Patrick Modiano - Ulica Ciemnych Sklepików

Ja to umiem dotrzymać słowa! Dwa lata temu się zarzekałam, że w życiu nie przeczytam tego po polsku i - voilà, gdzieś trafiam na ostatnie zdanie z tej książki, trafia mnie nostalgia, natychmiast pędzę lecę do katalogu bibliotecznego i zamawiam w osiedlowej filii, żeby było ZARAZ. 

Ale najlepsze jest to, że potem wchodzę na swój własny blog, na ten post z linka, i odkrywam... że przecież ja to wtedy kupiłam po francusku, no kompletnie zapomniałam 😂 Więc w sumie wcale nie musiałam po polsku czytać, ale - na szczęście - nie było tak, że przez to powieść Modiano (jedna z najukochańszych) straciła dla mnie swój urok.

Mimo że nie podoba mi się tłumaczenie. Nie podoba mi się, że imię jednej z głównych bohaterek zostało spolszczone na Denizę (po co i na co, któż to wie), nie podoba mi się, że tłumaczka ma problem z liczebnikami (przez około dwudziestu lat tworzyli nierozłączną parę) czy dziwne pomysły na szyk wyrazów w zdaniu (wszelkiego rodzaju roczniki z ostatnich lat pięćdziesięciu) albo na dziwną stylizację (widziałem to wejście, wielką prostokątną rogóżkę - gdy w oryginale jest najzwyklejsza wycieraczka, tak, zaczęłam w pewnym momencie porównywać z francuskim wydaniem). Padłam przy takim rozwiązaniu tłumaczenia zwrotu chez Howard de Luz (czyli u państwa HdL) - chodziło o kartkę adresowaną do ich ogrodnika - "z listami państwa Howard de Luz"! Nie podoba mi się ani początek książki ani jej koniec. Tłumaczenie mam na myśli oczywiście. I aż sprawdziłam panią Eligię Bąkowską. Tłumaczyła bardzo dużo literatury historycznej, biografii, dzieła z historii sztuki (niektóre nawet mam). I trochę literatury pięknej. A to już jest trochę inny kaliber. Moim zdaniem Modiano jej się nie powiódł, a Czytelnik wznowił to tłumaczenie natychmiast po przyznaniu autorowi Nobla, idąc po linii najmniejszego oporu - a jednak trzeba było się zdobyć na nowe zamówienie.

Jednak mimo tego nie najlepszego doświadczenia pozostaję wielbicielką Ulicy Ciemnych Sklepików na wieki wieków, amen. Jest tam wszystko, co kocham w powieści - tajemnica, detektywistyczne próby rozwikłania zagadki, nieprzeniknioność naszego życia, niepewność, romantyka, ale nie przesłodzona, melancholia, powolne odkrywanie własnego ja...

Początek:

Koniec:

Wyd. Czytelnik, Warszawa 2014, 171 stron

Tytuł oryginalny: Rue des Boutiques Obscures

Przełożyła: Eligia Bąkowska

Z biblioteki

Przeczytałam 22 sierpnia 2022 roku

 

 

Żadne argumenty nie przekonają Ojczastego, że należy podciąć brodę. Już starożytni uważali brodę za symbol mądrości, gada. I nic tam, że nie niechlujną brodę! Nie pozostaje nic innego, jak uciąć mu ją - na zdjęciu 😁

 

 

Nowy cykl - NA RYNNIE

Wcale nie jest nowy, bo już się tu pojawiały takie vlepki, ale dopiero teraz przyszło mi do głowy go nazwać. Tak mam z segregacją wielu rzeczy, nie wiem, gdzie je przypasować, plączą się bezdomne, a gdy już wreszcie wpadnę na pomysł, to porządkowanie zaszłości staje się syzyfową pracą...

Właśnie kupiłam, w związku z tematem, jeszcze jeden dysk zewnętrzny. I znowu tylko 250 GB. To celowa polityka - jak przestanie działać, mniej stracę 😂 W końcu jeden stary dysk sprzed lat leży do tej pory w szufladzie, żadne nasze urządzenie go nie czyta... 

A kupiłam, bo - UWAGA - mam jeszcze 650 zł na ten miesiąc! Tak tak 😎 Lipiec był okropny, ale to wynikało z tego, że jeszcze musiałam ZUS płacić za poprzedni miesiąc, teraz już z górki 😊 Z czego wynika, że dobry sobie ustaliłam limit miesięcznych wydatków, absolutnie do dotrzymania. A właśnie, przyszły faktury za gaz do czerwca przyszłego roku i wzrosły tak o 5-7 zł jedynie. Natomiast Ojczasty zainterpelowany przez mnie w tej kwestii wyznał, że do tej pory płacił za butlę 50 zł, teraz - 90!

No, zobaczymy, co prąd.