Georges Simenon - Maigret et le voleur paresseux

Rany boskie, nie wiem kiedy mi ten tydzień przeleciał i nic prawie nie przeczytałam. Simenona machnęłam w ubiegłą niedzielę i od tej pory męczę Obłomowa i jestem dopiero na 200-ej stronie. I nawet nie to, że MĘCZĘ... to jest świetna książka... tylko czasu jakoś nie starcza :( Wygląda na to, że absolutnie NIE zrealizuję planu na październik.
A wczoraj, wyobraźcie sobie, po raz pierwszy od lat nie wzięłam w podróż przenośnego odtwarzacza DVD. Tak się rozbestwiłam oglądając filmy z projektora, że szkoda mi ich na taki mały ekranik. Za to słówek się uczyłam z fiszek, choć to w pociągu też trudne, bo jednak lubię powtarzać na głos :) I tu taka zagwozdka: nijak nie mogę zapamiętać zwrotu salon fryzjerski - kadeřnický salon - z niczym mi się to kadeřnický nie kojarzy. Próbowałam z nożyczkami, że niby kadeřnický - nożnicki, ale nejde to :(
Nic to, jakoś ten próg pokonam :)

Tymczasem melduję, że kolejny Simenon nawet niezły.

Maigret i leniwy złodziej. Komisarz ma już tylko dwa lata do emerytury, ale nie będą to spokojne dwa lata. Nowe przepisy stanowią, że policja kryminalna ma coraz mniej do powiedzenia w kwestii śledztwa, wszystko przechodzi w ręce prokuratury. Gdy w Lasku Bulońskim zostają znalezione zwłoki mężczyzny, ewidentnie zamordowanego gdzie indziej i tutaj tylko wyrzuconego z samochodu, ze zmasakrowaną twarzą, Maigret zostaje o tym zawiadomiony jedynie po znajomości z dzielnicowym policjantem. I wszczyna na poły prywatne śledztwo, musząc się z nim właściwie ukrywać - ale zamordowany to jego stary znajomy. Fakt, złodziej, ale złodziej szczególny, nie przyłapany na gorącym uczynku, nie wiążący się z żadną bandą, pracujący spokojnie i żyjący spokojnie u starej matki. Cuendet kupował dużo luksusowych czasopism, gdzie pokazywano ekskluzywne wnętrza pałaców i hôtels particuliers. Z tej lektury czerpał inspirację do kolejnych kradzieży. Wynajmował pokój czy mieszkanie naprzeciwko i tygodniami obserwował zwyczaje domu, aż wreszcie zakradał się do wnętrza, ale zawsze w obecności właścicieli! Musiało go podniecać to uczucie wdzierania się w czyjąś prywatność, działania, gdy obok oddychał spokojnie pogrążony we śnie pan domu. Nosił wilk... aż któregoś razu jednak go przyłapano i ukarano. Kto zabił Cuendeta? Gdzie tym razem działał stary złodziej? Jaka arystokratyczna rodzina pozbyła się go w tak okrutny sposób? Gdzie podziały się złodziejskie łupy?

Początek:

Koniec:

Wyd. Presses de la Cité Paris 1983, 192 strony
Z własnej półki (kupione w antykwariacie 16 maja 1988 roku za 600 zł)
Przeczytałam 11 października 2015 roku


NAJNOWSZE NABYTKI
W związku z nową Olczak-Ronikier (której tylko patrzeć) trzeba było postarać się o poprzednią :) Wyszło tanio, bo 7,99 zł (w twardej oprawie).

Tak sobie czytałam jednego włoskiego bloga, pisanego przez dziewczynę pracującą w księgarni, z zabawnymi notkami na temat klientów. Zajrzałam do komentarzy pod tekstem o tym, jak zachowują się kupujący, gdy przyjdzie im stać w kolejce... a tam ktoś wspomniał o książce Sorokina na ten temat. No cóż, MUSIAŁAM kupić. Tanio nie było, 2 dychy, równie dobrze można było wziąć w kiosku, gdy tę serię tam sprzedawali.

Skoro postanowiłam uzupełnić serię Krakowskiem szlakiem, nabyłam Wyczóła za jedyne 12 zł. Kosztem ukrytym była dwukrotna wycieczka po odbiór osobisty, umówiony gdziesik w Podgórzu w miejscu publicznym, gdzie stałam jak ten palant czekając 23 minuty, aż się wreszcie wkurzyłam i poszłam do tramwaju. No, jak bym miała komórkę, to by mnie powiadomiono, że to czy tamto, ale nie mam, i nie namawiajcie, nie chcę dalej mieć :) Kontakt mailowy zaowocował kolejnym rendez-vous w tym samym miejscu, tym razem uwieńczonym powodzeniem.

