Vojtěch Steklač - Tři muži v jednadvacátém století

Jeden z nabytków praskich, zabrałam w drodze powrotnej do torebki, żeby mi umilał podróż swym humorem. I umilał, ale tylko przez 50 stron, bo było za dużo gazet do przeczytania na pokładzie 😀

Autor jest mi jak najbardziej znany (i lubiany), przeczytałam już sześć jego dzieł, one właśnie są z takim angielskim humorem zazwyczaj, więc nic dziwnego, że pan Steklač pokusił się o napisanie powieści o tym, jak by dziś wyglądali bohaterowie Jerome'a K. Jerome'a. Okazuje się, że mniej więcej tak samo, bo świat się zmienia, ale ludzie niekoniecznie.

Jerome wygrywa namiot i wspólnie z Harrisem i Georgem zaczynają planować, na jaki kemping się wybiorą, co powiedzą małżonkom (bo wiadomo, że nie prawdę) i jak namiot będzie się nazywał, ale to wszystko jest jedynie pretekstem do opowiadania historyjek z życia (znajomych albo i nieznajomych) wziętych, pouczających historyjek oczywiście 😂 

Akcja jest osadzona w Anglii, ale zastanawiam się, na ile pewne drobiazgi są czeskie 😉 Na przykład trzej przyjaciele roztrząsają kwestię, czy kobiety miewają orgazm czy tylko udają. I tu jeden z nich przytacza przykład znajomej, która autentycznie orgazm ma, ale tylko w windzie. A jeszcze lepiej w paternostrze (paternosterze? nigdy nie wiem, jak to odmieniać). O ile paternoster w Czechach jest/był bardzo popularny, o tyle nie wiem, na ile obecny w Wielkiej Brytanii?

PS. Poszukałam i znalazłam: owszem, miewali, ale nieporównywalnie mniej niż w Czechach. Aktualnie trzy czynne. Jednak faktem jest, że pierwszy paternoster na świecie działał właśnie w Londynie (1884), więc dobra, już się głupio nie spieram 😁

PS2. Kurde, właśnie sobie uświadomiłam - przecież miałam się przejechać jakimś paternosterem, z którego jeszcze nie korzystałam. Zapomniałam poszukać 😒 

PS3. Z niejasnych powodów nie posiadam Trzech panów w łódce, co jest prawdziwym skandalem - no ale to się już nie zmieni.

 

Początek:

Koniec:

 

Nie ma zdjęcia półki, bo... bo cudów też nie ma. Są dwie opcje: albo pozbędę się osiemnastu starych książek i na ich miejsce dam nowe, albo poczekam na Nową Kuchnię. Tam mianowicie będzie jeden regał więcej. Jako że jednak na dole mają być szuflady, do końca nie wiadomo, jak to wypadnie. Zobaczymy w październiku przy układaniu. Do tego czasu nowe czeskie książki będą na podłodze...

Wyd. XYZ, Praha 2010, 213 stron

Z własnej półki (kupione 8 sierpnia 2022 roku w Ulubionym Antykwariacie w Pradze za 19 koron)

Przeczytałam 17 sierpnia 2022 roku

 

No i już po moim nicniemusieniu 😟

W Pradze mnie bombardowali mailami z pracy, w pewnym momencie poprosili o jasne sformułowanie: tak, chcę lub nie, nie chcę (a przed wyjazdem specjalnie tam poszłam i powiedziałam, że zamknęłam firmę...). Napisałam więc NIE, NIE CHCĘ. W odpowiedzi dostałam taki tekst: super, że chcesz z nami dalej pracować, wiedziałam, że Praga Ci odmieni - i takie tam. To już nic nie rozumiałam i nawet nie odpisałam. Potem napisali, żeby zadzwonić po przyjeździe. A może lepiej przyjść, bo szefowa z Warszawy opracowała umowę specjalnie pode mnie. 

Cóż, poszłam na drugi dzień po powrocie, żeby to wszystko wyjaśnić. No i całe postanowienie ?? diabli wzięli. 

Umowa ma być na pięć miesięcy, ale nie że mam siedzieć od do w robocie - mam przepracować w tym czasie 750 godzin, a rozkładam je sobie, jak mi wygodnie i ode mnie zależy, czy u nich czy z domu. Jest to możliwe, bo w tym czasie ma być nieczynny jeden z moich działów, ten, który właśnie wymuszał bycie na miejscu w określonych godzinach. Za godzinę są skłonni płacić 35 zł.

No i? Mogłam odmówić?

Nie mogłam (oczywiście, że mogłam, ale jestem sprzedajna k...a i wystarczy, że mi ktoś przed nosem zamacha banknotem). Szybkie rachunki - zarobię na kolejnych 35 miesięcy dokładania do emerytury przecież. 

Nosz kurde, jak te pieniądze jednak wszystkim rządzą 😕 Wróciłam do domu, założyłam nową działalność (nazwa: oczywiście Kobieta pracująca) i od pierwszego dawaj apiat. Cholera mnie bierze. Choć oczywiście każdy mówi, że dobrze zrobiłam, bo przecież przyszłość taka niewiadoma etc. Šlak aby to trefil! Jeszcze nawet nie zdążyłam zrobić konkretnych planów na tę emeryturę. 

No, ale dobrze, bądźmy Pollyanną, cieszmy się, że mamy możliwość zarobienia, tak?