Stanisław Jerzy Hajto - Lis i cztery łasiczki + PRAGA niedziela

A cóż to, a cóż to? A to wierszowana sztuka teatralna, do odegrania przez dzieci. W sumie fajny pomysł, dzieciaki mogą bez problemu opanować tekst (najwięcej mają do gadania Lis i Narrator), tylko koncepcja dydaktyczna mi się niezbyt podoba - praca jako nagroda. No weźcie 🤣 Od jakiegoś czasu jestem przeciwna pracy, za to zwolenniczką dochodu gwarantowanego. Niech pracują ci, co chcą mieć więcej albo ci, którzy się w pracy spełniają. Ot.

Wyd. podpisane jako Wydawca i to już wszystkie informacje 🤣🤣🤣

Przeczytałam 19 maja 2024 roku

 

Praga, dzień czwarty

Oczywiście obudziłam się z globusem - wiem, jakie to nudne - nawet tabletki nie wzięłam, licząc, że przejdzie po śniadaniu. Nie przeszło. No cóż.

Jak to dobrze, że się Open House skończyło 😂 To jest maraton dla bardzo wytrwałych (i bez globusa). W pierwotnym planie miałam 5-6 sztuk na dzisiaj, a zrobiłam TRZY. I w ogóle podjęłam decyzję na przyszłość, że się tak nie będę rzucać na wszystko. Trzy miejsca w jeden dzień są akurat. Zwłaszcza że stoi się w kolejeczkach.

Czytałam na chacie (ach jo, bo się może nie pochwaliłam, jaka się robię alleluja i do przodu - ściągnęłam sobie aplikację Open House, co ją w tym roku po raz pierwszy zrobili), że gdzieniegdzie stania było na cztery godziny 🤣 Chyba by mnie musieli reanimować 😂

Zaczęłam od pewnego akademika, bo bardzo zacny - byłam tam kiedyś robić sesyjkę, oczywiście tylko z zewnątrz, więc nie mogłam przepuścić okazji ujrzenia i wnętrza.

Akademik był przez fundatora przeznaczony dla ubogich studentów, ale musieli się wyróżniać dobrymi postępami w nauce - miała to być przyszła inteligencja, więc obowiązkowo uczyli się języków i... szermierki. Dziś mają do dyspozycji siłownię, ale nie obowiązkową 😁

Fundacja tego fundatora działa do dziś i ponoć jest najstarszą w Pradze działającą nieprzerwanie. Oczywiście za komuny im akademik odebrano, ale po rewolucji odzyskali kamienice, z których się teraz utrzymują. I nadal dofinansowują wybranych studentów, którzy płacą za to mieszkanie jedynie 1200 koron miesięcznie.  

Nawet myślałam, żeby kiedyś w lecie się tam zatrzymać, bo oferują taką możliwość, ale poczytałam w internecie recenzje i zrezygnowałam (że robactwo...). No ale remontują, więc kto wie, może w przyszłości? 

Akademik (po czesku kolej, co mnie bardzo zdziwiło dawno temu) stoi obok pięknego gotyckiego kościoła, który był otwarty, więc kuknęłam do środka, a tam dopadła mnie pani chyba (?) farářka i naopowiadała, jak to było z powstaniem Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego, a w tle słychać było brzęk naczyń i sztućców, oni zapraszają po nabożeństwie na śniadanie 😁

Za to kolumbarium było zamknięte:

Ruszyłam do drugiego miejsca, mijając wiernych wychodzących z pobliskiej cerkwi - wszystkie kobiety niosły róże, może jakieś ichnie święto dzisiaj?

To drugie miejsce to był były hotel, dziś miejsce pracy coworkingowej. Niegdyś miał tu siedzibę klub harleyowców - a może nadal jest, facet, który nas oprowadzał, mówił po słowacku, czym mi mącił w głowie, i bez tego napierniczającej...

Potem wyjechaliśmy na dach podziwiać widoki. To jest, wiecie, praska specjalność: tarasy na dachach. Mają tego multum. Tylko dlaczego te balustrady wiecznie szklane, to nie dla bojących jak ja...

