Bożena Aksamit - Batory. Gwiazdy, skandale i miłość na transatlantyku

Ostatnio u mnie ciągle Agora i Agora, ale to się bierze stąd, że przestudiowałam na stronie Biblioteki Kraków ten hasztag, zapodałam na wirtualną półkę całą masę tytułów i gdy szybciutko zamawiałam książki przed zamknięciem bibliotek, gęsto z tej półki korzystałam.

Jak już wspominałam, teraz tam nie mam nic (po wymianie dysku).  No i dobrze. A wczoraj zastanawiałam się, co teraz wziąć do czytania, po Pilchu, którego skończyłam (bibliotecznych jest jeszcze DWADZIEŚCIA) i nagle pomyślałam o jednej swojej, zbiór opowiadań Gaddy, nazywa się to Pożar na ulicy Keplera. Super, to na pewno będzie coś fajnego! Ułożyłam się wygodnie, otwarłam tomik i... i poległam. No zupełnie mi nie szło, one wymagają takiego skupienia uwagi i rozszyfrowywania potrójnie złożonych zdań, że zrezygnowałam 😕 

W rezultacie wzięłam na tapetę kolejną biblioteczną, a w dalszej (powiedzmy jutrzejszej) przyszłości  zamierzam się na starą dobrą Doncową w oryginale, tylko nie udaje mi się ustalić, który to miałby być tom, straszny w tym jest bałagan, okazuje się, że nie zawsze zapisałam w książce datę przeczytania (ech, ten odwieczny brak systematyczności), nawet blog mi nie pomaga w kwestii co mam już za sobą...

Pożyczając Batorego byłam święcie przekonana, że naczytam się o naszej śmietance towarzysko-artystycznej, która się tam bujała w latach 60-tych. A tymczasem o tym się ledwie napomyka! Autorka skupiła się na bardzo dokładnym (chwilami miałam wrażenie, że zbyt dokładnym) opisie/rekonstrukcji dziejów statku w okresie przedwojennym. Być może najwięcej materiałów znalazła właśnie do tamtych czasów? Wiele opisanych historii i anegdot wyraźnie pochodzi ze wspomnień rozmaitych autorów, na przykład Moniki Żeromskiej.

Przypomniały mi się lektury sprzed lat - Szaman Morski i Znaczy Kapitan. Nie bez kozery, bo Borchardt właśnie o kapitanie Batorego pisał 😍 I tak się złożyło, że gdy robiłam te swoje Pierwszofalowe Koronawirusowe Porządki Biblioteczne, właśnie te dwie powieści wyciągnęłam z jakiegoś zakamarka i przeflancowałam je na przód półki, z myślą o rychłym powrocie. Czy on będzie taki rychły, to nie wiem, ale czekają - gdyby nie te 20 sztuk na krześle pod oknem i gdyby nie domowa Alchemia słowa, za którą chcę się KONIECZNIE zabrać i gdyby nie ta Doncowa, którą chcę przeczytać już zaraz, bo obejrzałam coś tam rosyjskiego i zatęskniło mi się za cyrylicą - więc gdyby nie to wszystko, Znaczy Kapitan już by leżał na kołdrze 😜

Początek:

Koniec:

Wyd. Agora SA, Warszawa 2015, 323 strony

Z biblioteki 

Przeczytałam 24 listopada 2020 roku

 

Wczoraj rano jeszcze przed robotą pognałam do piekarni (niewidziane to dawniej rzeczy!). W kieszeni klucz od mieszkania i karta płatnicza, a w głowie po drodze myśl takowa - a co, gdyby nie można było zapłacić kartą z jakiegoś powodu? Musiałabym wracać biegusiem do domu po gotówkę, z powrotem lecieć i kto wie, spóźnić się może do pracy (nic by się nie stało, no ale nie lubię). Przychodzę i cóż widzę obok kasy? Kartkę AWARIA TERMINALA! 

Słuchajcie, jeszcze nigdy, odkąd chodzę do tej właśnie piekarni (a uzależniłam się od chleba cygańskiego, który tam mają), nigdy - powtarzam - nie było takiej sytuacji. Wykrakałam, ściągnęłam czy co tam jeszcze. 

A potem wracam z pracy, przejeżdżam obok magistratu i myślę o prezydencie Majchrowskim, który niedawno ogłosił, że jest pozytywny i udał się na izolację. Myślę mianowicie tak: 

- A co by było, gdyby... 

/to w kontekście zażartej walki z PIS-em podczas ostatnich wyborów samorządowych/ 

Wieczorem wiadomość - Majchrowski jest w szpitalu. 

Córka mówi, żebym lepiej przestała myśleć!

Sprawę zarażonego fikusa trzeba było wreszcie rozwiązać. Doniczkę chciałam odzyskać, więc wyjęłam go i pacłam do starej skrzynki stojącej na zewnętrznym parapecie. Żal mi bidoka, ale nie miałam siły się użerać z jakimś odrobaczaniem, do takich rzeczy potrzebny jest chociaż balkon. Jestem ciekawa, ile wytrzyma, zanim zdechnie - zaczęły się już mrozy...