Martina Riebauerová - Kde se líbat v Praze

Jak widać, nabrałam szwungu do czytania po czesku. Tym razem sięgnęłam po pozycję zatytułowaną Gdzie się całować w Pradze, choć akurat takich planów nie snuję 😂

Oczywiście rozumiemy, że to tylko pretekst do opisu (niekoniecznie historyczno-sztucznego) pewnych miejsc, do zacytowania pewnych osób, do opowiedzenia pewnych historii. 

Osiemnaście miejsc, mniej lub bardziej znanych. Nie byłam w trzech. Ach, nie - w czterech, bo zapomniałam o ZOO. ZOO praskie cieszy się wielką sławą, ale jakoś do tej pory się nie składało. Pewnie mnie nie ciągnie dlatego, że zawsze tam tłumy. Może kiedyś?  

A z pozostałych trzech miejsc jedno ryzykuje, że nie trafię tam nigdy. Chodzi mianowicie o City Tower na Pankracu, gdzie na 27. piętrze jest taras luksusowej restauracji. Tak na wysokości 109 metrów. Fajnie byłoby spojrzeć na Pragę z góry... Jednak wystarczy przeczytać opis zawartości talerza, żeby wiedzieć - nie na moją to kieszeń rozrywki.

 Początek:

Koniec:

Polski akcent 😁 Mowa o tzw. przechodach, czyli skrótach przez podwórka kamienic, z jednej ulicy do drugiej. Coraz częściej są zamykane i rozmówca autorki, niegdyś pracujący jako dozorca, twierdzi, że głównie przez to, że stają się publicznymi toaletami. I opowiada, że raz znalazł na schodach dwie kupy i - niech pani sobie wyobrazi, ukoronowane Gazetą Wyborczą!

Wyd. Gasset - Allan Gintel, Praha 2015, 195 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 22 marca 2022 roku

 

NAJNOWSZE NABYTKI

Wspominałam, że kupiłam bilety do Pragi na maj i zaraz potem, a jakże, dałam się skusić paru książkom w Ulubionym Antykwariacie. Nie było na co czekać, trza było BRAŚĆ, coby nie uciekły - bo cztery z nich to uzupełnienie serii. Ale płacić milionów za przesyłkę - nie nie nie - aktualnie 550 koron czyli 105 zł, a książki kosztowały 780 (150 zł), więc średni interes. Toteż poprosiłam Věrę, żeby je odebrała i gryplan jest taki, że przywiozę je wracając z Pragi w maju - czyli już mi to zawęża kolejne zakupy, ale na razie nie będę się tym przejmować za bardzo. Věra nabytki odebrała i zdjęcie mi na dowód przysłała, więc oto one.

Tymczasem taka sprawa. Na jednym blogu napisała autorka, że ogląda Downton Abbey. Jakoś mnie to skusiło do poszukania na You Tube, znalazłam po rosyjsku (ciiiiii), obejrzałam pierwsze dwa odcinki, spodobało mi się.

 

Podzieliłam się wrażeniami na Fabryce, a nasza Nowa Księgowa na to, że na Netflixie jest po polsku i że ona się ze mną tym Netflixem podzieli. No i wczoraj już obejrzałam kolejny odcinek po polsku faktycznie.

Trochę się boję, że wsiąknę, że tam będzie mnóstwo filmów (od razu wrzuciłam 23 filmy/seriale na listę) czyli jak zwykle l'embarras du choix i brak czasu na to wszystko. 

Pollyanna to ja nie jestem, zamiast się cieszyć, narzekam 😅

 

A ostatnia sprawa to nowa zupa - po gospodarsku. Była całkiem całkiem (zwłaszcza na drugi dzień) (na trzeci też), tyle że zamiast parówek dałam kawałek kiełbasy, podsmażonej wcześniej w półplasterkach.

 

Byłabym zapomniała.

Mam covida albo nie mam. Nie wiem, bo poszłam do dwóch Rossmannów po test i w każdym mi powiedzieli, że już nie mają. Wygląda na rozchwytywany towar. Ja najpierw myślałam, że jestem tylko przeziębiona, ale wczoraj rano zorientowałam się, że nic nie czuję, poprzedniego wieczora obłożyłam kran w łazience wacikami nasączonymi octem i zapomniałam o tym, rano wchodzę i nic, żadnego zapachu. Czy tam smrodu raczej. Co ma swoje dobre strony 😆

Oczywiście może nie czuję, bo mam nos zapchany? Ale żeby aż tak?