F. Scott Fitzgerald - Wielki Gatsby (w nowym tłumaczeniu)

Jednak się skusiłam i pożyczyłam z biblioteki nowe tłumaczenie Gatsby'ego. Obłożone w folię, fuj!

W sumie zaraz na początku doszłam do wniosku, że powinnam czytać jednocześnie, strona po stronie, oba tłumaczenia, żeby widzieć różnice 😂 No, ale nie przesadzajmy, wszak tu nie chodzi o komparatystykę 🤣 tylko o ponowną lekturę jednej z najukochańszych powieści - więc sobie na nowo przeczytałam starając się nie wybrzydzać jako osoba przyzwyczajona od dekad do tłumaczenia Demkowskiej. Dehnel w posłowiu trochę nawybrzydzał na tamto stare tłumaczenie (choć niby docenia, że dobre było i że język się broni), ale sprowadza się to głównie do tego, że kiedyś nie było internetów i pewne rzeczy Demkowska pomijała bez uświadomienia czytelnikowi, o co kaman, a pewne dodawała właśnie po to, żeby przybliżyć. Dehnel zrobił dużo przypisów z informacjami z Google'a, czego absolutnie nie potępiam 😁 

Jedyne, co mi NADAL nie pasuje, to powiedzonko Gatsby'ego tłumaczone jako stary druhu. Nie, bo nie, zostanę przy mój drogi. Lubimy tylko te piosenki, które znamy!

 Początek (nowa wersja kontra stara wersja)

Koniec:

Wyd. Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2013, 219 stron

Tytuł oryginalny: The Great Gatsby

Przełożył: Jacek Dehnel

Z biblioteki

Przeczytałam 24 października 2024 roku

 

Moje wypady na miasto powiązane ze Śmieciarką czy knihobudkami na razie jako jedyne. Coś tam sobie rezerwuję i w dogodnej dla obu stron chwili jadę. Odrywam się od wiadomo czego, a czasem przy okazji odkrywam. Na przykład, że komuś nie wystarczyły siedzenia w parku i doniósł dodatkowe z domu (albo spod śmietnika).

 

Albo że w luksuśnym apartamentowcu mają w holu wejściowym pisuary 🤣 no chyba że macie inne skojarzenia?

 Moja różowa siatka zawiera część łupu (reszta na plecach): wielki słownik polsko-niemiecki i niemiecko-polski, w sumie cztery tomiszcza. Nie wiem, czy to ma sens, bo przecież nigdy nie osiągnę takiego poziomu w niemieckim, żeby go potrzebować 😂

Uparłam się, że dzisiaj na obiad ma być brukselka z boczkiem - miałam w oczach przepis ze zdjęciem (nigdy nie wykorzystany). Brukselka jest, boczek jest. Wczoraj wieczorem zaczęłam szukać przepisu. Mam SZEŚĆ zeszytów A4, gdzie niegdyś wklejałam przepisy wycięte z Poradnika Domowego czy innych czasopism. Im dłużej je kartkowałam, tym częściej córka komentowała, że chyba mam za dużo czasu na tej emeryturze, żeby go tak marnować*. No, ale wiecie - jak się człowiek zaweźmie... Zresztą, przecież sobie obiecywałam, że raz w tygodniu zrobię jakiś eksperyment kulinarny 😂 W szóstym zeszycie znalazłam to:

Jak jednak widać, nie ma tu brukselki z boczkiem, choć tej z marchewką można spróbować, bo marchew też w domu jest. I wtedy! A nie było to czasem w tej wielkiej angielskiej księdze?

Było. Mam taką knigę, nabytą w 1988 roku za 6 tys. zł (cokolwiek to wtedy znaczyło), nazywa się Good Cooking Made Easy. Była kupiona w księgarni, a nie gdzieś z drugiej ręki, może dlatego, że printed in Czechoslovakia? I stamtąd właśnie pamiętałam zdjęcie.

Teraz powstaje pytanie, czy się to będzie nadawało do kopytek, które też czekają zaplanowane na dziś w lodówce - ale w sumie czemu nie? 

Dla Ojczastego gotuje się pomidorowa, zaraz się zabieram za jego ablucje sobotnie, a pod wieczór mam pojechać na Prądnik po zielistkę 😍 Jutro zmiana czasu, dzień skróci się niemożebnie, chyba po obiedzie już nie będę nigdzie jeździć, bo zaraz będzie ciemno. Może trzeba by przestawić godzinę obiadu?

 

* Kolejny plan na zimowe wieczory: spisać jakoś te przepisy z zeszytów - indeks zrobić. Najlepiej alfabetyczny, czyli w komputerze 😟

 

 

Środa: 15.277 kroków - 8,4 km

Czwartek: 9.101 kroków - 5,1 km

Piątek: 8.809 kroków - 4,9 km