Shirley Jackson - Poskramianie demonów

Ta druga część ma już całkiem sensowną okładkę. A w ogóle było tak, że pożyczyłam ją raz sąsiadce z góry, która się skarżyła, że ma półpaśca i że to bolesne świństwo. No to niech się rozerwie.

Potem nie oddawała, nie oddawała, aż się w końcu upomniałam. Wtedy się okazało, że ona sobie nie przypomina, a w domu na pewno nic takiego nie ma.

Cóż było robić, odkupiłam sobie za 5,50 zł na allegro, ale od tej pory żadne półpaśce mnie nie interesują, nie mam litości.

Córka mi właśnie mówi, że oglądała film o Shirley Jackson. Ja na to wytrzeszczam oczy, a ona, że tak, że była tam ona i jej mąż i jakaś para, która się do nich wprowadza. Wcale nie wiem, czy chcę to widzieć, doprawdy. Niech już pisarka zostanie dla mnie na zawsze bohaterką dylogii o dużym domu v stanie Vermont 💗

Początek:

Koniec:

Te dwie Jacksonowe nie mogą stać koło siebie, bo są różnej wysokości, no i co począć. Jak już będę bogata i kupię sobie duże mieszkanie, to tam pięknie poustawiam wszystkie książki w należytym porządku, tak?

A skąd nagle będę bogata? No jak to? Przecież mój Ojczasty całe życie gra w totolotka! To może nawet zdąży wygrać? Opowiadał, że już mu się ostatnio trochę znudziło chodzenie ciągle "do miasta" w tej sprawie (ściemnia!), ale we wtorek miał trójkę, więc go to ponownie zmotywowało. 

Zadałam oczywiście pytanie, czy wygrana (szóstki) coś zmieni w jego życiu. Raczej nie, twierdzi.

W moim by jeszcze zmieniła 😎 Oprócz tego większego mieszkania na jeszcze większą ilość książek i płyt i filmów dałaby mi  możliwość częstszych wyjazdów do Pragi 😍 Natychmiast po przejściu na emeryturę rzuciłabym robotę w pierony i poświęciła się swej namiętności.

A Wy? Co byście zrobili/zmienili?

Wyd. Czytelnik, Warszawa 1980, 271 stron

Tytuł oryginalny: Raising Demons

Przełożyła: Mira Michałowska 

Z własnej półki (kupione 5 maja 2010 roku)

Przeczytałam 13 marca 2021 roku 

 

Zabrałam do Dżendżejowa toboły, a w rezultacie przeczytałam jedynie dwie książki, nie obejrzałam ani jednego filmu, nie wysłuchałam żadnej audycji po czesku, no nic. Trochę było co sprzątać (uwaga! kibel raz zapuszczony pozostaje już taki na zawsze), było co prać i potem prasować, trochę się odkułam w lekturze zaległych Polityk - ale, co ważne, odpoczęłam od internetu, czyt. od bieżących wiadomości. To było w gruncie rzeczy bardzo miłe. I okazuje się, że DA SIĘ.

Fakt, że raptem dwa dni...

W styczniu zmarł sąsiad z trzeciego bloku, potem jego sąsiadka przez ścianę, to wszystko była generacja moich rodziców, odchodzą, odchodzą, coraz mniej ich w tych blokach. Mój brat był we wtorek na dwóch pogrzebach - zmarł jednak Andrzej Kukuczka, jakoś mi umknęła ta informacja, ostatni raz czytałam o nim w zeszłym roku, gdy Radio Kraków zbierało środki na jego leczenie. 

Również w tym tygodniu zmarł znajomy kolegi z pracy - na to samo czyli glejaka. Z powodu glejaka odszedł dwadzieścia kilka lat temu nasz przyjaciel, najukochańszy przyszywany wujek mojej córki. Nawet jeszcze nie zdążył skończyć studiów. To jest naprawdę okropne, że tyle wynalazków, takie postępy w samej medycynie - a z tym ciągle nic 😓

Ojczasty podarował mi zeszyt, gdzie w kawalerskich czasach wpisywał teksty arii operowych 😉 Do kolekcji, mam już swoje z piosenkami z chóru.

Zadziwił mnie opowiadając coś o czytanej ostatnio książce, autorstwa Mario Vargasa Llosy. Mianowicie powiedział ljosy. Skąd wiedział, że tak się wymawia? Pozostaje to dla mnie tajemnicą, naprawdę.

Poza tym uszczęśliwił mnie egzemplarzem biografii Cervantesa sprzed kilkudziesięciu lat, absolutnie tego nie zamierzam czytać i nie mam miejsca, no ale co miałam zrobić 😋

A na powitanie w domowych pieleszach dostałam maila ODBIERZ BEZPŁATNY TERMOFOREK! Nie wiem za bardzo, co o tym myśleć.