Małgorzata i Michał Kuźmińscy - Klątwa Konstantyna

Ależ mnie wymęczyła ta książka. Drugiego by tak zmordował Ulisses :)
Oddawałam coś w Jordanówce i przy tej okazji wypatrzyłam toto. Jako że KRAKÓW, AGENCI, MIŁOŚĆ I ŚMIERĆ już na okładce - to wzięłam. Ale z tego wszystkiego - wiadomo - pociągał mnie tylko Kraków. Lubię czytać kryminały, ale takie po bożemu - jest morderstwo i jest śledztwo, obojętnie, czy je prowadzi skacowany policjant czy stara panna Marple. Natomiast sensacja nęci mnie o wiele mniej, by nie powiedzieć wcale (mimo, że widnieje w połączonym tagu kryminał i sensacja). Jakoś się nigdy nie wczuwam, zaraz zresztą gubię się w akcji :)

No a po przeczytaniu info z okładki tym bardziej mnie odpychało:

Jednak zawzięłam się: w Krakowie to w Krakowie, trzeba przeczytać. Przez pierwsze 150 czy 200 stron ledwo przebrnęłam i dopiero dzisiaj, korzystając z wolnego dnia, zmordowałam już w szybszym tempie resztę.
No tak, jest tam Kraków... ale jaki! Sami autorzy piszą o nim: miasto pogromów, smrodu, sowieckich kazamatów i wszechobecnej biedy. Tak jawi się dawna stolica Polski latem 1945 roku. Na porządku dziennym (a zwłaszcza nocnym) są strzelaniny, lejący się wszędzie bimber, ojcowie handlujący córkami za kotarą w zapyziałych mordowniach. Na tym tle rozgrywa się sensacyjny wątek poszukiwań domniemanego Testamentu Konstantyna, na który poluje kilka wywiadów. Nie mogę nawet powiedzieć, że ani mnie on ziębi ani grzeje - bo nie, nie zostawia mnie obojętną, odrzuca mnie i tyle :) stanowczo do sensacji się nie nadaję, a jeszcze okraszonych miłością... błeeeeee.
Rozpaczą napawa mnie fakt, że - jak się okazuje - jest to rodzaj kontynuacji poprzedniej książki Kuźmińskich - "Sekret Kroke". Rozpaczą dlatego, że ja tę książkę kiedyś kupiłam - no i trzeba ją będzie przeczytać, żeby się pieniądze nie zmarnowały hi hi. Dobrze, że "Klątwa" była z biblioteki.

Wszystko mnie tu denerwuje! I maniera pisarska autorów i ich bogato rozsiane, jak to określili, "tropy" dla czytelników, w rodzaju tego z końca powieści, ze sceną na lotnisku i dosłownym cytatem z wiadomo-jakiego-filmu, denerwuje mnie Palestyna, Luizjana, żydowskie pieśni i konspiracja spod znaku koloratki, a już najbardziej mnie wkurza ten śmierdzący, ohydny Kraków, na który się NIE ZGADZAM, choćby Kuźmińscy rozmawiali na ten temat z setkami osób pamiętających tamte czasy, jak piszą w posłowiu.

Najgorsze jest to, że może powieść nie jest wcale taka zła (a na pewno wymagała dużego przygotowania topograficzno-historycznego). I w dodatku ma sensowną końcówkę - zaskakuje. Tyle że MNIE nie podoba. I co z tym zrobisz?


O autorach z okładki:

Początek:

Koniec:

Wyd. Świat Książki Warszawa 2011, 445 stron
Z biblioteki w Jordanówce
Przeczytałam 8 października 2015 roku


NAJNOWSZE NABYTKI

Najpierw zajrzałam do redakcji ALMA MATER po najnowszy numer miesięcznika. A tu się okazało, że nie miałam dwóch poprzednich... i czekał też bonus w postaci jubileuszowego wydawnictwa:

Ja nie wiem, na co jestem chora, ale mam autentycznego hopla na punkcie ulicy Kopernika i tamtejszych klinik. Z nadzieją jednakże, że nigdy tam nie trafię w charakterze pacjenta... właściwie to bywam często, na neurologii, w związku z moimi migrenami, ale w przychodni to co innego :)

Potem nadszedł słowniczek. Ten, co to zapłaciłam za niego stówkę, zamiast 170,- śpiewanych przez księgarnię. No to się podwójnie cieszę.

Porządna rzecz, 80 tys. haseł, 1118 stron, oj przyda się.
Szkoda tylko, że w drugą stronę nie ma na allegro, a ten w księgarni kosztuje... no sami już wiecie. Czy wypada mi tyle inwestować w hobby? Jak widać, jak się za coś zabieram to alla grande :)
Oto moja czeska półka koło łóżka:

A' propos hobby. Odkryłam, jak się uczyć z fiszek w tramwaju! Okazało się, że jedno z pudełeczek śniadaniowych idealnie pasuje :)

Następnie udałam się na odczyt w Towarzystwie Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. A tam już pod piecem siedziała (pamiętam, że w pierwszym roku mego uczęszczania na odczyty to było moje miejsce, właśnie pod piecem zawsze siadałam) Dziopa z Podgórza czyli Magda, czytelniczka tego tu pamiętniczka, która zrobiła porządki w swoich zbiorach i przytargała siatkę z książkami - dla mnie :)

Sama siatka też zresztą dla mnie!

Młodzieżówka i dzieciówka:

Czeska, ruska i francuska:

O tej pierwszej to chyba Moje zaczytanie kiedyś pisała:

A mnie kojarzy się ze spektaklem teatralnym z czasów młodości, ciekawam, czy to to samo.

