Krzysztof Varga - Gulasz z turula

Ten Varga, kompletnie mi nieznany jako pisarz, zachwycił mnie jako reportażysta. Jeśli reportażem można nazwać tę trylogię o Wegrzech. Bo to bardziej podróż w głąb siebie. Może dlatego tak mi się podoba. Fascynują mnie zawsze życiorysy osób pochodzących z mieszanych małżeństw, takich siedzących okrakiem w dwóch krajach, zanurzonych w dwóch językach, dwóch kulturach, dwóch światach.
A przy tym Varga, kokietując nieco swą starością (rocznik 1968, więc co ja miałabym powiedzieć) tyle razy zaskoczył mnie podobnym myśleniem! To się naturalnie też podoba, bo przecież skoro PISARZ myśli tak jak czytelnik, to czytelnik czuje się dowartościowany, że niby nie jest taki głupi, że stać go na podobne refleksje :)

Więc to jeżdżenie starymi tramwajami po Budapeszcie w poszukiwaniu dawnych smaków i dawnych zapachów to przecież trochę jest jak moje włóczenie się po Pradze, gdzie za bardzo nie szukam zabytków, raczej śladów przeszłości, choć nie mojej, ale w jakimś tam sensie również i mojej, tego wspólnego dziedzictwa... zamotałam się.
Teraz oczywiście booking mnie atakuje mailami, że ceny w Budapeszcie spadają.

Wypisali tu tytuły jego powieści, ale nie wiem, czy się za nimi rozglądać... żeby mnie zawód nie spotkał.

A co to jest tytułowy turul, spytacie?
To mityczny ptak, taki trochę orzeł, symbol narodowy Węgrów. Znak myślenia o przeszłości.

Początek:

Koniec:

Wyd. Czarne, Wołowiec 2008, 185 stron
Z własnej półki
Przeczytałam 14 maja 2017 roku