Marta Sapała - Na marne

 

Temat niemarnowania żywności jest mi bliski od niedawna w sumie. Pamiętam, że jeszcze za życia mamy nie przejmowałam się tym zbytnio (albo wcale). Ach, nikt za mnie nie będzie decydował, co mam jeść.

Nie ma już mamy, która zapakuje siatkę z prowiantem. Wszystko, co jest w domu do zjedzenia, zrobiłam sama. I okazuje się, że wtedy bardziej żal wyrzucić. No bo jak to. Poświęciłam czas najpierw na planowanie, a potem na zakupy, wydałam pieniądze, a wreszcie stałam przy garach i pichciłam - i teraz wyrzucić? 

Jakoś tak zawsze się docenia bardziej to, co własnoręcznie, co kosztowało trochę trudu. Teraz nie toleruję zostawiania na talerzu.

Ale zostawianie na talerzu to tylko drobny ułamek tego, co marnujemy. Ciągle zdarza mi się wyrzucić nadgniły owoc (w mieszkaniu idzie to błyskawicznie, a przecież nie będę codziennie chodzić po zakupy), zapomnianą na dole lodówki marchewkę, która już żyje własnym życiem, przeterminowaną śmietaną, która wciśnięta w najdalszy kąt nie przypomniała o sobie. Czy choćby przykład z ubiegłego tygodnia, gdy kupiłam na promocji dwa kartony maślanki, a z powodu dolegliwości gastrycznych bałam się po nią sięgnąć, z kolei na weekend wyjeżdżałam. Zaglądam teraz na datę ważności - do 4 sierpnia. No może jedną zużyję?

Data ważności to jeden z tematów, którymi zajmuje się autorka. Bo są dwa rodzaje: best before czyli "najlepsze przed" oraz zużyć do. Ale nie zwraca się na to uwagi, a przecież ta pierwsza opcja znaczy niewiele, można spokojnie spożywać po tej dacie. Zresztą zużyć do też nie jest taką absolutnie nieprzekraczalną granicą.

Jednak spośród wielu wielu tematów poruszonych w Na marne zainteresowały mnie najbardziej dwa, może trzy. 

Po pierwsze - teoria, zgodnie z którą wyrzucanie odpadków typu obierki, pestki, ogryzki to też marnowanie żywności. Jeżeli mam z obierek robić chipsy w piekarniku, to dla mnie jest większe marnowanie energii (gazu). Tego nie łapię.

Po drugie - freeganie. Tego też nie czuję. Obrzydzenie dla grzebania w śmietniku jest u mnie silniejsze. 

Po trzecie - czyszczenie mieszkań. Chodzi tu o zużytkowanie zapasów żywności pozostałych po zmarłych osobach. Przy czym tu nie jestem przeciw, popieram, ale niektóre pokazane przykłady powodowały, że żołądek mi się wywracał na nice (zasoby spiżarniane z lat 80-tych, a tam znaleziona puszka z melasą jeszcze z... UNRRY - dziewczyny zjadły to). 

Natomiast uważam, że świetną sprawą jest eksperyment polegający na notowaniu przez miesiąc wyrzucanego jedzenia (pomijając te obierki). Możemy się dużo o sobie i swoim gospodarowaniu dowiedzieć 😀 Część osób ze zdziwieniem stwierdza, że nie przypuszczała, że marnuje aż tyle, część się dziwi, że tylko tyle.

Planuję we wrześniu spróbować.

Ponoć w Polsce wyrzuca się 9 milionów ton jedzenia rocznie. Ponoć, bo nigdy nie było pieniędzy na badania. Piąte miejsce w Unii. Europa - 88 milionów ton. Cała Ziemia marnuje 1,3 miliarda ton czyli JEDNĄ TRZECIĄ produkcji.

Początek:

Koniec:

Wyd. Czarne, Wołowiec 2019, 284 strony

Z biblioteki

Przeczytałam 1 sierpnia 2021 roku

 

W Dżendżejowie ślimaczki-patriotki 😁😁😁