Jaroslav Rudiš - Aleja Narodowa

To moja druga próba z Rudišem i zdecydowanie bardziej udana. Połknęłam szybciutko (fakt - objętościowo nie wypada imponująco), a na końcu czekała mnie, no, spora niespodzianka 😉 Czeskie poczucie humoru i dystans do siebie 😎

Książkę pożyczyłam ze względu na tytuł - ostatnimi czasy w Pradze pomieszkiwam zaraz obok Alei Narodowej, więc taka była motywacja. Ale gdyby to były inne (normalne) czasy i oglądałabym w bibliotece zastanawiając się, czy pożyczyć - to chyba nie. Jakoś wydawnictwo nie miało dobrego pomysłu na blurb na okładce (pomijam, że słabo czytelny z tym czerwonym tłem). Czy naprawdę tak trudno napisać kilka zdań RZECZYWIŚCIE zachęcających do zakupu? Mówię o zakupie, bo to czy ktoś pożyczy z biblioteki, to chyba dla firmy zarobkowej, jaką jest wydawnictwo, chyba nie jest takie istotne.

To swoją drogą ciekawe, że bohater będący absolutnym przeciwieństwem tego, co w prawdziwym życiu mogłoby mi się podobać czy przyciągać, potrafił wciągnąć w swój świat na tyle, że przeczytałam powieść w jeden dzień, prawie się od niej nie odrywając. To już będzie zasługa Rudiša, niewątpliwie.

A teraz się dowiaduję, że powstał również film. No to chyba obejrzę. A wczoraj... wczoraj przeczytałam jedną powieść z lat 70-tych, która mnie po prostu powaliła na łopatki - i też obejrzałam film z tamtych czasów. Ale o tym innym razem.

Początek:

Koniec:

Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław 2016, 161 stron 

Tytuł oryginalny: Národní třída 

Przełożyła: Katarzyna Dudzic-Grabińska 

Z biblioteki 

Przeczytałam 7 stycznia 2021 roku 

 

A teraz niespodzianka (dla mnie samej)!

Ja wiem, że w pandemii wśród różnych mód, jakie zapanowały, było pieczenie chleba. Przecież pamiętamy, że na samym początku, gdy ze sklepów zniknął ryż, makaron i papier toaletowy, nie było też drożdży 😁

Ale ja rzadko idę za modami, więc obecnego faktu proszę absolutnie z tym nie wiązać. Zresztą o domowym pieczeniu chleba od dawna jest głośno, wychodzą całe książki na ten temat itede. 

U mnie natomiast stało się tak, że: cały czas skanuję kulinarną blogosferę w poszukiwaniu łatwych (i tanich!) przepisów i tak natrafiłam na przepis zatytułowany CHLEB PAPRYKOWY, KTÓRY ZAWSZE SIĘ UDAJE.

Faktem jest, że coś, co wszystkim zawsze się udaje - mnie potrafi się schrzanić koncertowo, bo ja jestem taka zdolna. No i żadnego chleba nigdy piec nie chciałam przecież. Ale wydrukowałam, zanabyłam drożdże i kilo mąki i wczoraj przystąpiłam do produkcji.

I okazało się, że pomimo mojej 30-letniej kuchenki EWA, która wyraźnie nie lubi, żeby używać piekarnika (za cholerę tam nie wiem, ile stopni właściwie pokazuje) - chlebek się udał 😍

To znaczy, może trzeba było go jeszcze z 10 minut potrzymać w piecu, ale i tak nie wiem przecież, jaki on powinien docelowo być 😆 Zeżarłyśmy od razu pół z samym masełkiem - ach, jakie to pyszne, takie świeżutkie! Teraz córka domaga się chleba cebulowego...

Koszt: 

- 0,75 zł (pół kilo mąki z Lidla)

- 0,75 zł (kostka drożdży tamże, zużyte 1,5 dag, czy te drożdże będą dobre jeszcze za tydzień na ten cebulowy obiecany?)

- ilość i koszt gazu nie-do-obliczenia

😜