John Mole - Byłem ziemniaczanym oligarchą

Coś kiepski czas na lektury. Zasuwam w domu jak mały samochodzik, staram się jeszcze codziennie obejrzeć jakiś film i gdy przychodzi wieczór - zasypiam nad książką. Toteż lektura reportażu z Rosji - przecież lekka i łatwostrawna - zajęła mi ładnych kilka dni.
Książkę zdjęłam z półki z innymi reportażami:

Na znanym Wam już chyba jak własna kieszeń regale:

Nawet okazuje się, że lepiej Wam znanym niż mnie... bo Koczowniczka zapewniła mnie, że posiadam Pożegnanie z Matiorą, a ja nie byłam pewna :) Jak to dobrze mieć uważnych czytelników, którzy dokładnie oglądają zdjęcia :)

Książkę Byłem ziemniaczanym oligarchą musiałam nabyć, skoro pojawiła się w Taniej Jatce. Czytałam już spojrzenie na Rosję okiem Polaka, Niemca, teraz przyszła kolej na Anglika.

Powyższa notka z tylnej okładki mówi właściwie wszystko. Cóż tu dodać. Czyta się lekko, opowieści Mole'a śmieszą, ale i straszą, zwłaszcza ta o tym, jak w parku Gorkiego został okradziony przez wampiry energetyczne czy jak na zakończenie rozmowy biznesowej z pewnym Rosjaninem autor był świadkiem jego zastrzelenia... Nie zabrakło śladów epoki New Age w postaci współpracownicy Nataszy, zwolenniczki kultu astralnego. Stajemy się świadkami przystosowywania się "drętwego" Anglika do mentalności i sposobu zachowania się Rosjan - na początek oducza się głupiego uśmiechania się do ludzi - wyraźnej oznaki kretynizmu w postsowieckiej rzeczywistości :) Udziela wyczerpujących odpowiedzi na wszelkie pytania Rosjan ciekawych Zachodu, nie chcąc ich rozczarować naturalnie zmyśla wszystko, ale też zdaje sobie sprawę z tego, że w zamian dostaje równie wymyślone odpowiedzi na swoje pytania. Uczy się cierpliwie rosyjskiego, ale nie do końca z sukcesem - długo jeszcze opowiada, że był w Muchosrańsku, jak to określił jego przypadkowy rozmówca, nie rozumiejąc, że to tylko określenia zadupia.

Po raz kolejny przekonuję się podczas lektury, że Rosjan nic nie zmoże i są w stanie funkcjonować w każdych warunkach (ach, te opisy wsi tonącej w błocie; te pensje będące równowartością pięciu dolarów). Po raz kolejny widzę, że mężczyźni w Rosji MUSZĄ umierać koło pięćdziesiątki, a kobiety w tym wieku wyglądają na lat osiemdziesiąt. I po raz kolejny tęsknię do Rosji. Nigdy tam nie byłam i prawdopodobnie nie będę - normalnie bałabym się - a jednak tęsknię za rosyjską duszą...

Początek:

i koniec:

Wyd. carta blanca Warszawa 2012, 280 stron
Tytuł oryginalny: I Was a Potato Oligarch. Travels and Travails in the New Russia
Przełożyła: Ewa Kleszcz
Z własnej półki (kupione w Taniej Jatce 4 czerwca 2014 roku za 12 zł)
Przeczytałam 15 sierpnia 2014 roku


NAJNOWSZE NABYTKI
Przyszły kniżki z allegro, jedna w drugą radzieckie :)

Ceny allegrowe: od 3 zł za większość po 15 zł za Trifonowa, ale skoro sprzedająca miała to w ofercie, nie odpuściłam. Bardzo się cieszę z Ilfa i Pietrowa. Otóż z tego co zrozumiałam jest to polskie tłumaczenie Złotego cielęcia, tylko pod innym tytułem. Ja to Złote cielę mam... po włosku i powoli zbierałam się do jego czytania, choć mi się to wydawało śmieszne. Byłam bowiem przekonana, że polskiego tłumaczenia niet. Zapuściłam Wielkiego kombinatora w google i wyszedł mi blog Charlie The Librariana z notką na jego temat, więc już wzięłam z pocałowaniem rączki (za te 3 zł). Podwójny sukces :)
No a teraz spróbuję jeszcze zdążyć przeczytać Balladę alpejską i obejrzeć film - przed niedzielnym przyjazdem Psiapsióły z Daleka.