Natalia Dawydowa - Nikt nigdy

Poszukiwania autorki w internecie niewiele dały. Jest jakaś lekkoatletka ukraińska o tym samym nazwisku i to jej dotyczą strony, które wyskakują po wpisaniu w google. Jedyne, na co trafiłam, to strona lib.ru, gdzie można przeczytać kilka jej powieści czy opowiadań, oczywiście w oryginale. Zresztą pamiętam, że gdy trafiłam na tę książkę na allegro, sporo się nazastanawiałam, czy to Rosjanka czy Bułgarka, zanim ją kupiłam :)

Proszę państwa, sytuacja na dzisiejszym zebraniu jest taka, że... niewiele mam do powiedzenia, albowiem książkę przeczytałam dwa tygodnie temu i już - zapomniałam :) Wynika z tego, że średnia na jeża była... a jednak tak nie mogę napisać, podobała mi się, tylko pamięć mam taką krótką. Były tam radzieckie klimaty, te mieszkania-komunałki, te wszechobecne książki, ci pełni szlachetnych odruchów ludzie, ten kult wykształcenia (bohaterka walczy o miejsce na aspiranturze, choć bardziej po to, by zadowolić mamę niż z własnych aspiracji):

Tak, bo ja wiem, że wielu Polaków pogardza Rosjanami, że to przecież taki spodlony naród, a ja cóż - jestem nimi zafascynowana i trochę w nich zakochana, tak na odległość zarówno w przestrzeni jak i w czasie, bo bardziej mi chodzi o tych Rosjan z okresu CCCP niż obecnych.
Trudno, o książce dziś nic, ale za to zostało miejsce na Rydlówkę :)

Początek:

i koniec:

Wyd.CZYTELNIK Warszawa 1974, wyd.I, 167 stron
Seria z kotem
Tytuł oryginalny: Nikto nikogda
Tłumaczyła: Irena Piotrowska
Z własnej półki (kupione na allegro 23 października 2012 roku za 3 zł)
Przeczytałam 11 listopada 2013

Fotorelacja z uroczystości Osadzania chochoła w Rydlówce 23 listopada 2013
Musiałam szybko z obiadem się uwinąć, żeby przyrządzić, podać, zjeść, pozmywać i jeszcze zdążyć do Rydlówki na 15.00 :)
W drodze Zielonym Mostem, tym wąwozem, w którym niegdyś stał dom Trąbków, rodzinny dom Marii Rydlowej, który opisuje w książce Moje Bronowice mój Kraków.

Stoi jeszcze jakaś stara stodoła...

ale po drugiej stronie już apartamentowiec o nazwie Melancholia.

Budynek dawnej szkoły, obecnie przychodni.
Kierunek wycieczki wyraźny :)

Naprzeciwko szkoły/przychodni cały szereg nowych domów.
A oto i kapliczka, o której tyle wspomina Maria Rydlowa:

Jedyna chyba jeszcze zamieszkała stara chałupa, pilnują jej boćki :)
A tu też stary dom, ale już opuszczony:

Na uroczystość zaprasza plakat:

oraz tablica informacyjna Muzeum Młodej Polski:

Na dróżce prowadzącej do Rydlówki widać już pierwszych gości:

A oto i sama bohaterka uroczystości czyli róża (przed otuleniem):

Dzieci w krakowskich strojach będą potem recytować i śpiewać:

Gości powoli przybywa, a ja biję się z myślami: podejść do ogrodzenia klombu, by móc potem zrobić zdjęcia czy stać na uboczu?

Nieśmiałość i niechęć do pchania się w pierwszy szereg zwyciężyły i potem już tłum zasłaniał mi widok:

Uroczystość rozpoczął prof. Jan Rydel, syn pani Marii Rydlowej. Wspomniał o chorobie matki i pozdrowił ją od nas, dodając, że prawdopodobnie nas słyszy z góry, ale jako świeża rekonwalescentka zbyt zmęczyłaby się uczestnictwem.

Po występach dzieci z recytacjami fragmentów dramatu Wesele - oto clou programu czyli osadzanie chochoła. Widać przybyłe tłumy.

Dzieci odtańczyły wokół chochoła krakowiaka, kapela zagrała i goście udali się do wnętrza Rydlówki na odczyt i tradycyjny poczęstunek kołaczem. Ja tymczasem mogłam się wreszcie zbliżyć do chochoła:

W domu przejrzałam moje WYSPIANSKIANA, że takiego tu słowa użyję (może istnieje?).

Oczywiście otwierają je dzieła samego poety, muszę przyznać, że mizernie się prezentujące, ale najważniejsze jest :)

Potem dwie najprzystępniejsze pozycje, jeśli chodzi o życiorys Wyspiańskiego - Krakowskim szlakiem Stanisława Wyspiańskiego i Orzeł w kurniku, obie autorstwa specjalistki od Mistrza, Krystyny Zbijewskiej:

Następnie dwie cegły - Ogień strzeżony Lwa Kaltenbergha i Z rodu Tytanów Władysława Bodnickiego, stareńkie, nabyte na allegro, ale ciągle jeszcze nie czytane:

Mała książeczka z serii abc:

Dwie kolejne popularne pozycje związane z malarstwem:

Kolejna jest bardziej fachowa, to Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX Wojciecha Bałusa :)

Wreszcie przygotowany przez Marię Rydlową album Kraków miastem snów i widziadeł. Wyspiański łączący jego twórczość plastyczną z literacką:

Na koniec wspomnienia o Wyspiańskim w tomie Niepospolici ludzie w dniu swoim powszednim Adama Grzymały-Siedleckiego:

i album Bazylika ojców franciszkanów:

Na wyklejkach fragmenty polichromii

Uff, no tom się nadodawała zdjęć, aż komputer paruje:)

Na osadzaniu chochoła w Rydlówce była również Beata i zamieściła swoją relację.