Wadim Frołow - Co i jak...

Zdobycz z budki, a nie jakieś stare moje zapasy. Tego autora mam za to Nieprawdopodobnie bujne życie, ale chyba nie czytałam. Co się nadrobi, oczywiście. Wzięłam się na sposób, wczoraj. Bo przynoszę te różne starocie i gdzieś je wcina, tu upchnę, tam wepchnę... więc zaczęłam obok tytułu wpisywać w katalogu CZ, że do czytania - łatwiej będzie odnaleźć, gdy się będę zastanawiać, co teraz 😉 Praca nad porządkami i katalogiem po chwilowej przerwie wywołanej omamami Ojczastego i złamaną ręką córki została wznowiona. Cel - wszystko odkurzyć i spisać. Środek - codziennie po jednej półce. To się tak wydaje, jedna półka, co to jest. Tymczasem za pierwszym rzędem czai się drugi, a bywa, że i trzeci. 

Nowy stary Frołow po otwarciu okazał się sfatygowanym bidokiem - poprzedni właściciel wyrwał kartkę tytułową i pobazgrał pierwszą stronę. Mało tego, gdy dotarłam do strony 14, okazało się, że nie ma kolejnej kartki. No ładnie, myślę sobie, jak tak dalej pójdzie... ale nie poszło, reszta już była w porządku, a o foty brakujących dwóch stron poprosiłam na FB i zaraz dostałam 😍 Nawet je tu niżej dołączam, gdybym chciała kiedyś wrócić do lektury.

Bo czemu nie. Po to się gromadzi książki: żeby móc w każdej chwili po którąś sięgnąć i żeby móc wrócić do już przeczytanych. Kiedyś bywał też trzeci cel - żeby się pokazać jako inteligentny, kulturalny człowiek 😉 Dziś to już chyba przeszłość... Książki w domu nie są wyznacznikiem ani statusu mieszkańca ani niczego innego. Robiąc te porządki ciągle myślę o tym, jak wiele spośród moich książek stoi od lat i dalej będą stały (chyba że zdecyduję się je wydać). Rozmaite leksykony, encyklopedie, słowniki, atlasy. Kupując je zawsze myślałam, że będzie się z nich korzystać, tymczasem pełnią rolę dekoracyjną, przykre to. Ale wydawało się, że muszą być w domu.

A jeszcze są te (jak ta Biblioteka Narodowa, o której było ostatnio), które w teorii są do czytania, ale pewnie już nigdy po nie nie sięgnę. Jeżeli kiedyś planowałam lekturę Prób Montaigne'a to nie dla szpanu, tylko dlatego, że myślałam, iż trzeba. Był pewien kanon literatury, który trzeba było znać. Ale jestem już na tyle stara, że jedyne, co trzeba, to rezygnować z głupich ambicji 😎

Ale nie o tym, nie o tym. Frołow i jego bohater Sasza, 14-letni chłopak, któremu świat się wali, gdy dowiaduje się, że matka nie jest na przedłużającej się delegacji, tylko zostawiła rodzinę dla innego mężczyzny. I wszyscy o tym wiedzieli, tylko nikt nie powiedział jemu, najbardziej obok ojca zainteresowanemu. Nawet ten ojciec nie zdobył się na szczerą męską rozmowę, wszyscy bali się i unikali tematu. I jak tu ufać dorosłym? Przyspieszone dorastanie, a przy tym jeszcze pierwsza miłość, pierwsze rozczarowanie...

Początek:

Koniec: 

Zaginione strony:

Wyd. Iskry, Warszawa 1974, 234 strony

Seria z kogutem

Tytuł oryginalny: Что к чему

Przełożyła: Zofia Dudzińska

Z własnej półki

Przeczytałam 22 lutego 2025 roku

 

Z hasła pisarza na rosyjskiej Wikipedii dowiedziałam się, że książka została sfilmowana, tyle że pod innym tytułem - Męska rozmowa. Oczywiście katalog powiedział, że mam ten film; trudno, żeby nie, skoro kiedyś mocno kolekcjonowałam radzieckie filmy i mam ich 4,5 tysiąca 🤣 co to znakomitą większość z nich miałam obejrzeć na emeryturze... to prawie jeden obejrzałam, ale co mnie wysiłku kosztowało dostać ten film z głębi szuflady pod łóżkiem (litera M), to już prościej byłoby włączyć YT 😂

 

Zobaczcie tę zasłonę! Pamiętam z rodzinnego domu podobną - znaczy ta z filmu nie wiem, w jakiej była kolorystyce, ale w domu była taka biało-granatowa, do dziś mam ją w oczach. Film jest z 1968 roku i ta nasza zasłona też była w latach 60-tych. A może już 70-tych?

 

Młodzieżowa seria z kogutem była wydawana przez Iskry, mam zaledwie kilka tych książek, wszystkie z drugiej ręki, dość zniszczone. Jeszcze tu brakuje Paukszty, którego ostatnio przyniosłam. Przeglądam, co wyszło w tej serii i widzę, że jeszcze sporo poszukiwań przede mną (w tym parę czeskich) 😁

Wracając jeszcze do problemów ze zniszczonymi książkami - tak to wygląda, gdy w akcję wchodzi wilgoć:

Obawiam się, że gdy obok takich sparszywiałych egzemplarzy stoją dobre, to się zarażą. Czyli należałoby wszystkich się pozbyć . No nie 😢

 

Jutro na rentgen i do kontroli. Tymczasem kolorujemy sobie 😁