Joanna Chmielewska - Zbrodnia w efekcie

 

Już się usprawiedliwiam. Choć w sumie nie ma dla mnie usprawiedliwienia, bo wiadomo, że Chmielewską się czyta tylko "starą". To wszystko, co wyprodukowała po komunie, nadaje się tylko dla prawdziwych fanek.

No, ale odbierałam jakieś książki dla Ojczastego i tak jakoś, w chwili słabości, złapałam tę Zbrodnię w efekcie. Błąd, błąd, błąd. Nazwijmy to jednak POTRZEBĄ ODMÓŻDŻENIA i spuśćmy zasłonę miłosierdzia.

Początek:

Koniec:

Wyd. Klin, Warszawa 2013, 304 strony

Z biblioteki

Przeczytałam 1 lipca 2023 roku

W piątek ostatni raz siedziałam na przystanku fabrycznym, czekając na tramwaj, który mnie zawiezie do domu i wpatrując się w padły sklep Cardina.

Ostatni dzień pracy... ach, gdybyż ostatni w ogóle... tak dobrze nie ma i we wrześniu apiat do młyna. Pewnie z tej okazji miałam porządnego globusa i co gorsza - nie pomogła nawet Magiczna Tabletka. Zresztą łeb mnie bolał i w sobotę i w niedzielę, taki fajny początek wakacji. A tu wiecie, obrobić dziadka trzeba... W niedzielę w dodatku wypadło gotować krupnik i na nieszczęście w sobotę wyjęłam pałki z zamrażalnika, więc nie było odwołania.
Kurde mol, jakie piękne było życie do tej pory. Był globus, to spędzałam dzień w łóżku i kto mi co zrobił?

Kiedy przestanę narzekać?

Tak że ani nie miałam głowy do obiecanego fotoreportażu, a z kolei w poniedziałek i dziś czyli we wtorek dużo roboty, bo niby z pracą skończyłam, ale przed laptopem trzeba było posiedzieć i kryzysom zapobiegać. Idźta mi z pracą zdalną, to już lepiej w biurze wypoczywać...

Wcześniej uprawiałam Ikeowanie (trzy razy! trzy razy jechałam!), kupiłam lampę stojącą przekonana, że ta wreszcie będzie dobra, ale też jest trochę za wysoko (Ojczasty by chciał żarówkę tak najwyżej 10 cm nad książką), jednak innej już nie będzie, dość.

Jak widać, rolki papiery toaletowego (również na stole kuchennym) to obecnie stały element naszego życia, co poczniesz.

Biała ściana miała być przeze mnie zagospodarowana, nabyłam już dawno takie tam dwa lusterka i makramę do zawieszenia kwiatka i stare obrazki czekają na podłodze... no nie miał kto tego zrobić... a teraz przez etażerkę i krzesło już i tak nie ma gdzie tego wieszać...

Ten fotel stojący aktualnie w kuchni jest nam już w sumie niepotrzebny (nie mamy na niego miejsca i właściwie przeszkadza), ale Ojczasty sobie na nim przysiaduje, więc został.

W moim pokoju (obecnie naszym, bo dzielonym z córką) przybył mebelek na kółkach zamówiony na telewizor, który zabrałam z poprzedniego miejsca, żeby móc sobie coś kiedyś może obejrzeć... Kolejna zawalidroga, ale coś trzeba było wymyśleć - do oglądania telewizor stawiam NA, a po oglądaniu z powrotem W szafeczce. Taki rodzaj prowizorki, ale póki tv stał na podłodze, to nie oglądanie... A jako że mebelek jest na kółkach to można nim dowolnie manewrować. Howgh.

W Ikei kupiłam te półeczki do szafek kuchennych, co to wszędzie się przewijają i nigdy mi się nie podobały, ale jednak - pożyteczna rzecz, bo nie muszą stać kubki i inne manele jedne w drugie powkładane. Wzięłam w sumie trzy: jedną węższą i dwie szersze, ale kto wie, czy jeszcze po dwie kolejne się nie wybiorę...

A te szklane pojemniki to cudowne odkrycie. Też przecież znane od dawna, ale dopiero gdy na jakimś wątku na FB dziewczyna wymieniła pięć argumentów ZA, przemówiło do mnie. Zwłaszcza jeden - że nie zachodzą w użytkowaniu tak jak plastiki, szkło umyjesz i jest jak nowe. Kupiłam trzy i też mi się wydaje, że może być za mało, przy ilości jedzenia, jakie się teraz przy Ojczastym składuje.

A' propos jedzenia, kolejny półmisek dla Mokuren 😁 Oczywiście powinny się w nim znaleźć raczej owoce, ale akurat się nadał gabarytowo do obiadu.

To był obiad, który jedliśmy wspólnie, we trójkę, bowiem kotleciki są niebywale delikatne i miękkie, więc i Ojczasty mógł spożyć. Polecam gorąco (robiłam drugi raz) - tu przepis.

Powiem Wam, że niebywale się cieszę, że ten remont kuchni zrobiłam i mam raz że o wiele wygodniej, a dwa, że chociażby dużą lodówkę. W starej kuchni byłby teraz koszmar.

Wszystko jest po coś...

Jak się odrobię z tą zdalną pracą, napiszę więcej: o nowych nabytkach (chyba nie wątpiliście, że takowe są?), o formalnościach do załatwiania, o jutrzejszej wizycie domowej lekarki z przychodni, o tym, co czytamy. 

I o moim najnowszym marzeniu (bardzo trywialnym, ale to nie czas na wzniosłe idee).