Jeszcze Konwicki:

A te pójdą do Jordanówki na półeczkę, bo mi się dublują:

Spotkanie z Magdą miało zresztą ciąg dalszy w moich nabytkach, bowiem doniosła mi, że na stronie księgarni internetowej (obecnej również na allegro) Bonito jest w zapowiedziach dzieło Joanny Olczak-Ronikier Wtedy. O powojennym Krakowie. Natychmiast po powrocie do domu zajrzałam i zapisałam się na maila powiadamiającego, jak już zaczną sprzedawać (19 października) - z 25% rabatu. Wydał to Znak.
Ze strony Bonito:

Wiosną 1945 roku matka i babka Joanny Olczak Ronikier - bohaterki bestsellerowej i nagradzanej książki W ogrodzie pamięci - po latach wojennej tułaczki trafiają do Krakowa. Od tamtego czasu nie wyrzucają ani jednego zapisanego kawałka papieru. Listy, rachunki i notatniki towarzyszą pisarce przez całe życie. Są udręką i wyrzutem sumienia. Na początku XXI wieku niespodziewanie każą jej na nowo spojrzeć na czas tuż po wojnie.

Dla dziesięcioletniej Joasi tamten Kraków to tętniąca życiem wyspa: zapachy ze sklepiku z „towarami kolonialnymi”, najlepsze w życiu lody i spacery z Leopoldem Staffem. Dla jej bliskich to schronienie w słynnym później Domu Literatów przy Krupniczej, próba wskrzeszenia rodzinnego wydawnictwa i trud budowania życia od nowa. Pisarka w mistrzowski sposób pokazuje, jak wyglądał świat w tym wyjątkowym czasie, między jednym kataklizmem a drugim. Wtedy.

Joanna Olczak-Ronikier (ur. 1934) − pisarka i scenarzystka, laureatka Nagrody Literackiej Nike 2002 oraz współzałożycielka Piwnicy pod Baranami. Autorka m.in. W ogrodzie pamięci (2001), książki przetłumaczonej na wiele języków, którą w Polsce kupiło już ponad 50 tys. czytelników.

Ale ale. W ogrodzie pamięci czytałam jeno z biblioteki i właściwie to skandal nie mieć. Weszłam więc na allegro... i znalazłam za 7,99 zł!
Tak więc w październiku czekają mnie jeszcze co najmniej dwie książki.
A nie, przepraszam, trzy, bo w piątek mam odebrać Krakowskim szlakiem Leona Wyczółkowskiego.
Ja nie wiem, kupuję i kupuję i kupuję i ciągle mam zaległości, sakra!

I jeszcze napisałam list żebraczy do jednego autora o książkę, której nie ma na rynku... zobaczymy, czy się wzruszy i odpali :)



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film czeski DZIĘKI ZA KAŻDE NOWE RANO (Díky za každé nové ráno), reż. Milan Šteindler, 1993, z fenomenalną rolą Franciszka Pieczki
Na YT można znaleźć kilka fragmentów, oto jeden z nich:


Humorystyczna podróż po paradoksach komunistycznej Czechosłowacji wzbogacona rodzinnymi i obyczajowymi perypetiami młodej dziewczyny. Olga ma szalonego ojca poetę pochodzącego z Ukrainy, pragnienia prawdziwej miłości oraz cel, by zostać znaną pisarką. Marzenia to jedno, natomiast rzeczywistość nie zawsze bywa przychylna Oldze.
7/10

2/ ostatnie dwa odcinki rosyjskiego serialu FORMUŁA z 2004 roku, z epizodycznym udziałem Stanisława Liubszina
Z życia redakcji kilku czasopism, gdzie kłębią się emocje, zazdrość, miłość i nienawiść. A także rywalizacja o miejsce nowego szefa.

3/ nr 20 z listy TOP 250 portalu IMDB - PEWNEGO RAZU NA DZIKIM ZACHODZIE (C'era una volta il West), reż. Sergio Leone, 1968
Trailer:


Brett McBain szykuje wspaniałą ucztę ku czci mającej właśnie przyjechać, świeżo poślubionej żonie. Jednakże zdesperowani bandyci zabijają jego oraz trójkę dzieci z poprzedniego małżeństwa. Jak się okazuje za tym wszystkim stoi niejaki Frank, jeden z bandziorów związanych z koleją, która zamierzała zbudować tutaj swój trakt. Pomocy wdowie Jill udziela tajemniczy człowiek zwany Harmonijką.
9/10

4/ film polski DESZCZOWY LIPIEC, reż. Leonard Buczkowski, 1957
Tak, właśnie wkroczyłam w 1957 rok, ale że zabierało mi zbyt wiele czasu wyszukiwanie dat premier i układanie listy według nich, oglądam alfabetycznie :)
Na YT film w całości:


Mąż zdradza żonę. Ta, przebywając na wczasach, chce mu odpłacić pięknym za nadobne. Nie ulega jednak zakochanemu w niej Andrzejowi, bo przekonuje się, że tylko męża darzy prawdziwym uczuciem. Kiedy wychodzi po niego na dworzec, dowiaduje się, że nie przyjechał on do niej, ani nawet do swojej kochanki, lecz do jeszcze innej kobiety...
Reżyserowi trudno się było zdecydować między filmem psychologicznym, obyczajowym a komedią, ale warto obejrzeć choćby dla Zakopanego w latach 50-tych. No i dla ślicznej Urszuli Modrzyńskiej!
6/10