Miś Yogi - Niebezpieczna zabawa + PRAGA piątek

Niebezpieczna zabawa jest z czym? Z zapałkami oczywiście. Mały miś Bubu dowiedział się od strażnika Smitha, że grożą pożary lasów, bo takie są upały. A tu akurat nieposłuszny Jimmy rozpalił w lesie ognisko i szybko zajęły się drzewa. Na szczęście mądry miś Yogi zrobił wodospad z sadzawki i spływająca woda ugasiła pożar. A Jimmy obiecał, że nigdy już nie zrobi nic tak głupiego (pardon, niemądrego).

Wyd. Egmont Polska

Przełożyła: Magdalena Gutowska

Przeczytałam 16 maja 2025 roku

 

Praga, dzień trzeci

Ja też uprawiam niebezpieczne zabawy.

Rano niby ładnie, wszyscy powyjeżdżali, a pani sprzątająca wietrzyła pokoje, więc znowu się zakradłam na drugą stronę.

 

Ubrałam się jednak we wszystko, co tam miałam - mnie nie nabiorą, nie będę marzła! Ułożyłam sobie lajtową marszrutkę i zaczęłam od sklepu z filmami. Poprosiłam o czeskie seriale i nabyłam kilka z polecenia pana sprzedawcy 😁 po czym zapytałam, już właściwie wychodząc, o serial Vyprávěj. A pan mówi, że ma komplet i że kosztuje 1299 koron, ale jako że dostałam kartę na rabat 10%, to mi wyjdzie jeszcze mniej. 

A trzeba wiedzieć, iż Czeska Telewizja sprzedaje go za 2.199 i w dodatku tylko online, a gdy pytałam, czy przysyłają do Polski, to mi odpisali, że nie. W sklepie w siedzibie CzT natomiast nie ma tego kompletu, tylko pojedyncze sezony z osobna za ciężkie pieniądze. 

Więc co? Więc okazja, kurde. Od dłuższego czasu marzę o posiadaniu tego serialu... Niepotrzebnie kupiłam tamte. Powiedziałam panu, że wrócę (nie miałam ze sobą na tyle gotówki) 😂 

Wychodzę ze sklepu, a tu leje. Chyba się moja marszruta rozjedzie. Do Luxoru odebrać zamówione sławne wille. A tam to już mnie całkiem dobiło - cała masa nowych publikacji o Pradze, których oczywiście pożądam. Chyba ze cztery. Może sobie w domu przyoszczędzę i zamówię na megaksiazki.pl, bo ani tego wozić sobie nie wyobrażam. Choć nie wiem, na czym mam przyoszczędzić, skoro córka ciągle chodzi na fizjo? Ale to problem na później.

Zajrzałam jeszcze na regalik z książkami po 10 koron w drugim antykwariacie - nic nowego - i wróciłam do hotelu zostawić książki i filmy.

Taki wzór mozaiki jest na chodniku przed jakimś urzędem czy firmą inżynierską albo budowlaną, może bez związku, bo nie wiem, co przedstawia.

Przestało padać (i tak było calutki dzień, pada - nie pada), więc wybrałam jeden punkt z planu - znaleźć plac zabaw z betonowymi urządzeniami zaprojektowanymi w latach 60-tych przez znanego rzeźbiarza Olbrama Zoubka i jego żonę Evę Kmentovą. Akuratnie przed wyjazdem oglądałam film nakręcony z okazji 70-tych urodzin Zdeńka Lukeša, mojego guru w kwestii historii praskiej architektury XX wieku i on opowiadał o dzieciństwie i o bywaniu na tym placu zabaw niedaleko jego domu. Mówił, że dziś oczywiście te rzeźby nie spełniają norm bezpieczeństwa i dlatego jest ostrzeżenie, że można ich używać na własną odpowiedzialność. Zresztą to tylko część placu zabaw, na reszcie są urządzenia współczesne.

Wiecie, że dopiero za którymś tam razem w Pradze pojęłam, o co chodzi z tymi zawiadomieniami o czyszczeniu komunikacji? 🤣

 

Pooglądałam piękne kamienice w okolicy i czas był jechać na obiad. 

