Jan Vážný - Záhada ztracené cukle

Zagadkę zaginionej cukli kupiłam 16 maja zeszłego roku w antykwariacie 11 za 9 koron. Jest to oczywiście kryminał, ale czeski, a nie żaden Chandler, Gardner etc, których tak namiętnie przywożę z Pragi. Wreszcie się coś czeskiego trafiło 😁 Podkreślam - za 9 koron, więc nawet już się nie upominałam o zwyczajową zniżkę 11% 🤣

No i co to jest ta cukle? Czytam i czytam, o żadnej cukli na razie nic, ale jest coś zaginionego - znalezione w lesie zwłoki młodej dziewczyny miały tylko jedną obutą nogę. W końcu po 40 stronach sięgnęłam po słownik. A tam cukli niet! No to internety: co je to cukle? Tu się wyświetliła audycja radiowa, gdzie mowa o tym, że znakomita większość Czechów nie zna tego słowa i że w Czechach noszą pantofle, a na Morawie cukle. Aha! Znaczy jakby kapeć? W końcu cukle pojawiła się i w książce, jako rodzaj sandała z rzemyków, przywiezionego z zagranicy (chyba Szwecji, już zapomniałam).  

Tak więc zagadka cukli została rozwiązana. Najpierw przeze mnie w kwestii, co to znaczy, a na końcu książki również dowiadujemy się, co się z tą zaginioną cuklą stało. Ogólnie kryminał można uznać za milicyjny, bo głównie opisuje metody działania i śledztwa, animozje między różnymi przedstawicielami prawa, tak że gdybym go czytała w polskim tłumaczeniu, to może by mnie i trochę znudził, ale po czesku - wszystko dobre 😉

Ponieważ nie przypuszczam, żeby ktoś tutaj z moich czytelników zabrał się za tę lekturę, daję również zdjęcie ostatniej strony. 

Początek:

Koniec:

Wyd. Blok w Brnie 1987, 203 strony

Z własnej półki

Przeczytałam 5 kwietnia 2025 roku

Skoro już o zakupach w Pradze mowa, coraz bardziej się obawiam, że z majowego wyjazdu będą nici. Jednakże podczas wczorajszej wizyty u pani doktor bałam się zadać to pytanie, że mnie ochrzani pani, my tu stajemy na głowie, żeby się dowiedzieć, co pani jest, a pani o jakichś wyjazdach... Bilety co prawda można oddać do 15 minut przed odjazdem 😉 ale z hotelem gorzej. Nazawracałam tam głowy, a teraz rezygnować? W dodatku w dwóch, w drugim miałam być po raz pierwszy...

No nic, za tydzień mam kolejną wizytę, to już na pewno zapytam, jak ona to widzi.

Sytuacja aktualnie jest taka, że:

- badanie na wirus zapalenia wątroby typu C ujemne, co mnie nawet zmartwiło, bo przynajmniej wiedzielibyśmy, co jest, a przeczytałam, że to się leczy. Pani doktor wytrzeszczyła oczy na moje ubolewanie i rzekła tylko, że tak, leczy się, ale nie chce pani wiedzieć, jak. 

- powtórzone niektóre badania z krwi są lepsze, ale ciągle niedobre

- USG nic konkretnego nie wykazało, za to ucieszyło mnie informacją, że mam powiększoną śledzionę, stłuszczenie wątroby oraz kamień na nerce

Pani doktor wezwała na konsultację inną lekarkę, doszłyśmy aż do przyjazdu mojego brata z Pakistanu (jemu może nic, ale mógł mi coś przekazać) oraz obiadu w szpitalu, który zjadłam zamiast córki, bo ona nie chciała 😁 No tak szukałyśmy, gdzie się kiedy coś mogło wydarzyć.

Na dziś (a raczej wczoraj) stanęło na tym, iż mam brać dwa razy dziennie cosik na regenerację wątroby, mam przestać brać na 3 miesiące tabletki na cholesterol (obciążają wątrobę), mam stosować dietę beztłuszczową (co???), mam dwa skierowania: do poradni chorób zakaźnych i poradni gastroenterologicznej. Tam nie sposób się dodzwonić, byłam piętnasta w kolejce, więc postanowiłam raczej pojechać, co niebawem uczynię. 

W przyszłą środę ponownie badania krwi, a w piątek wizyta. To, że wyniki były (same z siebie) trochę lepsze, może oznaczać, że wirus przechodzi, daje za wygraną, że już dokonał dzieła zniszczenia i się wycofuje. Ale nie musi oczywiście. Z badania fizykalnego ponownego dalej nic, pani doktor za to twierdzi, że lepiej wyglądam. Taaaa.

Należałoby jeszcze zrobić badania na typ A i typ B, ale to już tylko prywatnie. Niemniej jeśli się dostanę do poradni zakaźnej w jakimś nie-absurdalnym terminie, to oni mogą mi te badania wykonać, więc na razie kazała się wstrzymać. 

W tym momencie najciekawsze dla mnie jest to zalecenie diety beztłuszczowej ha ha ha. Nawet jeszcze nie szukałam w necie. 

Aha. I mam uważać, żeby rodzina nie jadła z tych samych talerzy, sztućców.