Georges Simenon - Maigret et le client du samedi

Czyli Maigret i sobotni klient.
Od paru tygodni bowiem w soboty w poczekalni u Maigreta pojawiał się pewien gość z zajęczą wargą, ale zanim dochodziło do przyjęcia go przez komisarza - znikał. Wreszcie odważył się na wizytę bezpośrednio w domu Maigretów i nie tylko zepsuł im kolację, która wystygła wyjęta z piekarnika, ale i nastrój komisarza. Oznajmił bowiem ni mniej ni więcej to, że zamierza zabić dwoje ludzi: żonę i jej kochanka...

W trakcie lektury książka się lekko zdekompletowała, biedaczka...

W ogóle te Simenony strasznie są wymęczone życiem :)
O, a choinkę - po zeszłorocznych doświadczeniach z wynoszeniem świerka w donicy (nie było łatwo) - w tym roku mamy sztuczną :(

Planchon wszystko obmyślił, żeby pozbyć się żony i swego pracownika, który powoli zajął jego miejsce zarówno w domu, w małżeńskiej sypialni jak i w pracy (niedużym zakładzie malarsko-remontowym), a przy tym samemu nie wpaść w ręce policji, wszak ma 7-letnią córkę, którą uwielbia, któż się nią zaopiekuje, jeśli zabraknie oboje rodziców. Powstaje pytanie, dlaczego wobec tego zjawił się u Maigreta i wyznał mu wszystko. Żeby komisarz go zrozumiał i poparł jego zamiary? Żeby go od tego odwiódł? Nie wiadomo. Planchon wychodzi, obiecując jednak, że będzie codziennie dzwonił. To była sobota. W niedzielę się nie odezwał, ale w poniedziałkowy wieczór zatelefonował, tyle że z rozmowy nikt nie był zadowolony, ani komisarz ani Planchon. Na końcu nieszczęśnik rzucił ironiczne dziękuję panu, które długo będzie dźwięczeć w uszach Maigreta, bowiem od tej pory nie można było znaleźć żadnego śladu człowieka z zajęczą wargą. Maigret przesłuchał zarówno panią Planchon jak i jej kochanka, oboje jednak twierdzą, że wyjechał, zabrawszy w dwóch walizkach swoje rzeczy. Zaczyna się żmudna praca detektywistyczna, ludzie komisarza przepytują w okolicznych barach, nikt nie widział Planchona od poniedziałkowego wieczoru. Maigret decyduje się zrobić rewizję w jego domu...


Przypomniała mi się ciekawostka: Maigretowie kupili sobie właśnie telewizor i wieczorne posiłki jadają teraz siedząc koło siebie, a nie naprzeciwko... żeby oglądać telewizję. Toteż komisarz ma za złe Planchonowi, że uniemożliwił mu obejrzenie sobotniego variété :)

Początek:

Koniec:

Wyd. Presses de la Cité, Paris 1962, 185 stron
Z własnej półki (kupione 8 kwietnia 1988 roku w antykwariacie za 460 zł)
Przeczytałam 26 grudnia 2015 roku



NAJNOWSZE NABYTKI

Tym razem pod choinką znalazło się dla mnie parę książek, co nie trafia się często :)
Więc dwa reportaże Swietłany Aleksijewicz:

oraz jeden Colina Thubrona:

Muszę to wszystko jakoś przeorganizować, poskładać do kupy, bo mi się znów rozpełzło po różnych regałach...

Córka mnie obdarzyła monografią Michałkowa, z czego bardzo się cieszę. Albowiem gryplan jest taki, że gdy skończę oglądanie dorobku aktorskiego Liubszina, zabiorę się za Nikitę.

Wspomniana córka moja rodzona specjalizuje się w Ameryce, zwłaszcza jeśli chodzi o filmy, ale poczytać coś też lubi, więc dostała od swojej mamuńci dwie pozycje ;)

A od wuja wypasioną książkę o Nowym Jorku:

Zamieszczam tutaj, bo póki co prowadzimy wspólne gospodarstwo, więc i jej książki na razie są częścią mojego księgozbioru :) Zresztą też będę chciała je przeczytać.

W tematach książkowych pozostając - mój Ojczasty z miejsca sobie wynalazł na którymś z regałów jakąś powieść i zagłębił się w niej, no i oczywiście zabrał ze sobą :) To coś Mendozy, ale nie pamiętam tytułu.

Jemu to zawdzięczam geny 'bibliofilstwa', choć takiego w skromnym zakresie (bez kolekcjonowania białych kruków). No i sporą część księgozbioru :)
Do listy moich 'szczęść' mogę dodać i to, że dorastałam w domu pełnym książek i złapałam książkowego bakcyla już w dzieciństwie.

Po pozbyciu się różnych rupieci oto moja jaskinia:

Akcja jeszcze nie zakończona. Planujemy wysprzedać dziecięce książki (z tych dolnych półek) - oczywiście tylko te, do których nikt już nie zagląda - oraz wyprać pluszaki i komuś je przekazać. Wydałyśmy już masę puzzli (mam cichą nadzieję, że wszystkie były kompletne) i różne gry, bo Pan Stolarz ma 7-letniego synka :)
(Kable od projektora i DVD w głowach łóżka doprowadzają mnie do szału, ale na razie nie wymyśliłam, co z nimi zrobić. Może jak przyjdzie fachowiec od remontów (ten pokój jako jedyny w całym mieszkaniu czeka jeszcze na odświeżenie), to coś zaproponuje...



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film polski DEZERTER, reż. Witold Lesiewicz, 1958
Na YT w całości:


Przymusowo wcielony do Wehrmachtu Robert ucieka z wojska. Tropi go gestapo oraz folksdojcz Heinrich.
6/10

2/ zaczynam kolejny serial rosyjski z udziałem Stanisława Liubszina - RIEŁTOR (Риэлтор), reż. Aleksandr Chwan, 2005
Obejrzałam pierwsze dwa odcinki i nawet nawet :) Rzecz o dwóch oszustach działających w Petersburgu, genialnie zmieniających powierzchowność i sposób bycia, by wyłudzać mieszkania i pozostawiający za sobą ruiny i zgliszcza. Riełtor to zdaje się pracownik biura nieruchomości.





3/ obiecałam córce, że w święta obejrzymy wspólnie Kevina :)
Tak więc KEVIN SAM W DOMU (Home Alone), reż. Chris Columbus, 1990
Parę fragmentów:


Przez świąteczny pośpiech ośmioletni Kevin zostaje sam w domu na Boże Narodzenie.
7/10

4/ KEVIN SAM W NOWYM JORKU (Home Alone 2: Lost in New York), reż. Chris Columbus, 1992
Trailer:


Kevin przypadkowo trafia do Nowego Jorku, gdzie spotyka złodziei, którzy chcieli kiedyś obrabować jego dom.
6/10