Inna praska specjalność to pasaże, uwielbiam je (choć za sklepami, jak wiadomo, nie przepadam). Dzisiaj też skróciłam sobie drogę przez jeden z nich. Wiem o istnieniu książki na ich temat, ale gdy się pojawia w antykwariacie, cena skacze masakrycznie.

Teraz nadmienię ku pamięci, że meníčko pro seniory w jadłodajni Světozor zdrożało od zeszłego roku z 99 koron na 105, ale za to jest otwarte również w niedzielę. Ja zmierzałam do Lucerny, a tu patrzę, reklama, że czynne daily. Pani powiedziała, że od stycznia tak mają. Tłoku nie było, w przeciwieństwie do pory obiadowej w tygodniu 😁 Z innych nowości jest to, że organizują jakieś wieczorne quizy, ale to trzeba mieć team chociaż 2-osobowy 😁

Wróciłam do domu odpocząć, łeb bolał coraz bardziej, ale zmusiłam się ponownie do wyjścia, żeby choć jeszcze jedno miejsce zwiedzić. Kościół się nie liczy, bo nie był w ramach Open House.

 

Więc to trzecie miejsce to był majestatyczny budynek hali targowej z XIX wieku, której wspaniałą konstrukcję szklanego zadaszenia w latach 80-tych zakryto, żeby zaoszczędzić na ogrzewaniu, a kilka lat temu magistrat postanowił szukać środków finansowych na rekonstrukcję i ciągle ich nie znalazł. W międzyczasie wyprowadzili się ostatni najemcy i budynek stoi zamknięty. Pamiętam, że kiedyś tamtędy przechodziłam na przestrzał, ale to musiało być jeszcze przed covidem i jeszcze jakieś sklepy działały.

 Chciałam jeszcze obejrzeć czwarty obiekt, siedzibę Fundacji Olgi Havlovej, ale gdy mi powiedziano, że następna tura zwiedzania będzie za 20 minut, odechciało mi się. Byłam blisko Masaryczki, za 8 minut miałam pociąg do Klanovic - i zdążyłam. Plan był trochę pochodzić po lesie, odetchnąć od wielkomiejskiego gwaru (😉, weekendy w Pradze są straszne! połykacze ognia, kibice hokeja w dziwnych nakryciach głowy, zwyczajowa gawiedź wlokąca się noga za nogą z trdelnikiem w ręku, ach!). A w Klanovicach cisza, spokój, nawet ptaki się nie drą i nie kłócą, tylko lekko popiskują, jakieś leśne odgłosy spadających gałęzi. No idylla. Tylko deszcz nagle lunął w pełnym słońcu 🤣

O takie zadaszenie dla rowerów prosiłam w naszej spółdzielni - nie stać jej.

 Na stacyjce patrzcie tylko, co znalazłam wśród książek do pociągu!

Była też Potopa w dwóch tomach 😀 oraz ogłoszenie:

Dla siebie zabrałam:

 

Wróciłam do miasta i jadąc tramwajem przez Palmovkę przypomniałam sobie (mam w kajeciku zresztą zapisane), że są tam ponoć najdłuższe pasy w Pradze - tak kiedyś wyczytałam na FB - więc poszłam odnaleźć. Niestety długości nie znam. Można było krokami mierzyć, ale to mi przyszło do głowy później.

Pojechałam jeszcze na Strossmayerak, żeby zlokalizować knihobudkę, która tam wedle mapy tychże się znajduje. Mało jej nie przeoczyłam, bo wisi na słupie 😁 Patrzę, a tam książka tej mojej ulubionej pary szwedzkiej Sjöwall  i Wahlöö stoi! Serce zabiło... ale już ją mam, tylko w innym wydaniu...

 

Więc wróciłam do domu - wystarczy na dzisiaj.

Ach nie, zapomniałabym - oba motyle już wiszą. Teraz pytanie, kiedy zostaną uruchomione?

I jeszcze jedno mi się przypomniało: nie mając wprawy w posługiwaniu się telefonem ciągle wsadzam palca, gdzie nie potrza. Oto klasyczny przykład z wczoraj:

Akurat pasuje - film grozy, nadciąga kataklizm 🤣