Maryla Szymiczkowa - Tajemnica Domu Helclów

Tym razem poszło błyskawicznie :)
Co kryminał, to kryminał. Choć na okładce napisano, że pastisz.

Nie bardzo rozumiem, dlaczego pastisz - bo co, przyznać się do napisania "ordynarnego" kryminału to wstyd? Czy też chodzi o to, żeby sobie nikt nie pomyślał, że autorzy dołączają do popularnego, może nieco już wyeksploatowanego nurtu literatury sensacyjnej osadzonej w konkretnym mieście w XIX-tym wieku? I dlaczego ciż autorzy używają pseudonimu, skoro i tak na tylnej okładce wyłożona kawa na ławę?
A może jak się korzysta z dawnych wzorców (patrz Agata Christie) to na wszelki wypadek lepiej się asekurować, że to pastisz, a nie dzieło na serio?

No, jak było tak było, a czytało się miło.
Troszkę byłam uprzedzona, ale zmieniłam zdanie podczas lektury. Owszem, recepta na taką książkę jest prosta: wziąć rocznik Czasu, przestudiować kronikę wypadków i ogłoszenia drobne i jak najwięcej z tego wpakować do środka. Nie zapominając o opisach topograficznych. I najpierw myślałam, że mnie to będzie denerwować, że takie tam cymesy w rodzaju skręciła w lewo, minęła dom, w którym zamordowano matkę Bałuckiego i poszła prosto w kierunku kościoła Mariackiego to dobre dla tych, co spoza Krakowa... a jednak! Miło śledzić ruchy bohaterów, fajnie zastanawiać się, czy aby autor nie pomylił się z latami (no ale skoro Myślik sprawdzał tropy cracovianistyczne, to mu wierzymy), frajdę sprawia domyślenie się od razu, że student Tadeusz to pewnie będzie Żeleński... no po prostu miła rozrywka na lutowy wieczór.

Początek:

Koniec:

Wyd. ZNAK Kraków 2015, 282 strony
Z biblioteki w Jordanówce
Przeczytałam 15 lutego 2016 roku



NAJNOWSZE NABYTKI

Wypatrzyłam na stronie Muzeum Narodowego publikację taką, za złotówkę :)

Żeby ją kupić, należało udać się do Gmachu Głównego w godzinach 12-15, poprosić pana z portierni o połączenie z Sekcją Sprzedaży i za chwilę zeszła miła pani z siatką. Ale uprzedzam - tekstu jest tam tylko parę stron, reszta to ilustracje.

Nadeszły też te krakowskie szlaki, co to je zakupiłam po 24 zł.

Były wysłane, zgodnie z moim życzeniem, inpostem, który na stronie śledź przesyłkę doniósł, że 9 lutego w południe dotarła ona do Krakowa i będzie wręczona doręczycielowi. Po czym komunikat ten wisiał 5 dni! A szóstego w południe doręczyciel doręczył. Mnie się nie spieszy, no ale jak to możliwe, żeby paczka gniła gdzieś w magazynie tyle czasu!
A zawierała jeszcze toto:

Bo dokupiłam brakującą część :)
Szczerze mówiąc, do tej pory miałam tom II, cz. 1 - i nie wiem, czy część druga tomu drugiego w ogóle występuje w przyrodzie.

Żeby sprzątnąć z podłogi trzeci tom Kina, musiałam wyeksmitować słownik czeski na górę :)

No i patrzcie, jaki każdy tom jest inny. Mam obawy, że tom czwarty nie zmieści się na wysokość...



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ Na Walentynki zafundowałam sobie komedię romantyczną. Ale żeby nie było za zwyczajnie, chińską. Egzotycznie miało być, panimajetie.
Taaa...
Z egzotyki to jedynie widziałam debilne miny panienek robiących sobie selfie. Ale to już chyba i u nas nastało. Te dziubki, te rozłożone palce przykładane z boku do ust, ta szczególna intonacja frazy ale głupi jesteś...
Film nazywa się SPOSÓB NA MĘŻCZYZNĘ (Sa Jiao Nu Ren Zui Hao Ming), reż. Ho-cheung Pang, 2014 i jest gdziesik tam u nich hitem. Opowiada historię dziewczyny, która od lat kumpluje się z Marco i liczy na coś więcej, ale ten nagle przywozi sobie z podróży do Tajwanu narzeczoną. Więc Angie przy pomocy przyjaciółek zabiera się do nauki flirtowania, by odbić chłopaka.
Trailer:


5/10

2/ A wczoraj stary dobry czeski film czyli SEX W BRNIE, reż. Vladimír Morávek, 2003. Nazwany tak, żeby przyciągnąć durną publiczność, która najwyraźniej nie potrafi inaczej dokonać wyboru. Albowiem tytuł oryginalny brzmi Nuda v Brně.
Fragment:


Pierwszy raz spotkali się na zawodach sportowych w Vyškovie. Standa pchał kulą, Olinka biegła sprinta. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Piszą do siebie od zeszłej wiosny. Standa Pichlak jest trochę powolny - uczęszczał do szkoły specjalnej. Potem uczył się na ogrodnika. Zawsze podobały mu się kaktusy i wierzył, że będzie ich tam dużo. Ale pomylił się. Więc rzucił naukę po roku. Ma żółte papiery, 178 centymetrów wzrostu i waży 75 kilo. Najbardziej z z wszystkiego lubi... swojego brata. Olinka Šimáková, 24 lata, 166 cm, 56 kg. Ma wątpliwą urodę, nieprzeciętnie wielkie serce i duże zmartwienie z nadopiekuńczą mamusią, która bardzo się o nią martwi. Listowna znajomość rozwinęła się na tyle, że musi dojść do kolejnego spotkania, i być może - pierwszej wspólnej nocy. Standa i Olinka chcą rozpocząć życie seksualne - wiedzą już co, nie wiedzą jednak - jak! Trochę opóźnieni w rozwoju i zdominowani przez najbliższych są dziecięco wręcz niewinni w "tych sprawach". Historia spotkania Standy i Olinki urozmaicona jest epizodycznymi opowiadaniami o kilkunastu godzinach z życia mieszkańców jednej z brneńskich kamienic. Mąż - masochista, którego wymaganiom nie chce i nie potrafi sprostać zdegustowana żona, dalej - pracownica uniwersytetu, specjalistka od stosunków damsko - męskich, która wyjątkowo, jak na eksperta - psychologa, nie radzi sobie z mężczyznami, to tylko niektóre z oryginalnych postaci. Wspólnym mianownikiem wszystkich przygód jest strach przed samotnością i pragnienie seksualnego spełnienia, co niekoniecznie ma związek z miłością.
7/10