Barbara Klich-Kluczewska - Przez dziurkę od klucza. Życie prywatne w Krakowie (1945-1989)

 

No i tak: zaczął się wrześniowy mętlik i melduję posłusznie, że NI MOM CASU. Na nic. Tak jest co roku (właściwie co pół roku, bo w lutym powtórka z rozrywki), ale teraz to pierwszy raz z dodatkowym obciążeniem czyli Ojczastym w domu. Pocieszam się w jedyny dostępny mi sposób czyli lodami rożkami z Lidla, których spożycie w moim domu skoczyło na bardzo wysoki poziom (córka też się pociesza, widać potrzebuje), ale nawet na to bywa, że zabraknie czasu. I tak mogę być zadowolona, bo jeszcze dziewięć miesięcy temu nie byłoby to możliwe - drzwiczki zamrażalnika w starej lodówce zamarzły na fest, zresztą był mikroskopijnych rozmiarów. Ach, jak to dobrze, że zrobiłam w końcu tę Nową Kuchnię 😍

Książkę przeczytałam, ale zawdzięczam to globusowi w zeszłą sobotę, takiemu nie za strasznemu. Odłożyłam kąpanie Ojczastego i przyległości na niedzielę i leżałam odłogiem podczytując 😁 Ale na samym początku mało nie zrezygnowałam...

(to jest seria jakaś)

Bo jak zaczęłam wgłębiać się w ten wstęp, byłam bliska rzucenia tej publikacji w pierony. A trwał on jakoś ponad 20 stron. Impas przemogłam w ten sposób, że wstęp ostatecznie pominęłam 😂

Ogólnie powiem tak - nie do końca jestem usatysfakcjonowana. Pewnie dlatego, że to ma być praca naukowa, a ja chciałam trochę więcej historii z życia etc. Nie wspominając o tym, że co chwilę czytam, iż o czymś tam trudno pisać, bo brak szczegółowych badań. Eeee no.

A jak rozumieć to? W 1960 roku przymusowe życie wspólnotowe obejmowało około 115 tys. osób na 465 tys. mieszkańców miasta (32%). Z matmy nigdy nie byłam dobra, ale tego jednak nawet ja nie ogarniam - 115 z 465 to 32%???

Coś tam znalazłam ciekawego, o czym nie miałam pojęcia, ale muszę za tym poszperać. Dotyczyło byłych ziemian... 

Wraz z wprowadzeniem w regionie reformy rolnej do Krakowa zaczęły napływać grupy ziemian, licząc na pomoc krewnych lub własnego środowiska. Jako osoby wykształcone mogły one znaleźć pracę w administracji albo gospodarce, gdzie wciąż brakowało fachowców. Miedzy innymi z tego powodu władze oddalały podania takich osób o teoretycznie przysługujące im po wywłaszczeniu comiesięczne zaopatrzenie w wysokości uposażenia urzędnika państwowego czwartej grupy. W kwietniu 1947 r. pobierały je tylko 54 osoby, podczas gdy w województwie przejęto 531 majątków.

Otóż nie miałam pojęcia, że w ogóle takie zaopatrzenie dla bezetów istniało (choć jak widzimy szukano na wszelkie sposoby, jak uniknąć wypłacania).

Za to wielkim plusem jest obszerna bibliografia, tę sobie wyfociłam w całości.

Początek:

Wyd. Wydawnictwo TRIO, Warszawa 2005, 238 stron

Z biblioteki

Przeczytałam 9 września 2023 roku

Jedyne, co zrobiłam w ten kończący się weekend dla przyjemności, to obejrzałam dwa filmiki z You Tube (wiadomo!). Ktoś z Was mi kiedyś tu polecał profil Jak to daleko i od czasu do czasu zaglądam zobaczyć, gdzie tym razem wałęsa się Kierownik. Właśnie był w Rumunii i tak się złożyło, że zobaczyłam początek i koniec wyprawy 😂

 

 

I tak sobie myślę - a ja? dlaczego ja nigdzie nie podróżuję? też bym się przeszła po jakimś obcym mieście... już chyba nigdy nic z tego nie będzie...