotni wieczór mnie naszło i obejrzałam znów Mamma mia! Za pierwszym razem, przed laty, nie byłam specjalnie zachwycona, a tym razem podobało mi się o wiele bardziej, co dobitnie zaświadcza, że lubimy tylko te piosenki, które znamy 😂😂😂 Ba, nawet się popłakałam...

A książki też ze Śmieciarki, no nie mogłam się powstrzymać, gdy zobaczyłam ruskie ha ha. Przy okazji Strugackich zwiedziłam nowe miejsce, mianowicie Książkodzielnię niedaleko Nowego Kleparza. W ogóle to Wam powiem, że odbieranie rzeczy ze Śmieciarki to świetny pomysł na wycieczki krajoznawcze! Gdyby jeszcze ładniejsza pogoda była...

Tymczasem... tymczasem ledwo pozbyłam się większości kartonów od siebie z pokoju, przybyła ta kanapa. Panowie oferowali złożenie na miejscu, ale miejsca nie ma, najpierw trzeba się pozbyć tej, na której córka aktualnie śpi, więc znowu mam kozę. Jak widać poniżej, stoją jeszcze stare szafki z kuchni - bo po pierwsze są w nich pełne szuflady, których zawartość ma przewędrować do nowych w tej zamówionej dodatkowo zabudowie, a po drugie - i tak chyba przetrzymam chociaż z jedną na wypadek, gdyby Ojczasty miał się do mnie przenieść.

Na koniec taka ciekawostka z czeskich Wiadomości. Gdzieś tam w jakiejś miejscowości budowlańcy nie czekali na zgody i dokumentacje przy dobudowie, tylko, za przeproszeniem, jebnęli kable energetyczne przez róg budynku 😅😅😅
 

A skoro już o zabudowie. W piątkowy wieczór Pan Stolarz zadzwonił. Że ta zabudowa się robi, jest już w lakierni i w przyszłym tygodniu wszystko razem przywiezie i zamontuje, dlatego czekał. No, ale ja w piątek wyjeżdżam na trzy dni do Dżendżejowa. A, to wobec tego jeszcze w następnym. Ale mnie bardzo brakuje tych półek w łazience, co to je zostawił w przedpokoju. To będzie jutro (czyli w sobotę) w Krakowie, podskoczy i powiesi.

Oczywiście nie podskoczył i nie powiesił, ale przecież było wiadomo, co się było łudzić.

Facet najwyraźniej nie potrafi czegoś NIE OBIECAĆ.

A ja naprawdę chciałabym, żeby skończył wreszcie ten słupek w kuchni - bo bym napisała post podsumowujący Nową Kuchnię i szlus.