To było w czwartek.
A w piątek przywlokłam z pracy prezent od dyrektora. Dwujęzyczne wydanie Boskiej Komedii:

Grube, do torby się nie zmieściło, piastowałam na rękach :)

To edycja z okazji 750-lecia urodzin Dantego. Tłumaczenie Porębowicza.

A teraz - gdzie ja to mam postawić?


W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film japoński KWIAT RÓWNONOCY (Higanbana), reż. Yasujirô Ozu, 1958
Na YT fragment:


Pierwszy film Ozu w technice kolorowej. Wataru Hirayama jest tokijskim biznesmenem, który pośredniczy między parami pragnącymi małżeństwa. Pewnego dnia zwraca się do niego stary przyjaciel z dzieciństwa z prośbą o pomoc w sprawie córki Fumiko, która uciekła z domu. Do jego biura przychodzi również młody mężczyzna o imieniu Taniguchi, prosząc o rękę jego córki Setsuko. Doprowadza to do konfrontacji dziewczyny z ojcem, który nie jest zadowolony z tego, że próbuje ona sobie ułożyć życie bez jego pomocy.
8/10
To trzydziesty film tego reżysera, jaki obejrzałam. Zostało mi tylko pięć i już tęsknię. Co ja będę oglądać, gdy Ozu nie stanie?

2/ film rosyjski NA TIEBIA UPOWAJU (На тебя уповаю, zdaje się, że coś w rodzaju W TOBIE UFNOŚĆ POKŁADAM), reż. Jelena Cypłakowa, 1992
Cały film:


Niby melodramat. Rosjanie nazywają jednak ten typ filmu czernuchą - to filmy o życiu na dnie, zwłaszcza na prowincji, gdzie tylko chandra, beznadzieja i alkohol.
Tu bohaterką jest Ałła, która urodziła dziecko na dworcu kolejowym i tam je zostawiła. Potem jednak nie może sobie dać rady sama ze sobą, próbuje samobójstwa, trafia do psychiatryka. W końcu pop w cerkwi daje jej radę, jak odkupić grzech...
8/10

3/ film polski EROICA, reż. Andrzej Munk, 1957
Na YT w całości:


Jedno z czołowych osiągnięć "szkoły polskiej", będące swoistym rozrachunkiem z mitologizowaniem wojennej przeszłości. Film należy do rzadko spotykanego gatunku - składa się z dwóch luźno ze sobą związanych tematycznie nowel. Część pierwsza opowiada o warszawskim cwaniaku Dzidziusiu, który przypadkowo wciągnięty w Powstanie Warszawskie zdobywa się na czyn bohaterski, choć właściwie niepotrzebny. Akcja drugiego opowiadania rozgrywa się w niemieckim oflagu i po raz pierwszy przedstawiono w niej życie polskich oficerów w obozie jenieckim w czasie ostatniej wojny. Do legendy urasta tu ucieczka por. Zawistowskiego. Tylko najbardziej wtajemniczeni wiedzą, że cały czas jest on w obozie - ukryty w przewodzie wentylacyjnym. Mimo starań i opieki kolegów bohater umiera - z zimna i samotności. A wszystko po to, by zachować legendę, która podtrzymywała na duchu wszystkich stłoczonych w obozie żołnierzy.
9/10

4/ film włoski UN NATALE STUPEFACENTE, reż. Volfango De Biasi, 2014
Trailer:


Komedia z gatunku cinepanettone czyli lekkich filmów wchodzących na ekrany w okolicach Bożego Narodzenia. Tym razem rodzice ośmiolatka zostają aresztowani pod zarzutem uprawy i sprzedaży środków odurzających, a opieki nad chłopcem podejmują się dwaj wujkowie, którzy chcą mu mimo wszystko urządzić wspaniałe święta.
5/10

5/ film czeski WYCHOWANIE PANIEN W CZECHACH (Výchova dívek v Čechách), reż. Petr Koliha, 1997
Tylko ten fragment znalazłam na YT:


Prywatne lekcje twórczego pisania z Beatą (w tej roli Anna Geislerová) - pogrążoną w depresji piękną córką bogatego mafioza z założenia nie mogą skończyć się dobrze. Zwłaszcza jeśli młody (i na dokładkę żonaty) nauczyciel jest ambitnym czeskim pisarzem, prowadzącym na kartach powieści przewrotną grę w literaturę i z literaturą. W tle pikantnej, niejednoznacznej historii romansowej autor szkicuje smakowite obrazki obyczajowe, wpisując się w bogatą literacką tradycję sarkastycznych obserwatorów czeskiej rzeczywistości.
6/10