Bolesław Prus - Nowele, tom 1

Kusił mnie Prus od dłuższego czasu, a konkretnie właśnie nowele (których jest trzy tomy), no bo powieści to się raczej zna... z wyjątkiem Faraona. Tak! Nie czytałam Faraona - jakoś mnie przeraża i odstrasza, nigdy nie lubiłam egipskich historii i choć rozumiem, że to tylko kostium, do tej pory nie znam. Nawet filmu nie oglądałam! Może dlatego pozostałam obojętna na wdzięki Zelnika :)

Dziesięciotomowe wydanie Prusa nabył oczywiście Ojczasty w dawnych czasach. Kto wie, czy nie na subskrypcję? Młodzi nie wiedzą, o czym mowa :) Ale tak, niegdyś książki były towarem na tyle pożądanym, że w księgarniach wykupywało się subskrypcję na jakieś dzieła zebrane, na encyklopedię. Płaciło się bodajże za pierwszy i ostatni tom, a potem przy kolejnych na bieżąco. Miało się w ten sposób pewność, że żaden tom nie ucieknie.

Z radością w tym pierwszym tomie nowel odnalazłam Pałac i ruderę, nierozerwalnie związaną z mym dzieciństwem - było w domu osobne, wcześniejsze wydanie tej dłuższej noweli - krótkiej powieści i wręcz pamiętam, jak ją czytałam. Smaki i zapachy dzieciństwa...

Początek:

Koniec:

Wyd. PIW Warszawa 1974, 501 stron
Z własnej półki
Przeczytałam 25 listopada 2016 roku


A' propos smaków. Ciężkie czasy na mnie przyszły. Podjęłam NIEZŁOMNE postanowienie zmniejszenia ilości cukru, którym słodzę herbatę. Na początek o pół łyżeczki. Że tak sobie będę stopniować. No i już pięć czy sześć dni piję taką mniej posłodzoną i powiem Wam - wypić się da, ale radości z tego nie ma. Jednak tłumaczę sobie, że potrzeba trzech tygodni do przyzwyczajenia się (gdzieś kiedyś czytałam, że właśnie trzy tygodnie trwa wyrabianie nawyku) i że kto wie, może jednak z czasem będzie smakować jak dawniej?
Jak by tego było mało, odstawiłam kawę.
To znaczy trudno to nazwać kawą - otóż w pracy miałam taki zwyczaj, że ledwo przychodziłam, robiłam sobie Nescafe 3 w 1. Czyli najgorszą truciznę świata. I właśnie mi się w niedzielę (tak, byłam w pracy w niedzielę) skończyła i postanowiłam więcej nie kupować. No, dziś będzie trzeci dzień bez kawy w pracy. Mogę sobie oczywiście zrobić taką normalną, espresso, ale na takową to ja muszę mieć akurat chęć.
A mój pierwszy teść miał zwyczaj picia koktajlu kawowego! Czyli kawy-plujki, ale po jej wypiciu zalewał fusy wodą jeszcze raz i potem jeszcze raz.
Jak widać, są różne zwyczaje, więc mnie za tę Nescafe nie gańcie i nie krzywcie się fe, jak można :) przestaję w każdym razie.


W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ SOBOWTÓR (Kagemusha), Japonia 1980
Reż. Akira Kurosawa
Trailer:


Szybki jak wiatr. Spokojniejszy niż las. Gwałtowny jak ogień. Niewzruszony jak góra. Taki, jak symbole na sztandarze bojowym był Shingen Takeda. Legendarny wódz, wielki rywal Oda Nobunagi w walce o panowanie nad Japonią. Tak wielki, że Nobunaga sprzymierzony z trzecim z mocarzy, Tokugawa Ieyasu, mawiał, że jedyne co na tym świecie go przeraża, to ta górska małpa z Kai. Małej, górzystej prowincji Kai. Shingen, zdając sobie sprawę, że to właśnie on był opoką Takeda, tą właśnie niewzruszoną górą, na której opierała się potęga klanu, umierając zażądał by jego śmierć pozostała tajemnicą jeszcze przez trzy lata. Choć utrzymanie w sekrecie zgonu jednego z najwybitniejszych wodzów w historii wydawało się niemożliwe, należało spróbować.
[z Filmwebu]
8/10