Carson McCullers - W zwierciadle złotego oka

Obłędne!
Do tej pory czytałam tej autorki tylko Balladę o smutnej knajpie, no i oczywiście wiem o powieści Serce to samotny myśliwy, a nawet pamiętam, że w dzieciństwie oglądałam film w telewizji. Po Zwierciadle wyciągnęłam z półek wszystko, co miałam i obiecałam sobie przeczytać (Balladę ponownie).

W serii NIKE ukazał się jeszcze Zegar bez wskazówek, ale nigdy tego na oczy nie widziałam...
Carson McCullers jest chyba dzisiaj już zapomnianą pisarką, jakoś nie spotykam jej często na blogach, a szkoda.
W 1967 roku pisano o niej:

Zachwycona byłam lekturą od pierwszej strony. A nawet już od przedmowy pióra Tennessee Williamsa. Który bardzo ładnie wytłumaczył, dlaczego niegdyś ta druga powieść autorki, opublikowana po bestsellerowym Sercu, nie spodobała się - i dlaczego jednak powinna się podobać :)
McCullers ma cudowny dar opowieści - wciągającej za pomocą jednego małego zdanka rzuconego niby mimochodem.
Jak w tym fragmencie charakterystyki szeregowego Williamsa, który cztery razy w ciągu dwudziestu pięciu lat swego żywota działał na własną rękę. Tu następuje opis pierwszego razu, drugiego razu... po czym znajdujemy zdanie:
Trzecim czynem była zbrodnia, którą popełnił i zataił z powodzeniem.
I koniec. Żadnego rozwinięcia historii. Przejście do czwartego razu. No sami przyznacie, że można zwariować z emocji :) Wyjaśnienie co prawda przychodzi, ale później, gdy już myślimy, że w ogóle go nie będzie.
Szeregowy Williams to samotnik. Lubi wysiadywać na ławce przed koszarami w oczekiwaniu na kolację.

Ten szelest rozwijanego papierka na trzeciej stronie, tak en passant wyjawiona słabość tajemniczego dla innych mężczyzny, dosłownie mnie zaczarował. Od tej chwili byłam gotowa na wszystko. A dzieje się tu, oj dzieje, choć nie jest to powieść akcji :)
Bo i sam szeregowy, który dowiedział się od ojca, że kobiety noszą w sobie:

i już wiemy, że coś tu będzie na rzeczy.
I kapitan Penderton, zwany przez stajennych Kapitanem Pac-Pacanem z powodu rozłożystych pośladków, które plaskały w siodle podczas konnej jazdy. Rozmiłowujący się w kochankach swej żony.
I pani Penderton, piękna, aczkolwiek nieco słaba na umyśle, co powodowało, że jej ojciec sporo się namartwił, zanim córka bezpiecznie wyszła za mąż.
I major Langdon, któremu stan umysłowości kochanki raczej dogadza niż przeszkadza.
I chora na serce majorowa, która zapłaci najwyższą cenę za całą sytuację.
I wielbiący majorową Filipińczyk Anacleto, doprawdy pyszna postać służącego zakochanego bez reszty (i bez wymagań) w swojej pani.
Oto mamy dramatis personae.
A co się wydarzyło, przeczytajcie sami.

Początek:

i koniec:

Wyd. Czytelnik Warszawa 1967, 158 stron
Seria: NIKE
Tytuł oryginalny: Reflections in a Golden Eye
Tłumaczyła: Maria Skroczyńska
Z własnej półki (kupione niegdyś w antykwariacie za 9 zł)
Przeczytałam 20 października 2013

Ze zdumieniem przeczytałam na filmwebie, że powieść została sfilmowana i to z gwiazdorską obsadą: Marlon Brando i Elizabeth Taylor. Ale jakoś wolę poprzestać na książce, nie zepsuć jej sobie :)