Ale najpierw wróciłam do sklepu z filmami. Pan wyciągnął ten serial i wtedy zgłupiałam. Popatrzcie tylko! Wygląda jak zestaw kaset video 😂 No cóż - 62 płyty dvd... będzie co oglądać (a zwłaszcza wieźć). W związku z tymi wydatkami postanowiłam już nic nie kupować 😁 jedzenie, obiady i to wszystko. Po czym wracając z obiadu wyciągnęłam jeden (ale tylko jeden) kryminałek z pudła po 10 koron. Liczycie?

Wpadłam jeszcze do przybytku, gdzie zamieszkam w poniedziałek, dopytać, czy mogę tam po 10.00 (gdy będę musiała się stąd wynieść) przytachać manele. Chyba się jakoś nieszczęśliwie wyraziłam, bo pani owszem potwierdziła, że tak, że mogę zostawić do 14.00, ale z niejaką zgrozą dodała:

- Mam nadzieję, że się to tu zmieści.

Musiałam ją zapewnić, że to tylko jedna walizka i jedna torba z książkami i filmami 😂 bo ona taki gest wykonała rękami, jakby to miały być toboły z pierzyną 😂

Po drodze przestudiowałam witrynę antykwariatu pobliskiego - naprawdę tak tylko, z przyzwyczajenia. I ten Nosow mnie zainteresował, czy był tłumaczony na polski.
 

Potem całkiem luksusowo odpoczywałam w domu, zdjąwszy buty. Mówiłam wczoraj, że się coś sypią. Konkretnie to tak się zaczęły łuszczyć tu i ówdzie i wstyd w nich chodzić. No, a dziś zakładam je przed kolejnym wyjściem, a tu zaraza jedna - podeszwa z przodu się oderwała od prawego 🤣

Kruca bomba, wyszłam z domu przyodziana jak klasyczny Polak. No co, miałam tylko klapki na zmianę, a zimno jest!

Gorzej, że przypomniałam sobie o jutrzejszym zwiedzaniu budowy metra, oni tam chyba uprzedzali o odpowiednim obuwiu 🤔

Nic to, na razie jadę na inne zwiedzanie, w bardziej cywilizowanych warunkach. Zawsze mnie fascynuje to przejście przez tory!

Po dawnej stacyjce kolejowej, obecnie zamienionej na małe centrum kultury i rozrywki, oprowadzał architekt, który zaprojektował i dopilnował rewaloryzacji.

Z tyłu są schodki dla dziecka, żeby miało zdjęcie w charakterze zawiadowcy.

 

Konsumpcja u Czechów musi być, to podstawa. A piwo postawić gdzieś trzeba. Jak mnie wkurza teraz to piwo wszędzie - a ja nie mogę 😢 wszędzie te kufle widzę!

 

Tradycyjnie odwiedziłam kibel (choć piwa nie było) i zostałam nagrodzona wierszem koło drzwi 😁

 

No to selfie zrobiłam w tym kiblu 🤣 Tu możecie przyuważyć stan garderoby: T-shirt, bluzka koszulowa, bluza od dresu i kurtka. Plus klapki 😉 I ani razu nie było mi za gorąco!

Teraz tak: najpierw kontrolnie knihobudka na stacji v Dejvicich (2 sztuki zabrane, ale drobne) - co ciekawe były tam również winyle do wzięcia - następnie jazda do pętli tramwaju nr 2, gdzie nigdy nie byłam. Tam też się rozglądałam za budką, bo miałam zapisane, że jest... aż odkryłam 😁

Tak naprawdę jednak pojechałam tam zobaczyć pomnik Ottona Wichterle, wynalazcy wielu rozmaitych rzeczy, przede wszystkim soczewek kontaktowych. Oto on - pomnik znaczy.

Na gałęziach są numery jego rozlicznych patentów.

A rozglądając się dookoła ujrzałam przed siedzibą straży pożarnej tego cudaka.

 

Podjechałam jeszcze przystanek i zrobiłam milion zdjęć Gwiazdy, co to ją widziałam w zeszłym roku i myślałam, że to jeden budynek, a tego jest multum, całe osiedle. Znowu zaczęło padać, więc w końcu się ewakuowałam.

Nie do domu jednakże, ale do Pepco, kupić jakieś szmaciaki, no bo jak będę chodzić? 

Jutro i pojutrze Open House, mam nadzieję, że jakoś to przeżyję, ale poddupnik już teraz pakuję do plecaka.

Dziś, bez łażenia po krzakach w poszukiwaniu zaginionego Husa, jedynie 18.649 kroków (11,2 km).

 

To ile tych książek?