Hanna Ożogowska - Przygody Scyzoryka

Chapsnęłam z półki w Jordanówce, no bo tak jakby w serii wydane. Nie mówiąc o tym, że w życiu nie słyszałam o żadnym Scyzoryku Ożogowskiej.

No, ale jest to dla młodszych dzieci i bardzo jakieś takie smrodkowo-dydaktyczne, więc aktualnie mam zagwozdkę: zostawić sobie mimo wszystko czy wydać dalej. Bo nie wydaje mi się, żebym kiedyś chciała do tego wrócić, ale z drugiej strony - ta seria.

To jest mój stan Ożogowskiej. Te na górze to właśnie seria Scyzoryka, te na dole to reszta i jak widać Ucho od śledzia jest podwójne, bo nie mogę się zdecydować na wydanie któregoś egzemplarza 😂 natomiast Głowa na tranzystorach jest w fatalnym stanie i zostanie podmieniona, jak tylko trafię na lepszą gdzieś na Śmieciarce.

W Scyzoryku podają skład całej serii (8 sztuk) i jest jeszcze Złota kula i Za minutę pierwsza miłość. Właśnie sobie uświadamiam, że przecież tę pierwszą mam, tylko gdziesik schowaną (i spoza serii), natomiast ostatniej nie - i to jest ból, kruca.

 Początek:

 

Koniec:

Wyd. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1987 (wydanie III), 87 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 11 września 2024 roku

 

Wiedziałam, że nie będzie LETKO we wrześniu z tym powrotem do pracy na chwilę, ale przerosło to moje wszelkie obawy... Zero czasu na cokolwiek poza siedzeniem przed komputerem. W dzień i w nocy. Dzisiaj pierwszy raz mam wrażenie, że nieco się uspokaja i bardzo możliwe, że się odkleję chociaż na pół dnia od biurka i telefonu. Żeby się z kolei poświęcić kąpieli Ojczastego etc. (sobota - dzień gospodarczy), więc zysk średni, no ale. Rano nawet zrobiłam przebieżkę - matko jedyna, pięć stopni, jak to możliwe!?!

 W domu walczymy z okropnym trzaskaniem drzwiami od łazienki przez Ojczastego. Ja po prostu podskakuję za każdym razem. Córka usiłowała mu jakoś wytłumaczyć, że ma tego nie robić, ale nic nie pojął, za to zirytowany rzucił:

- Nie zawracaj mi głowy!

Ma przecież chłop na głowie tyle spraw 🤣 

Ja też próbowałam gestami, ale nic z tego, jak trzaskał tak trzaska. 

Wobec tego chwilowo mamy tam powieszoną rolkę papieru toaletowego (za pomocą taśmy klejącej), ale co trochę spada. 

Któregoś dnia na pewno coś się wymyśli 😉

 

I oto już dochodzi w pół do dwunastej, jeszcze tylko udam się w kierunku czajnika i pozwolę sobie na pół godzinki relaksu, a potem zabieram się za kąpanie. Przepraszam, że do Was nie zaglądam, jest to naprawdę teraz bardzo absorbujące, nawet na powódź nie miałam czasu.

 

Z powodu zarówno pracy jak i deszczy sytuacja na froncie przebieżek w niektóre dni nie wyglądała najlepiej. Najlepiej było w ostatni wtorek, kiedy przyjechał brat - tradycją jest zawsze spacer z Ojczastym i gdy się na niego udaliśmy, okazało się, że brat pragnie nabyć obwarzanki, więc tak szliśmy przed siebie i szliśmy i pierwsze obwarzanki spotkaliśmy dopiero na Bagateli 🤣 a potem szliśmy z powrotem i w ten oto sposób zrobiłam normę praską, 8 kilosów 😂

Niedziela: 10.167 kroków - 5,4 km

Poniedziałek: 2.983 kroki - 1,8 km

Wtorek: 12.633 kroki - 7,3 km

Środa: 5.394 kroki - 3,6 km

Czwartek: 5.320 kroków - 3,4 km

Piątek: 2.133 kroki - 1,4 km

Sobota: 2.524 kroki - 1,6 km

Niedziela: 7.939 kroków - 4,3 km

Poniedziałek: 8.539 kroków - 5,1 km

Wtorek: 14.072 kroki - 8 km

Środa: 3.816 kroków - 2,2 km

Czwartek: 10.045 kroków - 6,2 km

Piątek: 6.876 kroków - 4 km